Foto: Profili i José Zoilo Hernández në Twitter.
Tenerife Jose Zoilo Hernandez Ai studioi të ishte biolog, por me kohën dhe pasionin e tij për historinë, ai vendosi të shkruajë të tijën. Dhe ai e arriti atë. Trilogjia e tij e suksesshme Hiri i Hispanisë, e cila filloi me Alanoja, vazhdoi me Mjegulla dhe çeliku dhe ka mbaruar me Doge e fundit të botës, e ka vendosur atë në krye të autorëve më të njohur të zhanrit. Sot ju falënderoj që më dhuruat kjo intervistë.
Actualidad Literatura: A ju kujtohet libri i parë që keni lexuar? Dhe historia e parë cfare keni shkruar
Jose Zoilo Hernandez: E mbaj mend me dashuri disa klasike që kur isha shumë i vogël, me të cilin zbulova se sa e këndshme mund të ishte të lexoja. "Era në shelgje" nga Kenneth Grahame; "Vampiri i Vogël", nga Angela Sommer-Bodenburg dhe "Tridhjetë e pesta e majit", nga Erich Kästner. Shumë më vonë kam lexuar romani im i parë historik: "Aquila, romaku i fundit", nga Rosemary Sutcliff.
Si fëmijë më pëlqente të shkruaja tregime të shkurtra, gjëra kec; Por që atëherë nuk e kisha menduar të përpiqesha të vendosja një histori në letër derisa fillova të krijoja "Las ashes de Hispania". Kështu që mund të themi se romani im i parë ishte "El alano", fillimi i trilogjisë time.
AL: E cila ishte libri i parë që ju ndikoi dhe sepse?
ZOTI: Unë do të thosha se romani i parë historik që u vu në dispozicion për mua: "Aquila, romaku i fundit". Ajo hapi para meje një botë jashtëzakonisht tërheqëse. Ai ishte në gjendje të më tregonte se dy nga pasionet e mia mund të bashkoheshin, nga njëra anë letërsia dhe nga ana tjetër, historia.
AL: Kush eshte i juaji shkrimtari i preferuar? Mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat.
ZOTI: Edhe pse është e vërtetë që diapazoni i të preferuarave të mia është i gjerë, nëse do të duhej të qëndroja me një do ta bëja Bernard Cornwell. Nga këndvështrimi im, askush nuk rrëfen një betejë si ai dhe as ai nuk u jep thellësi personazheve të tij si ai. Shumë afër, ata do të ishin Colleen McCullough, Gisbert Haefs, Lindsey Davis ose Santiago Posteguillo.
AL: Çfarë karakteri i librit do të kishit dashur të njihni dhe krijonit?
ZOTI: Mendoj se nëse do të mund të zgjidhja dy. Karakteri i Hanibali nga romani me të njëjtin emër Gisbert haefs; dhe atë të Kadfar Derfel, nga trilogjia e "Kronikave të Zotit të Luftës", nga Bernard Cornwell. Nga konceptimi im ata janë dy personazhe të pakapërcyeshëm.
AL: Disa mania kur shkruaj apo lexon?
ZOTI: Kur jam në një moment "shumë produktiv" të shkrimit, Kam prirjen t’i harroj me dashje romanet që qëndrojnë në tryezën time pranë shtratit. Unë përqendrohem aq shumë në histori sa po krijoj sa që shmang zhytjen te të tjerët.
AL: Dhe ti vendin dhe kohën preferon ta beje?
ZOTI: Edhe pse është diçka që nuk mund ta bëj aq shpesh sa do të doja, Më pëlqen të shkruaj herët gjatë fundjavave. Çohu në 7, bëj një kafe, ule në zyrën time pranë bibliotekës sime, ndez laptopin ... dhe kthehu në botë rreth orës 10 të mëngjesit gati për të filluar ditën.
AL: Çfarë shkrimtar apo libër ka ndikuar në ju në punën tuaj si autor?
ZOTI: Edhe pse është diçka për të cilën nuk kam ndaluar kurrë të mendoj, e imagjinoj këtë Rosemary sutcliff, pasi ajo ishte përgjegjëse për lidhjen time të dashurisë me romanin historik si lexuese; Alexander dumas, pasi menjëherë pas kësaj së pari lexova "Tre Musketeerët" dhe konfirmoi që romani historik ishte gjëja ime, dhe së fundmi Bernard Cornwell.
AL: E juaja zhanret e preferuara?
ZOTI: Nuk kam si ta fsheh: pa dyshim, roman historik. Pothuajse gjithçka që kam lexuar ka të bëjë me këtë zhanër. Kam lexuar gjithashtu ca fantazi, por shumë sporadike.
AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?
ZOTI: Tani për tani po lexoj "Veshi i Kapitenit", nga Gisbert Haefs. Shtë një temë e re për një ekspert në Mesdheun antik dhe më tërheq vëmendjen. Lidhur me atë për të cilin jam tani, po korrigjoj një roman (natyrisht historik) që kam filluar pak kohë më parë dhe që do të dalë në treg vitin e ardhshëm, megjithëse ende duhet të specifikojmë datën. Disa kohë më parë thashë se më pëlqente vërtet shekulli i XNUMX-të dhe ende e ruaj atë.
AL: Si mendoni se është skena botuese për aq autorë sa ka apo doni të botoni?
ZOTI: Mendoj se po përballemi me një skenë shumë e bukur, e hapur dhe me mundësi të shumta. Vetë Botime, Botime Tradicionale, Shkrimtarë Hibridë; Mendoj se tani ekziston mundësia e zgjedhjes midis opsioneve të ndryshme, që padyshim shumëfishon mundësitë që romanet e mira mund të arrijnë tek audienca e tyre.
Mendoj se shembulli më i mirë është vetvetja: Unë fillova të botoja vetë, por që atëherë e tutje, një shtëpi botuese po aq e rëndësishme sa Ediciones B vendosi të vërë bast për mua, një autor të ri, për koleksionin e saj të romaneve historike. Unë mendoj se kurrë nuk ka pasur kaq shumë mundësi për romane të mira, dhe unë kam fatin e madh të kem arritur në një shtëpi botuese ku botojnë edhe disa nga referencat e mia.