Blas de Otero fillon në poezi ekzistenciale, e cila pasqyrohet në dy vepra të njohura gjerësisht si "Engjëlli ashpër njerëzor" dhe "Redoble de ndërgjegjja", i cili së bashku më vonë lindi një vëllim me titull "Ancia", një fjalë që rezulton nga bashkimi i rrokjes së parë të titullit të parë dhe e fundit e së dytës.
Në këto libra poeti tregon përmes zërit të tij lirikë trishtimin dhe ankthin e çdo qenieje njerëzore përballë vdekjes, e cila rritet nga mungesa e përgjigjeve nga një Zot që nuk u përgjigjet pyetjeve të bëra dhe me anë të të cilave synohet të zbutet ankthi i lartpërmendur dhe të sigurojë një farë qetësie, diçka që njerëzit janë të dënuar të dëshirojnë, por nuk e marrin për shkak të rrugës së papërshkrueshme drejt vdekjes.
Faza e dytë e saj korrespondon me poezinë social dhe brenda tij gjejmë tituj të tjerë të njohur si "Unë kërkoj paqe dhe fjalën" ndër të tjera. Vetë titulli i kësaj vepre na jep një ide se çfarë kërkohet në këtë fazë, fjalët për të shpallur padrejtësinë dhe paqen, diçka që nuk është e bollshme në vend dhe që poeti beson se është e nevojshme për të qenë në gjendje të jetojë me dinjitet.
Më në fund, në vitet e tij të fundit Blas de Otero i kushtohet një poezie me karakter refleksiv në të cilën ai shqyrton karrierën e tij dhe në të cilën analizon disa aspekte biografike.
Më shumë informacion - Biografia e Blas de Otero
Foto - Alberto Cereda
Burimi - Oxford University Press