Dueli i Pushkinit. Piktura nga Adrian Volkov.
Aleksandër Sergejeviç Pushkin Ai është me siguri poeti më i njohur dhe më i admiruar rus, por ai ishte gjithashtu një romancier dhe dramaturg. Dhe ditën e fundit 6 ato tashmë janë të numëruara 239 vjet nga lindja e tij në Moskë. Me origjinë aristokratike, ai konsiderohet si babai i letërsisë moderne ruse. Dhe ai ishte gjithashtu i dashuruar me Spanjën. Sot dua t'ia kushtoj këtë artikull atij sepse një nga poezitë e tij, I burgosuriPërveç që ishte një nga të preferuarat e mia, ajo gjithashtu më frymëzoi për një nga romanet e mia. Kështu qëndron kujtimi im për figurën e tij me 6 të tjerë.
Aleksandër Sergejeviç Pushkin
Alexander Pushkin i përkiste një familjeje të Aristokratë rusë, por nëpër venat e tij rrodhi gjaku i një faqeje të zezë që i kishte shërbyer Car Pjetrit I të Madh. Ishte gjyshja dhe kujdestari i saj, të cilët ajo i vlerësoi më shumë, të cilët e mësuan atë dhe transmetuan atë pasioni për përrallat dhe poezinë popullore ruse. Ai ishte një lexues shumë i parakohshëm dhe nuk hezitoi të merrte vëllimet nga biblioteka e babait të tij, përveç pjesëmarrjes në tubimet letrare që u mbajtën në shtëpinë e tij.
Në dymbëdhjetë ai u pranua në të sapo krijuar Liceu Perandorak (i cili shumë më vonë u quajt Liceu i Puskhin), dhe pikërisht atje ai zbuloi thirrjen e tij poetike. Mësuesit e tij e inkurajuan atë për të botuar poezitë e tij të para dhe ai e bëri këtë në revistë Vestnik Evropy.
Poezia e tij në ato vite më të reja ishte më shumë sentimentale sesa ideologjike, por disa nga poezitë që ai shkroi si Liria o Fshati tërhoqi vëmendjen e Shërbimet sekrete cariste. Kjo e vuri atë në qendër të vëmendjes dhe ai u akuzua për veprimtari subversive, duke e detyruar atë të vepronte shko ne mergim. Ai ishte në Ukrainë dhe Krime. Kjo përvojë e shënoi atë dhe u pasqyrua në poezitë e tij kryesore si I burgosuri i Kaukazit o Vëllezërit banditë.
Martesa me Natalia Goncharova, dhe për shkak të mbrojtjes së nderit të tij, ai vdiq në vetëm 37 vjeç nga një plagë me armë në duart e një ushtari francez në një duel. Por ai tashmë konsiderohej babai i gjuhës letrare ruse dhe të themelues i letërsisë moderne ruse. Qeveria ruse vendosi të mbajë një funeral të fshehtë për të shmangur trazirat e mundshme dhe demonstrimet politike nga admiruesit e saj.
Vendi i ndërtimit
Puna e tij përmban një përzierje të realizëm, histori, romancë dhe satirë dhe ndër titujt më të rëndësishëm të tij janë Boris Godunov, Eugene Onegin, Poltava, Kalorësit e Bronzit, Bija e Kapitenit o Mbretëresha e lopatave.
Su dashuria për Spanjën filloi kur gjeti për frymëzimin e tij letërsinë e Epokës së Artë.Ai ishte i magjepsur me figurat e Don Juan dhe Don Kishoti. Dhe dy nga veprat e tij, drama Mysafiri i gurit dhe poezinë Zotëria i gjorë, ata pinë nga ato burime.
7 poezi të zgjedhura
Nxitimi i etur ankohet për butësinë tuaj
Nxitoni të etur ankoheni,
intimiteti yt që më deh
dhe djegia, gjuha e dëshirës së ëmbël,
pasion, vera e të cilit nuk kënaq.
Por prerë me atë histori,
fsheh, mbyll ëndrrën tënde:
flaka e saj që digjet kam frikë,
Kam frikë të di sekretin tënd.
Të zefirit të natës
Të zefirit të natës
rrjedhat eterit.
flluskë,
ikën
Guadalquivir.
Doli hëna e artë
Heshtje ...! Hej! ... kitarë në tingull.
Vajza spanjolle e dashuruar
Ai ka shikuar në ballkonin e tij.
Të zefirit të natës
rrjedhat eterit.
flluskë,
ikën
Guadalquivir.
Hiq, engjëll, mantilla!
Sa ditë e kthjellët tregoji vetes!
Nga parmaku i hekurt
mëso këmbën hyjnore!
Të zefirit të natës
rrjedhat eterit.
flluskë,
ikën
Guadalquivir.
Ishte në atdheun e tij, nën atë qiell blu
Ishte në atdheun e tij, nën atë qiell blu
ajo, trëndafili i tharë ...
Më në fund ai vdiq, një frymë ishe ti,
hija e adoleshencës që askush nuk e prek;
Por ekziston një vijë mes nesh, është një humnerë.
U përpoqa, më kot, të nxis ndjenjën time:
vdekja tha buzët me cinizëm të errët,
dhe, unë e ndoqa atë indiferent.
Të cilin atëherë e doja me shpirt të zjarrtë,
të cilit i dhashë dashurinë time në pezullim,
me kaq shumë trishtim të pafund, të dashur,
me martirizim të heshtur, me jerm.
Çfarë ndodhi me dashurinë dhe pikëllimin? Ay në shpirtin tim
për naivët, hijen e dobët,
për kujtimin e lumtur të ditëve të humbura,
Nuk kam lot, as muzikë që e emëron atë.
I burgosuri
Jam pas hekurave në një qeli të lagur.
I ngritur në robëri, një shqiponjë e re,
kompania ime e trishtuar, duke përplasur krahët,
pranë dritares kruhet pitanza e tij.
Pike, e hedh, shikon në dritare,
sikur mendon njësoj si unë.
Sytë e tij më thërrasin dhe britma e tij,
dhe ai dëshiron të shqiptojë: Le të ikim!
Unë dhe ti jemi të lirë si era motër!
Le të ikim, është koha, bëj të bardhën midis reve
mali dhe marina shkëlqen blu,
ku ecim vetëm era. ..dhe une!
Unë sakrifikoj gjithçka në kujtesën tënde
Unë sakrifikoj gjithçka në kujtesën tënde:
thekse të lirës së frymëzuar,
britma e një gruaje të re të djegur,
dridhja e xhelozisë time. E lavdisë
shkëlqimin dhe mërgimin tim të errët,
bukuria e mendimeve të mia të qarta
dhe hakmarrje, ëndërr e stuhishme
e vuajtjeve të mia të ashpra.
Këngëtari
A e hodhët zërin e natës pranë korijeve
të këngëtarit të dashurisë, të këngëtarit të hidhërimit të tij?
në orën e mëngjesit, kur fushat heshtin
dhe ata janë të trishtuar dhe të thjeshtë të tingujve të gypave,
Nuk e keni degjuar?
A e gjetët në errësirën e pyllëzuar djerrë
këngëtarit të dashurisë, këngëtarit të hidhërimit të tij?
A e vutë re buzëqeshjen e saj, gjurmët e të qarave të saj,
vështrimi i tij i butë, plot melankoli?
Nuk e keni gjetur?
A psherëtiu i vëmendshëm ndaj zërit të qetë
të këngëtarit të dashurisë, të këngëtarit të hidhërimit të tij?
Kur e patë të riun në mes të pyllit,
kur kalon shikimin e tij të shurdhër me tuajën,
Nuk ke psherëtitur?
Unë e doja atë
Unë e doja atë,
dhe kjo dashuri mbase
është në shpirtin tim akoma, më djeg gjoksin.
Por ngatërrojeni më shumë, nuk dua.
Le të mos ju sjellë dhimbje kjo dashuri e imja.
Unë e doja atë. Pa shpresë, me çmenduri.
Pa zë, nga xhelozia e konsumuar;
Unë e doja atë, pa mashtrim, me butësi,
aq sa shpresoj që Zoti ta dojë,
dhe se një tjetër, dashuria e ka si timen.