Anika entre Libros, blogu i parë letrar në Spanjisht, lindi në 1996.

Anika entre Libros, blogu i parë letrar në Spanjisht lindi në vitin 1996 dhe është përhapur në të gjitha rrjetet sociale.

Anika entre Libros, blogu i parë letrar në Spanjisht lindi në vitin 1996 dhe është përhapur në të gjitha rrjetet sociale.

Lexuesit spanjollë zgjedhin librin tonë të radhës në thelb për fjalë për gojë (më shumë se 50% e lexuesve), kështu që mjedisi ynë i ngushtë na rekomandon dhe, gjithnjë e më shumë (gati 40% e lexuesve), ne kërkojmë rekomandime të jashtme në faqe dhe blog të specializuar në letërsi.

Blogu i parë letrar në Spanjisht lindi në 1996, kur pak nga ne kishin dëgjuar për bloge dhe akoma më pak do të kishin menduar të shkonin tek ata për të zgjedhur leximin tonë të rradhës. Pionier i madh ishte anika, një Valencian, e cila ishte 28 vjeç në atë kohë, e apasionuar pas letërsisë dhe vizionare e teknologjive të reja që ajo krijoi Anika midis librave (fillimisht quhet Anika Libros). Sot ne jemi të privilegjuar ta kemi atë në faqet tona.

Actualidad Literatura: ¿Cómo se te ocurrió la idea de Anika mes librave në një kohë kur një blog ishte një fjalë që nuk ekzistonte as në fjalorin e shumicës së spanjollëve, dhe aq më pak të lexuesve?

Anika: Në fakt, kur fillova nuk kishte blog, në mos blog, dhe ato ishin shumë personale. Me lundrim e kuptova që ajo që më pëlqente nuk ekzistonte. Preferova të krijoj një revistë interaktive në html, një ueb, ajo që ndodh është se unë tashmë jam mësuar të quhem blog dhe nuk e pëlqej atë. Ajo që pashë në internet në atë kohë ishin vitrinat e dyqaneve: nuk kishte asnjë bashkëpunim, asnjë pjesëmarrje, asnjë ndërveprim me autorët. Kam krijuar tre revista bazuar në atë që unë do të doja si një "vizitor", një për filmat, një tjetër për librat dhe një tjetër për tmerrin (shtëpia e Kruelas, më e suksesshmja nga të gjitha). Unë bëra atë që më pëlqente: Në rastin e Anika Entre Libros, krijoni përmbajtje që do t'i vinte autorët në kontakt me lexuesit, krijoni hapësira për të marrë pjesë aktive, siç është Workshopi i Projektit Versione, iftojini njerëzit të komentojnë rreth librave... Kjo ishte më e fuqishmja sepse Atëherë unë tashmë isha duke bërë 2.0, por isha vetëm me dorë, kopjimi dhe ngjitja e mendimeve që ata më dërguan me e-mail, duke përfshirë përgjigjet, dhe korrigjimin e gabimeve nëse kishte ndonjë. Njëzet vjet më vonë ata thanë se kishin krijuar 2.0 dhe unë isha duke qeshur. Ishte e qartë se ata nuk më kishin takuar, ha ha ha. E gjithë ajo ndërveprim nuk ekzistonte atëherë, ju duhej të shkonit në një bisedë ose në një forum për të shkëmbyer mendime. Me kalimin e kohës më duhej të zgjidhja se cilën nga tre faqet e internetit të mbaja sepse nuk mund të bëja gjithçka. Blog-et erdhën më vonë dhe deri atëherë unë tashmë kisha pseudonimin e "shefit" dhe "nënës" së blogerëve, LOL. Edhe kështu, kur flasin për pionierët, ka akoma shumë njerëz që as nuk e dinë që unë ekzistoj.

AL: Çfarë e bën një të ri të ndryshojë jetën e natës me miqtë në një qytet si Valencia! Për shkak të punës që duhet për të filluar jo një, por disa blog në sektorin e kulturës?

Anika: Kjo përgjigje është e lehtë: Kur fillova me uebin, isha martuar për disa vjet, kisha provuar tashmë të gjitha ahengjet që kisha dhe kisha, dhe pas krijimit të tyre unë ngela shtatzënë, kështu që më shumë sesa kombinimi i marshit me punën e rrjetat, unë bashkova përkushtimin tim për përmbajtjen me jetën time private: darka në shtëpi me miqtë, shishe, libra dhe shëtitje me karrocë. Kam kaluar gati gjysmën e jetës sime në një kiosk sepse i vogli e argëtoi veten atje dhe unë isha i rrethuar nga revista dhe libra. Kështu që të dy ishim të lumtur. Kam jetuar marshimin e Valencias më parë, mos mendoni se e humba atë. Fakti është që megjithëse isha pionier, supozoj se nuk isha aq i ri. Fiziku im po mashtron. Sapo mbusha 51 vjeç. 

AL: Sot Anika mes librave është Un blog që kanë në mendje të gjithë botuesit, me njohje dhe reputacion të madh midis lexuesve, shkrimtarëve dhe redaktorëve dhe në të cilin bashkëpunojnë disa redaktorë. Ju jeni të garantuar nga faqja juaj në Galaeta Awards Planeta për të dërguar kopje duke kërkuar një përmbledhje të librave në të cilët botuesit vendosin shpresat e tyre më të mëdha për sukses. Kjo nuk është rastësisht, është rezultat i një pune të vështirë dhe shumë profesionale. Cilat janë kriteret dhe mënyra e punës që keni ndjekur për të arritur këtë reputacion profesional?

Anika: Ndershmëria, edukimi, përkushtimi dhe shumë punë. Dhe koha kur kam qenë në internet, natyrshëm. As nuk e kam krijuar Anika Entre Libros si një biznes, e kam konceptuar atë si një vend për lexuesit interaktivë jofitimprurëse, kështu që ne gjithmonë kemi qenë shumë të lirë kur bëhet fjalë për të dhënë mendimin tonë. Në fakt, autorët dhe lexuesit më kanë zemëruar që nuk kam folur shumë për një libër të tyre ose që kanë lexuar, por botuesit nuk më kanë bërë kurrë presion. Më e shumta që kam lexuar në një email ka qenë "trajtoje mirë, të lutem", por duke e trajtuar mirë, për mua, është të jesh i sjellshëm kur vjen puna për të dhënë një mendim. Një kritikë e keqe nuk më vlen, është e padobishme. Shqyrtimet duhet t'i tregojnë lexuesit potencial se çfarë i kanë përcjellë recensentit, çfarë i pëlqyen, çfarë jo nëse është kështu, kujt mund t'i pëlqejë, nëse e shohin të shkruar mirë, nëse dallon për diçka, etj. Subjektiviteti dhe objektiviteti nëse është e mundur në të njëjtën përmbledhje. Gjërat që arrijnë marrësin e mundshëm. Unë nuk jam duke menduar për botuesin - i cili është në thelb përfituesi i madh - sepse Unë jam një lexues që u drejtohem lexuesve të tjerë. E kuptoj që ky është më i respektuari dhe lexuesit që më lexojnë ose na lexojnë e vlerësojnë sinqeritetin.

Anika, e ftuar e përhershme në diskutimin dhe dorëzimin e Çmimeve Planeta.

AL: Nënë e tre fëmijëve, lexuese e palodhur. Çfarë i sjell Anika Anikës si qenie njerëzore midis librave? Cilat kënaqësi tejkalojnë numrin e viteve dhe orëve të kushtuara këtij projekti?

Anika: Ufff E kam pyetur veten shumë herë, por gjithnjë e kam pasur përgjigjen në momente specifike: në disa raste kam qenë gati të mbyllem. Nuk është e lehtë të paguash shpenzime për diçka që nuk të sjell asnjë përfitim, por kur isha gati i vendosur të mbyll internetin që mora E-mail nga njerëzit që më thanë se falë internetit depresioni i tyre kishte kaluar, ose se i kishte ndihmuar ata të kapërcenin gjërat... gjëra që më bënë të qaj dhe të marr vendimin për të lëvizur përpara sepse isha ende shumë e mbingarkuar dhe e shihja të ardhmen shumë të zezë pa të ardhura në shtëpi, por Po ndihmoja emocionalisht te njerëzit. Ato mesazhe nuk mund të ishin rastësore. Ata gjithmonë vinin kur mendoja të lë duhanin. Mbi të gjitha, nuk është për të marrë libra. Gjithmonë kam lexuar dhe kur nuk kisha para, shkoja në bibliotekë. Sot gjithashtu më ndihmon të shkoj përpara duke e ditur se, falë punës sime, kam punë të lidhura, kësaj here, të paguara.

 AL: Pasi keni vërejtur kaq shumë kohë ndryshimet në zakonet e leximit, kohën e kaluar, zhanret letrare, shijet, ju jeni në një pozitë të privilegjuar të intuitoni se si do të jetë marrëdhënia midis librave dhe gjeneratave të reja: A ka të ardhme për librat? Çfarë do të ndodhë me sektorin e botimeve?

Anika: Nuk mendoj se do të ndryshojë ndjeshëm në periudhën afatshkurtër. Media ndryshon, por kënaqësia e leximit do të mbetet në të njëjtin vend: ose ke lindur me të, ose të futet te ti, ose zbulohet te ti. E vetmja gjë që më mungon është cilësia, dhe pasi që tashmë e kemi arritur atë nuk dyshoj se do të vazhdojë kështu sepse ashtu siç ka njerëz me kritere, ka edhe nga ata që kanë pak. Sot gjithçka është botuar, çdo gjë. Mjafton që të keni ndjekës që botuesi të të vërejë dhe ne kemi filluar të refuzojmë të lexojmë libra të caktuar sepse duke mos përsëritur as autorin kemi parë një evolucion në cilësinë e tyre letrare. Ata janë autorë sepse për botuesin ata janë një biznes. Unë gjithashtu shkruaj, e bëj që i vogël dhe e di që jo të gjithë do të më pëlqejnë, kjo është e qartë, por nëse shkruaj vendos gjithçka nga vetja me shkrim, e punoj. Nuk do të doja të më thoshin "uff, kaq shumë vite duke lexuar dhe sa keq shkruan kjo grua". Tani ai publikon shumë njerëz që shkruajnë fatalisht. Unë dyshoj se kjo tendencë do të mbetet në vend për një kohë të gjatë, kështu që në planin afatshkurtër, derisa të arrijë një trend tjetër, gjërat do të mbesin të njëjtat. Në fakt, tashmë është krijuar një i ri që nuk e zëvendëson atë të quajtur: këngëtarë, aktorë dhe aktore që tani shkruajnë libra. Ka gjithnjë e më shumë. Le të themi se bota botuese gjithmonë është udhëhequr dhe do të vazhdojë të udhëhiqet nga bume, mode dhe disa katastrofike (të tilla si cilësia letrare e pavlefshme, por me shumë ndjekës në instagram ose rrjete të tjera sociale) ata qëndrojnë përgjithmonë, dhe në këtë kuptoni ato të reja Lexuesit mësojnë se cilësia nuk ka rëndësi. Kjo është më e keqja e degjenerimit editorial të tanishëm dhe të ardhshëm.

AL: Gjatë 23 viteve të ekzistencës në këtë botë dhe me evolucionin që kanë provuar si teknologjia ashtu edhe bota e librave, ju do të keni shumë anekdota për të ndarë me lexuesit.

Anika: Disa E para është që akoma nuk përdor lexues. Unë jam një fetishist, mos më lër të ndryshoj një libër për një ekran. Edhe kështu më është dashur të lexoj shumë në ekran sepse dorëshkrimet për çmime vijnë në pdf (pra i kam lexuar si lexues por jo si juri), por meqenëse kjo është punë e paguar, nuk ankohem, hahaha. Unë gjithashtu nuk i kuptoj njerëzit që lexojnë në celular. Unë shkoj pas fëmijëve të mi vazhdimisht duke thënë se ata do të verbohen. Unë jam një nga ata që e quan akoma lojën "makineri të vogla", ose nëse nuk ekziston më, nuk e di, Nintendo apo Wii. Jam i tmerrshëm me teknologjitë e reja. Ende nuk di se si të ngarkoj një e-libër në internet. Ndonjëherë mendoj se jam si ato gjyshet që nuk kuptonin se si mund të fluturonin aeroplanët.

AL: Pavarësisht se ishte pioniere në blog, Ju desh shumë kohë për të hyrë në rrjetet sociale.

Anika: E vërtetë Kur arrita të facebook dhe twitter, pjesa tjetër e blogjeve dhe faqeve tashmë kishin qindra dhe madje mijëra ndjekës; Unë kisha për të filluar atje nga e para përsëri (kam filluar nga e para disa herë për arsye të ndryshme), dhe megjithëse duket e pabesueshme kanë kaluar vetëm dy muaj që kur kam guxuar të bëhem youtuber. Më është dashur të kapërcej frikën, sepse duke qenë youtuber me 50 tacos duke folur për librat kur shumica e atyre që e kanë bërë për vite me radhë duken si fëmijët e mi ... Nuk ka qenë e lehtë, por unë zgjohem duke ngrënë botën çdo ditë. Gjithashtu, në këtë mënyrë u jap më shumë vizibilitet librave dhe u tregoj më shumë larmi lexuesve të mundshëm. Që kur fillova, një libër që më vjen, një libër që unë ju tregoj dhe ju tregoj për çfarë bëhet fjalë. Unë nuk do të jem në gjendje t'i lexoj të gjithë, kështu që mendova se më së paku që mund të bëja ishte të tregoja lajmet editoriale që më erdhën. Tashmë po kaloj videon e gjashtë dhe duket se e kam humbur frikën (Duket).

AL: Çfarë mendoni se shumë botues e konsiderojnë një risi të librit vetëm për tre muaj?

Anika:  Veryshtë shumë e trishtueshme që një libër i vjetër konsiderohet nga muaji i tretë Dhe nuk po ju them asgjë nëse e kanë botuar vitin e kaluar! Sikur lexuesit të donin vetëm lajme, kur, në të vërtetë, shumë lexues nuk kanë mundësi të blejnë kaq shumë libra - aq më pak t'i lexojnë ato. Ne gjithashtu drejtohemi nga goja e gojës dhe vlerësimet, dhe jo nga "lajmet" gjithmonë. Librat duhet të kujdesen për më shumë, t'u japin atyre një jetë të gjatë, t'i përkëdhelin, t'i duan, mos ndaloni kurrë t'i reklamoni ose t'i këshilloni nëse ia vlen. E kundërta quhet biznes dhe lexuesve nuk u pëlqen kjo. Rroftë libri, të lutem. Vlen që disa të mbeten gjatë rrugës sepse nuk kanë qenë të suksesshëm, por të gjithë? Një ditë më parë i thashë një vajze shtypi nga një grup botues diçka rreth një libri dhe ajo u përgjigj se libri ishte i vitit të kaluar, sikur libri të mos kishte asnjë vlerë. A mund ta imagjinoni se si mund të ndihet një autor ose lexues për diçka të tillë? Unë do të vazhdoj të lexoj libra nga vitet e tjera dhe në statistikat e mia shoh që ata hyjnë shumë në rishikimet e librave të vjetër. Por shumë. Ne lexuesve na pëlqen të shijojmë libra, të mos na shfaqen dhe tre muaj më vonë t'i marrim me vete. Unë supozoj që botuesit preferojnë që publiku të devijojë drejt ebook, por nga ajo që kam lexuar ne jemi ende një nga vendet ku lexojmë më shumë libra fizikë sesa elektronikë. Unë nuk e di nëse do të jetë e vërtetë, por unë dyshoj se është, ne jemi shumë të zakonshëm.

AL: Për çfarë pret e ardhmja Anika mes librave dhe vetë Anika?

Anika: Unë shpresoj se ju jeni të lumtur. Megjithëse jam përpjekur të heq ca orë nga uebi për të lexuar më shumë - sepse ka njerëz që lexojnë më shumë se unë, më besoni - dhe gjithashtu për të shkruar, pasi i kam kushtuar aq shumë kohë Anika Entre Libros që kisha asnjë liri për asgjë tjetër. Unë jam me fat që kam dy miq (Selin dhe Ross) të cilët më ndihmojnë me këtë, dhe ne jemi shumë miq që lexojmë dhe rishikojmë. Unë kam qenë me këtë dinamikë për më shumë se njëzet vjet dhe nxjerr përfundimin se do të vazhdojë kështu derisa të dalë diçka e mirë që ia vlen të heqësh dorë. Për momentin më ka sjellë bashkëpunime në revistën Más Allá, në revistën Qué Leer dhe mundësinë e drejtimit të Klubeve të Leximit të të rinjve, përveç punëve të tjera që lidhen me leximin, dhe këto gjëra mund t'i kombinoj me ueb.

AL: Dhe së fundmi, pyetja më intime që mund t’i bëni një blogeri letrar: çfarë ju pëlqen të lexoni? Ndonjë zhanër të preferuar? Një ose më shumë shkrimtarë të titullit?

Anika: Unë jam i njohur për tim sidomos shijet e errëta letrare. Edhe pse kam lexuar dhe kam lexuar gjithçka, jam në një pikë ku preferoj të përfitoj nga koha që më ka mbetur ekskluzivisht për atë që më argëton dhe surprizon. Të çuditësh veten nuk është më e lehtë, prandaj si lexues kërkoj befasi. Gjinitë e mia janë el terror, trillime shkencore, distopi, zhanër noir (thriller, noir shtëpiak) dhe kushdo që nuk ka një komplot të dukshëm ose, përndryshe, që ka aftësinë të më habisë ose të më fiksojë), diçka fantastike dhe, megjithëse e kam të braktisur sepse zakonisht janë billet, gjithmonë më ka pëlqyer romani historik kur nuk flet për luftën civile spanjolle, që si graili dhe çarçafi i shenjtë janë subjekte që tashmë më kanë mërzitur sovranisht. Kam lexuar gjithashtu me shumë kënaqësi disa romane dhe komike për të mitur, pa braktisur kurrë librat dhe ese të njohura mbi misterin.

Për autorët, unë gjithmonë kam thënë që nuk më pëlqen të bëj një listë ose të them tre emra sepse do të linte shumë pas. Një person që lexon pak mund ta bëjë këtë, ne që lexojmë aq shumë nuk mund ta ngushtojmë listën kaq lehtë. Nëse ju them se e dua Biurrun, J. Palma ose Carrisi, do të lë Somoza, Sisí ose Thilliez pas. Dhe ai shembull funksionon për mua për një listë të madhe. Nëse unë ju jap njëzet emra, unë do të lë akoma njëzet të tjerë. Në përgjithësi, ajo që bëj është të përgjigjem me emra autorësh tashmë të vdekur: Poe, Lovecraft, Wilde, Shirley Jackson ...

Shpresojmë që Anika të vazhdojë të sjellë libra për lexuesit për shumë vite, dhe pse jo? Gjenerimi i kuriozitetit për librat tek të rinjtë që vijnë për të parë se çfarë është kjo për letërsinë.


Bëhu i pari që komenton

Lini komentin tuaj

Adresa juaj e emailit nuk do të publikohet. Fusha e kërkuar janë shënuar me *

*

*

  1. Përgjegjës për të dhënat: Miguel Ángel Gatón
  2. Qëllimi i të dhënave: Kontrolloni SPAM, menaxhimin e komenteve.
  3. Legjitimimi: Pëlqimi juaj
  4. Komunikimi i të dhënave: Të dhënat nuk do t'u komunikohen palëve të treta përveç me detyrim ligjor.
  5. Ruajtja e të dhënave: Baza e të dhënave e organizuar nga Occentus Networks (BE)
  6. Të drejtat: Në çdo kohë mund të kufizoni, rikuperoni dhe fshini informacionin tuaj.