Sepse në shumë raste ata janë heshtur; sepse për arsye që vazhdojnë edhe sot dhe nuk i kuptojmë, ato ende injorohen në krahasim me seksin mashkull; sepse ato kanë po aq cilësi sa ato të shkruara nga burrat; sepse është gjithashtu letërsi dhe këtu, në këtë blog letrar, ne jemi të përkushtuar të flasim për letërsi të mirë ... Për të gjitha këto arsye dhe më shumë që mund të vazhdoja t'ju jepja, sot ju sjell një artikull me 5 poezi të shkruara nga gratë.
Gjykoni vetë ... Ose më mirë akoma, mos gjykoni, thjesht kënaquni ...
Poetja e parë femër në botë
Megjithëse gratë janë zbritur në vendin e dytë në të gjitha artet, e vërteta është se ishin ato që spikatën në raste të caktuara. Dhe diçka që nuk dihet është se, poeti i parë, ishte një grua, dhe jo një burrë. Ne flasim për Enheduanna, vajza e mbretit Sargon I i Akadit.
Enheduanna ishte priftëresha e Nannar, perëndisë sumeriane të hënës. Në kohën e saj, si pushteti politik ashtu edhe ai fetar ishin një, dhe kjo është arsyeja pse ajo merrte pjesë në qeverinë e Ur. Ajo ishte gjithashtu, siç ju kemi thënë, poeti i parë në botë.
Poezia e Enheduanna karakterizohet nga të qenit natyra fetare. Ai e shkroi atë në pllaka argjile dhe me shkrim kuneiform. Pothuajse të gjitha poezitë i drejtoheshin perëndisë Nannar, tempullit, apo edhe perëndeshës Inanna, e cila mbrojti dinastinë Akkad (së cilës ajo i përkiste).
Në fakt, një nga poezitë që ruhet është si më poshtë:
Lartësimi i Enheduanna në Inanna
INNANA DHE THELBSIT D hyjnore
Zonjë e të gjitha esencave, dritë e plotë, grua e mirë
veshur me shkëlqim
kë të duan qielli dhe toka,
mik i tempullit të An
ju vishni zbukurime të shkëlqyera,
ju uroni diademën e kryeprifteshës
duart e të cilit mbajnë shtatë esencat,
i ke zgjedhur dhe ke varur nga dora.
Ju keni mbledhur esencat e shenjta dhe i keni vendosur ato
shtrënguar në gjinjtë tuaj
INNANA DHE AN
Si një dragua e ke mbuluar tokën me helm
si bubullima kur gjëmoni mbi tokë
pemët dhe bimët bien në rrugën tuaj.
Ju jeni një përmbytje që zbret nga
nje mal,
Oh fillore,
Hyjnesha Hënore e Qiellit dhe Tokës!
zjarri yt fryhet përreth dhe bie
kombi ynë.
Zonja hipur mbi nje bishe,
Akoma ju jep cilësi, urdhra të shenjtë
dhe ju vendosni
ju jeni në të gjitha ritet tona të mëdha
Kush mund të të kuptojë?
INNANA DHE ENLIL
Stuhitë ju japin krahë
shkatërrues i tokave tona.
I dashur nga Enlil, ju fluturoni mbi kombin tonë
ju u shërbeni dekreteve të An.
Oh zonja ime, duke dëgjuar tingullin tënd
kodrat dhe fushat respektohen.
Kur të qëndrojmë para teje
i tmerruar, duke u dridhur në dritën tënde të pastër
i stuhishme,
ne marrim drejtësi
këndojmë, i vajtojmë dhe
qajmë para teje
dhe ne ecim drejt teje përmes një shtegu
nga shtëpia e psherëtimave të mëdha
INNANA DHE ISHKUR
Ju i hiqni të gjitha në betejë.
O zonja ime në krahët e tu
ju mbani tokën e korrur dhe sulmoni
të maskuar
në një stuhi sulmuese,
Ju gjëmoni si një stuhi e tërbuar
Ju bubulloni dhe vazhdoni të gjëmoni dhe fryni
me erëra të liga.
Këmbët tuaja janë plot shqetësim.
Në harpën tuaj të psherëtimave
E dëgjoj avionin tënd
INNANA DHE ANUNA
Oh zonja ime, Anuna, të mëdhenjtë
Zotat,
Duke përplasur si lakuriqët e natës para jush,
ata janë fluturuar drejt shkëmbinjve.
Ata nuk kanë guximin të ecin
para shikimit tënd të tmerrshëm.
Kush mund ta zbusë zemrën tuaj të tërbuar?
Jo më pak Zot.
Zemra juaj keqdashëse është përtej
temperancën
Zonjë, ju mëndafshi mbretëritë e bishës,
ti na ben te lumtur
Zemërimi juaj është përtej dridhjes
O bijë e madhe e Suen!
Kush të ka mohuar ndonjëherë
nderim,
Zonjë, supreme në tokë?
INANNA DHE EBIH
Në malet ku nuk jeni
i nderuar
bimësia është e mallkuar.
Ju keni kthyer ato
bileta të mëdha.
Për ju lumenjtë janë të fryrë me gjak
dhe njerëzit nuk kanë asgjë për të pirë.
Ushtria malore po vjen drejt teje
i zënë rob
spontanisht.
Parakalojnë të rinj të shëndetshëm
para jush
spontanisht.
Qyteti vallëzues është plot
stuhi,
duke ngarë të rinjtë
drejt teje, robër.
Poezi të tjera nga gratë që duhet të njihni
Gratë kanë qenë gjithmonë pjesë e botës, dhe për këtë arsye, ato gjithashtu kanë qenë krijuese. Ata kanë shpikur objekte, kanë kryer arte të shumëfishta (letërsi, muzikë, pikturë, skulpturë ...).
Duke u përqëndruar në letërsi, gruaja ka lënë gjurmë në hapin e saj. Në poezi, ka shumë emra femra që bien në sy, si: Gloria Fuertes, Rosalía de Castro, Gabriela Mistral ...
Por e vërteta është se ata nuk janë të vetmit. Prandaj, këtu ju lëmë të tjerët poezi te shkruara nga gra që ju të zbuloni.
«Unë ngrihem» (Maya Angelou)
Ju mund të më përshkruani në histori
me gënjeshtra të përdredhura,
Ju mund të më tërheqni në vetë plehrat
Akoma, si pluhur, zgjohem.
A ju huton pafytyrësia ime?
Sepse eci sikur kam puse vaji
Pompimi në dhomën time të ndenjes.
Ashtu si hënat dhe dielli,
Me sigurinë e baticave,
Si shpresat që fluturojnë lart
Pavarësisht gjithçkaje, ngrihem.
Dëshironi të më shihni të shkatërruar?
Me kokën ulur dhe sytë ulur?
Dhe shpatullat u rrëzuan si lotë.
Dobësuar nga britmat e mia me shpirt.
A ju ofendon arroganca ime?
"Unaza" (Emily Dickinson)
Kisha një unazë në gisht.
Era midis pemëve ishte e çrregullt.
Dita ishte blu dhe e ngrohtë dhe e bukur.
Dhe më zuri gjumi në barin e imët.
Kur u zgjova dukej e befasuar
dora ime e pastër midis pasdites së kthjellët.
Unaza midis gishtit tim ishte zhdukur.
Sa kam tani në këtë botë
Isshtë një kujtim me ngjyrë të artë.
"Milionerë" (Juana de Ibarbourou)
Kape dorën time. Le të shkojmë në shi
zbathur dhe i veshur rrallë, pa një çadër,
me flokët në erë dhe trupin në përkëdhelje
i zhdrejtë, freskues dhe i imët, i ujit.
Lërini fqinjët të qeshin! Meqenëse jemi të rinj
dhe të dy e duam njëri-tjetrin dhe na pëlqen shiu,
ne do të jemi të lumtur me një gëzim të thjeshtë
e një shtëpie harabelash që shuhet në rrugë.
Përtej janë fushat dhe rruga e akacies
dhe e pesta e kushtueshme e atij zoti të gjorë
milioner dhe i trashë, i cili me gjithë arin e tij,
Nuk mund të na blija një ons thesar
e pafalshme dhe supreme që na ka dhënë Zoti:
jini fleksibël, jini të rinj, jini plot dashuri.
"Kapriçoja" (Amparo Amorós)
Dua të jem akoma e vendosur dhe të udhëtoj
në një aeroplan privat luksoz
për të marrë trupin për të nxirë
te Marbella dhe shfaqen natën
në ahengjet që bëjnë revistat
midis fisnikëve, play-djemve, vajzave të bukura dhe artistëve;
martohuni me një Earl edhe nëse ai është i shëmtuar
dhe ia dhuroj pikturat e mia një muzeu.
Unë kam marrë vazhdimin për t'u larguar
në kopertinën e Vogue për veshje
gjerdanë me gaz me diamante
në qafat më mahnitëse.
Të tjerët që janë më keq e kanë arritur atë
bazuar në nënshkrimin e një burri të mirë:
ata që janë të pasur dhe të moshuar pajtohen
nëse atëherë mund t’i mbani larg
të lidh ty një Kurd të dashur
duke montuar kështu një çështje skandaloze.
Mamaja, mamaja, akoma e vendosur dua të jem
dhe nga sot do ta propozoj!
"Kopshti Manor" (Sylvia Plath)
Burimet e thara, trëndafilat mbarojnë.
Temjan i vdekjes. Dita jote po vjen.
Dardhat shëndoshen si Buddhat minimale.
Një mjegull blu, remora nga liqeni.
Dhe ju po kaloni orën e peshkut,
shekujt krenarë të derrit:
gishti, balli, putra
lindin nga hija. Historia ushqen
ato brazda të mundura,
ato kurora akantusi,
dhe korbi zbut rrobat e tij.
Heather me push të ashpër ju trashëgoni, bee elytra,
dy vetëvrasje, ujq të penduar,
orët e zeza. Yje të fortë
se zverdhja ata tashmë po ngjiten në qiell.
Merimanga në litarin e saj
kryqëzohet liqeni. Krimbat
ata largohen vetëm nga dhomat e tyre.
Zogjtë e vegjël bashkohen, konvergojnë
me dhuratat e tyre drejt kufijve të vështirë.
"Vetë-eutanazia sentimentale" (Gloria Fuertes)
Unë u largova nga rruga
për të mos u penguar,
për të mos bërtitur
vargje më pretenduese.
Kam kaluar shumë ditë pa shkruar,
pa te pare ty
pa ngrënë por duke qarë.
"Ankohu për fatin" (Sor Juana)
Për të më ndjekur, botë, për çfarë të intereson?
Si mund të të ofendoj, kur thjesht provoj
vë bukuritë në mirëkuptimin tim
dhe jo mirëkuptimi im në bukuritë?
Unë nuk vlerësoj thesare ose pasuri,
dhe kështu gjithmonë më bën më të lumtur
vë pasuri në mirëkuptimin tim
sesa kuptimi im në pasuri.
Dhe unë nuk vlerësoj bukurinë që ka skaduar
Shtë plaçkë civile e epokave
as pasuria nuk me kenaq fementida,
duke marrë për më të mirën në të vërtetat e mia
konsumoni kotësi të jetës
sesa të konsumosh jetën në kotësi.
"Dashuria që hesht" (Gabriela Mistral)
Nëse do të të urreja, urrejtja ime do të të jepte
me fjalë, kumbuese dhe e sigurt;
por te dua dhe dashuria ime nuk ka besim
ndaj kësaj bisede burrash, kaq të errët.
Ju do të donit që ajo të kthehej në një britmë,
dhe vjen nga aq thellë sa është zhbërë
rrjedha e tij e ndezur, i ra të fikët,
para fytit, para gjoksit.
Jam njësoj si një pellg i plotë
dhe unë ju duket një burim inert.
Të gjitha për heshtjen time të trazuar
e cila është më e urryer se sa të hysh në vdekje!
"Përkëdhelja e humbur" (Alfonsina Storni)
Përkëdhelja pa ndonjë shkak shkon nga gishtat e mi,
më del nga gishtat ... Në erë, ndërsa kalon,
përkëdhelja që endet pa destinacion ose objekt,
përkëdhelja e humbur kush do ta marrë?
Unë mund ta dua sonte me mëshirë të pafund,
Mund ta dua të parin që do të mbërrijë.
Askush nuk vjen. Ato janë vetëm shtigjet me lule.
Përkëdhelja e humbur do të rrokulliset… rrokulliset
Nëse në sytë të puthin sonte, udhëtar,
nëse një psherëtimë e ëmbël tund degët,
nëse një dorë e vogël shtyp gishtat
që të merr dhe të lë, që të arrin dhe të lë.
Nëse nuk e shihni atë dorë, as atë gojë puthëse,
nëse është ajri që end iluzionin e puthjes,
o udhëtar, sytë e të cilit janë si parajsa,
Në erën e shkrirë, a do të më njihni?
"Ata thonë se bimët nuk flasin" (Rosalía de Castro)
Ata thonë se bimët nuk flasin, as burime, as zogj,
As ai lëkundet me thashethemet e tij, as me shkëlqimin e tij yjet,
Ata e thonë atë, por nuk është e vërtetë, sepse gjithmonë kur kaloj,
Për mua ata murmurisin dhe thërrasin:
Atje shkon ëndërrimi i çmendur
Me pranverën e përjetshme të jetës dhe fushave,
Dhe shumë shpejt, shumë shpejt, flokët e saj do të jenë gri,
Dhe ajo sheh, duke u dridhur, e ftohtë, se acari mbulon livadhin.
Ka gri në kokën time, ka acar në livadhe,
Por unë vazhdoj të ëndërroj, dremitës i varfër, i pashërueshëm,
Me pranverën e përjetshme të jetës që shuhet
Dhe freskia shumëvjeçare e fushave dhe shpirtrave,
Megjithëse disa janë tharë dhe megjithëse të tjerët janë djegur.
Yjet dhe burimet dhe lulet, mos murmurisni për ëndrrat e mia,
Pa to, si të admiroj ty apo si të jetosh pa to?
Zgjedhje e shkëlqyeshme e autorëve dhe poezive. Toshtë të udhëtosh nëpër tema klasike të kohës nga vështrimi dhe realiteti femëror, gjithmonë aktual, i shprehur sipas teknikave të secilës epokë. Urime