ننڍيون غير اهم بدقسمتيون
ننڍيون غير اهم بدقسمتيون -منھنجا سڀ غم- هڪ ڊرامو آهي جيڪو ڪينيڊا جي ليکڪ، صحافي ۽ اداڪاره مريم ٽوز جو لکيل آهي. اهو ڪم پهريون ڀيرو 2014 ۾ شايع ڪيو ويو. بعد ۾، Sexto Piso پبلشنگ هائوس 2022 ۾ ايڊيٽنگ ۽ تقسيم جا حق حاصل ڪيا، اسپيني ترجمي سان جوليا اوسونا اگولر.
سندس ڪتاب ۾، ٽوز ذهني صحت جي مسئلن کي تمام ذاتي نقطه نظر کان وٺي ٿو، ڇاڪاڻ ته هن جي زندگي ڪجهه خرابين جي نتيجي ۾ گهيريل آهي. ننڍيون غير اهم بدقسمتيون هڪ هلندڙ ڪهاڻي آهي جنهن تي ٻڌل هن جي وڏي ڀيڻ سان لاڳاپو آهي، جنهن 2010 ۾ خودڪشي ڪئي هئي، تقريباً ٻارهن سال پوءِ ليکڪ جي پيءُ پاڻ کي ٽرين جي ٽريڪ تي اڇلائي ڇڏيو.
Index
جوڙ ننڍيون غير اهم بدقسمتيون
هڪ اهم فيصلو
ننڍيون غير اهم بدقسمتيون اها هڪ محبت جي ڪهاڻي آهي، انهن مان هڪ انتهائي پيار آهي جيڪو اڳتي وڌي ٿو. هن جي لائنن ۾ توهان ٻئي لاءِ مڪمل وقف جي ساراهه ڪري سگهو ٿا، ۽ جڏهن اهو نه ٿو ڪري سگهجي، هن کي ڇڏي ڏنو وڃي، ڇاڪاڻ ته اهو ئي آهي جيڪو ٿيڻ گهرجي، ڇاڪاڻ ته اهو ڪرڻ صحيح ڪم آهي.
ايلفريڊا ۽ يولينڊي وون ريسن ٻه ڀينرون آهن جن کي جهنم مان وڃڻو پيو. وچ ۾، اهي ٻئي بلڪل مختلف نقطه نظر ۽ ذهنيت سان واپس آيا، ۽ انهن تجربن جي چوڌاري پنهنجي زندگي ٺاهي انهن جي بهترين صلاحيت سان.
Elfrieda بين الاقوامي قد جي هڪ باصلاحيت ۽ نامور pianist آهي. هوء هڪ مرد سان شادي ڪئي آهي جيڪو هن سان پيار ڪري ٿو، ۽ هوء عيش ۽ گليمر سان ڀريل آهي. ٻي پاسي، يولينڊي جي زندگيءَ کي ”افراتفري“ کان سواءِ ڪنهن ٻئي لفظ سان بيان نٿو ڪري سگهجي. هن جا نوجوان ٻار گھڙي ڇڏڻ جي تمام ويجهو آهن، هوءَ بل ادا نه ڪري سگهي، ۽ ان کي ختم ڪرڻ لاء، هن کي طلاق ڏني وئي. بهرحال، ايلف ڪيترن ئي خودڪشي جي ڪوششن جي اڳواڻي ڪري ٿو، ۽ يولي زندگي سان گڏ هڪ بکيو شينهن وانگر گوشت جي آخري ٽڪري تائين.
پيارا يولي، مون کي وڃڻ ڏيو
يولي جي جيئڻ جي خواهش هن کي سمجهڻ نٿي ڏئي ته هن جي ڀيڻ جيئري رهڻ ڇو نٿي چاهي. ٻئي ان بابت مسلسل ڳالهيون ڪندا رهن ٿا، پر ڪڏهن به متفق نه آهن. يولي، پاڻ کي ڪنهن ماڻهوءَ کي ڏسڻ جي پريشانيءَ ۾ مبتلا ڪري ڇڏيندي آهي، جنهن سان هوءَ تمام گهڻي محبت ڪندي آهي، هميشه لاءِ ڇڏڻ جو خيال نه ڇڏيندي، هن کي ٻڌائي ٿي:
”ڇا تون ٻين وانگر نه ٿي سگهين، عام ۽ اداس ۽ پنهنجي گندگي سان، زنده ۽ ضمير سان؟ ٿلهو ٿيو ۽ تماڪ ڇڪيو جيئن سڀاڻي ناهي ۽ گدا وانگر پيانو وڄايو. ان تي لعنت!"
اها تقرير غير منصفانه، ظالمانه، خودغرضي آهي، ها، پر ڪير پنهنجي پياري کي جيئرو رکڻ جي ڪوشش ڪرڻ لاء بي انصافي لفظن جو استعمال نه ڪندو؟ جيئن هو ڪوشش ڪري تمام گهڻي اونهي ۾ نه غرق ٿئي ۽ پنهنجي ”ننڍڙي غير اهم بدقسمتي“ بابت سوچي ٿو. يولي اسپتال ۾ پنهنجي ڀيڻ جي ڀرسان ويٺي آهي، هن جي آخري ڪوشش کان پوءِ خودڪشي. هو سوچڻ لڳندو آهي ته هن جي زندگيءَ جي بک هن کي ڪيئن پهچائي. ڪجهه نقطي تي، هو سمجهي ٿو ته هو هن جي مدد نه ڪري سگهي.
ذهني خرابين جي تنقيد جو هڪ تنقيد
مريم ٽوز پاڻ ئي ان دهشت ۽ درد جو تجربو ڪيو جنهن سبب ٿي سگهي ٿو ذهني بيماريون. هن جو پيءُ پنهنجي زندگيءَ جو گهڻو حصو بائيپولر خرابي جو شڪار رهيو. ان عمل ۾، هوءَ کيس کلڻ جي ڪوشش ڪري رهي هئي، بلڪل پنهنجي ڀيڻ وانگر. ليکڪ ذڪر ڪيو آهي ته بيوقوف مزاح دنيا کي ڏسڻ ۽ جنگين وڙهڻ جو طريقو آهي، ۽ هن کي پنهنجي خاندان جو حصو وڃائڻ کان پوء پاڻ کي برقرار رکڻ ۾ مدد ڪئي آهي.
ساڳئي وقت، هو ذهني خرابين لاء وقف اسپتالن ۾ نفسيات ۽ نرسن جي ڪردار بابت سخت ڳالهائيندو آهي. خاص طور تي، اهو چوي ٿو اتي ھڪڙو قسم آھي "مريضن جي ٻارڻ جيڪي اتي آھن ڇو ته اھي ڏکيا آھن، ڇاڪاڻتہ انھن کي سنڀال جي ضرورت آھي."
اڪثر ماڻهو هڪ نفسياتي بيماري سان گڏ انهن جي پنهنجي تڪليف لاء الزام آهن، اهي الڳ آهن، ۽، ان کان علاوه، رياست تحقيق لاء ڪافي وسيلا مهيا نه ڪري ٿي.
مريم ٽوز مدد ڪيل مرڻ جو دفاع ڪري ٿو
ساڳئي موضوع سان ٻين ڪتابن جي برعڪس، ننڍيون غير اهم بدقسمتيون هڪ پڄاڻي آهي جنهن تي ڌيان نه ٿو ڏئي ته محبت ڪيئن اسان کي بچائڻ جي قابل آهي. ان جي ابتڙ. مريم ٽوز جي هن ناول جو نتيجو دل ٽوڙيندڙ آهي، ۽ ان کي دعوت ڏئي ٿو.
آخري لمحن ۾، يولي پنهنجي ڀيڻ جي نفسياتي درد کي سڃاڻڻ جي قابل آهي، اهو ڏسڻ لاءِ ته هو واقعي تڪليف ۾ آهي. جڏهن اهو ٿي رهيو آهي، ايلف هن کي مرڻ ۾ مدد ڪرڻ لاء پڇي ٿو، ۽ فلم جي ڪردار کي ٻيو ڪو اختيار ناهي.
آخر ۾، هو ڏئي ٿو، ۽ هو اهو ڪري ٿو ڇو ته هو هن کي پيار ڪري ٿو ڪافي شفقت ۽ سخي هجڻ لاء.. مريم ٽوز تصديق ڪري ٿو ته سڀئي انسان ڏک محسوس ڪن ٿا، اهو زندگي جو حصو آهي. تنهن هوندي، جڏهن هن قسم جي مصيبت وقت سان گڏ رهي ٿي، اسان شايد هڪ بيماري بابت ڳالهائي سگهون ٿا.
ان ڪري ذهني بيمارين بابت وڌيڪ ڳالهائڻ ضروري آهي: ڊپريشن، پريشاني، بارڊر لائين شخصيت جي خرابي جو... ان کي سامهون آڻڻ مريض کي انسان بڻائي ٿو، ۽ ان کي آسان بڻائي ٿو انهن کي اوزار ڏيڻ جو اهي مستحق آهن، جيتوڻيڪ اهو اوزار موت آهي.
ليکڪ بابت، مريم ليسلي ٽوز
مريم ٽوز
مريم ليسلي ٽوز 1964 ۾ اسٽين بيچ، منٽوبا، ڪئناڊا ۾ پيدا ٿيو. هي ڪينيڊا اداڪار ۽ ليکڪ منيتوبا يونيورسٽي مان فلم اسٽڊيز ۾ بي اي جي ڊگري حاصل ڪئي. هن هيلي فيڪس جي ڪنگز ڪاليج مان جرنلزم ۾ پڻ تعليم حاصل ڪئي آهي. ليکڪ جا والدين مينونائٽ هئا، ۽ هن ڪميونٽي جو سندن زندگين تي وڏو اثر هو. اها حقيقت سندس ڪيترن ئي ناولن ۾ قلمبند ٿيل آهي، جتي مذهبي دٻاءَ جا منفي اثر ڏيکاريا ويا آهن.
ٽوئز جو پنهنجي پيءُ، ميلون سي ٽوز سان تمام خاص تعلق هو، جيڪو هڪ معزز ايليمينٽري اسڪول جو استاد هو.اسٽين بيچ ۾ پهرين عوامي لائبريري جي قيام ۾ تعاون ڪرڻ جو ذميوار آهي. بعد ۾، ان شخص خودڪشي ڪئي، هڪ واقعو جنهن ليکڪ ۽ باقي هن جي خاندان کي نشانو بڻايو، خاص طور تي هن جي وڏي ڀيڻ، مارجوري، جيڪا ڪڏهن به بحال نه ٿي سگهي.
مريم ٽوز سوچيو ته هوءَ وري ڪڏهن به نه لکندي، پر ائين ڪرڻ سان هن کي آزاد ڪيو ويو. هن جي پنهنجي لفظن ۾، هن لاء ضروري هو ته هو خطن ڏانهن موٽڻ لاء پنهنجي هوشياري کي برقرار رکي. هن اهو پڻ فيصلو ڪيو ته اهو اميد سان ڪيو وڃي ته اهو طريقو ٻين ماڻهن سان صحتمند لاڳاپن کي برقرار رکڻ جو طريقو هوندو.
مريم ٽوز جا ٻيا ڪتاب
- منهنجي شاندار قسمت جو سمر (1996)؛
- سٺي نسل جو ڇوڪرو (1998)؛
- جھولڻ گھٽ (2000)؛
- پيچيده خير (2004)؛
- اُڏامندڙ ٽروٽمان (2008)؛
- ارما ووٿ (2011)؛
- منھنجا سڀ غم (2014)؛
- اهي ڳالهائين ٿا (2018)؛
- وومن ٽاڪنگ: آسڪر ايوارڊ کٽيندڙ فلم جنهن ۾ روني مارا، جيسي بڪلي ۽ ڪليئر فائو شامل آهن (2018)؛
- رات وڙھو (2021).