لیوپولډو پینیرو تورباډو هغه د ۱۹۶۲ کال د اګسټ په ۲۷ مه مړ شو. د ویلادولید او مادرید په پوهنتونونو کې یې د حقوقو په برخه کې زده کړې وکړې او له هغه ځایه فارغ شو. هغه خپل لومړني شعرونه په ۱۹۱۳ کال کې خپاره کړل نوې مجله، یوه خپرونه چې هغه یې تاسیس کړه او چیرې چې هغه نور هم پیل کړل. وروسته، په مادرید کې، هغه د لوئس Rosales یا ملګرتیا وده وکړه ګیرارډو ډیاګو د نورو په منځ کې. د هغه په کارونو کې شامل دي د ګوادراما آیتونه o روښانه دروازه، لا دمخه د هغه د ژوند په پای کې. او د هغه پیژندلو په منځ کې چې هغه ترلاسه کړی دی جایزه ملي ادب. موږ یې له دې سره یادوو د شعرونو انتخاب.
د
لیوپولډو پنرو - د شعرونو انتخاب
زما زوی
زما له زړې څنډې څخه ، له هغه باور څخه چې زه احساس کوم ،
د لومړۍ ر lightا په لور چې پاک روح اخلي ،
زه ستاسو سره ځم ، زما زوی ، په سست سړک کې
د دې مینې څخه چې په ما کې د نرم جنون په څیر وده کوي.
زه له تاسو سره ځم زما زوی ، ویده جنون
زما د غوښې ، زما د خاموش ژورې کلمه ،
میوزیک چې یو څوک ووهل زه نه پوهیږم چیرې ، په باد کې ،
زه نه پوهیږم ، زما زوی ، زما له تیاره ساحل څخه.
زه ځم ، تاسو ما واخلئ ، زما نظر معتبر کیږي ،
تاسو ما یو څه فشار ورکړئ (زه تقریبا یخ احساس کوم)
ته ما هغه سیوري ته بلنه راکړه چې زما په نقشه کې ډوبیږي
تاسو ما په لاس کې راوباسئ ... او ستاسو په ناپوهۍ زه باور لرم ،
او ستا مینه ما له هیڅ شی نه پریښوده،
ډیر لیونی ، زه نه پوهیږم چیرته یم ، زما زوی.
سونټ
څښتن ، زوړ لاګ له مینځه ځي ،
قوي مینه لږ څه زیږیدلې ،
ماتوي زړه ، غریب احمق ،
یوازې په ټیټ غږ ژاړي ،
د زړو تنې جوړول ضعیف بکس
مړ مالک ، زه په هډوکو کې بلوط لمس کوم
زما د لاسونو ترمینځ پاک کړئ ، او زه تاسو ته بلنه درکوم
په مقدس زوړ عمر کې چې درز کوي
د هغه عالي ځواک. هره څانګه ، په غوټۍ کې ،
دا د ساپ ورورولي وه او ټول په ګډه
دوی خوشحاله سیوري ، ښې څنډې ورکړې.
څښتن ، تبر د بدمرغۍ غږ کوي ،
په وهلو سره وهل ، او له پوښتنو ډک دی
د انسان زړه چیرې چې تاسو غږ کوئ.
خپګان
سړی په خوب کې هغه لاس نیسي چې ورته غزیدلی وي
یوه فرښته، تقریبا یوه فرښته. د هغه سړې غوښې ته لاس ورکړئ
او د روح لاندې. په زنګونونو کې، ښکته شه.
هغه هغه. دا هغه څوک دی چې هره ورځ موږ ته د لیدو هیله لري.
دا د زړه خوږ روح دی، یلف
زموږ د بې وزلو روحونو څخه، خپګان دی.
دا د ځنګلونو غږ دی چیرې چې باد خپریږي
له موږ سره هماغه خبرې کول لکه څنګه چې خدای موږ سره خبرې کوي!
یوه فرښته، تقریبا یوه فرښته. زموږ په سینه کې دعا
دا زموږ په سترګو کې ښکاري او زموږ په لاس کې لمس کوي؛
او هر څه د یو څه غمجن دوړې په څیر دي،
او هر څه زموږ خولې ته نږدې د بوس په څیر دي
او هرڅه د یوې فرښتې په څیر دي چې د ښکلا څخه ستړي شوي،
څوک چې دا ډبرې په شا کې اچوي!
په ژبه ووایه
پدې زړونو کې د زړه سکون
د کاسټیل افق آرام دی ،
او پرته له ساحل د باد الوتنه
ساده نیلي نرم.
یوازې ر lightا او ب remainه پاتې ده
د متقابل حیرانتیا سره واده کول
له ګرم زرد ځمکې څخه
او د سوله ایز بلوط زرغونتیا.
په ژبه سره ښه بخت ووایاست
زموږ دوه ځله ماشومتوب ، زما ورور ،
او هغه چوپتیا ته غوږ ونیسئ چې تاسو نوموي!
د پاکو اوبو څخه د اوریدلو دعا ،
د دوبي خوشبوونکی غږ
او د چنار وزر په سیوري کې
ړانده لاسونه
زما ژوند له پامه غورځول
د ستوري په ر stا کې وهل ،
لکه یو ړوند سړی چې اوږدوي ،
کله چې تګ ، لاسونه په سیوري کې ،
ټول زه ، زما مسیح ،
زما ټول زړه ، پرته له کمیدو ، بشپړ ،
کونډه او آن ، آرام کوي
په راتلونکي ژوند کې ، د ونې په څیر
هغه په ژړا کې پاتې کیږي ، کوم چې هغه تغذیه کوي ،
او دا غوړ او شنه کوي.
زما ټول زړه ، د یو سړي ټوټه ،
ستاسو له مینې پرته بې ګټې ، پرته له تاسو خالي ،
په شپه کې هغه تاسو لټوي ،
زه احساس کوم چې هغه ستاسو په لټه کې دی ، لکه یو ړوند سړی ،
دا غځیږي کله چې په بشپړ لاسونو تګ راتګ کوي
پراخه او خوشحاله.
د خپل عاجزۍ سره سندره
څنګه زما تنده ماته کړه
په عاجزۍ سره! ستا لاس
زما په سینه کې ټکانونه
د درد سیوري، لکه د مرغۍ په څیر
د شنو څانګو په منځ کې، د اسمان تر څنګ!
ته څنګه زما په شونډو راوړې
ستاسو په عاجزۍ سره ستاسو په تندی رڼا
په میدان کې د واورې په څیر،
او ته زما د ژړا تنده ماته کړه
د عاجزۍ، تاسو درلودل،
ویده یم، لکه ماشوم، زما په غیږ کې!
ستا په موسکا کې
ستاسو موسکا پیل کیږي ،
لکه په کړکیو کې د باران غږ.
ماسپښین د تازه والي په پای کې خوځیږي ،
او یو خوږ بوی له ځمکې څخه راپورته کیږي ،
ستاسو موسکا ته ورته بوی ،
تاسو خپله موسکا د ولو په څیر حرکت کوئ
د اپریل اوورا سره باران برش کوي
مبهمه منظره ،
او ستاسو موسکا دننه ورک شوې ،
او دننه دا له مینځه وړل شوی او بیرته اخیستل شوی ،
او د روح په لور دا ما اخلي ،
له روح څخه دا ما راوړي ،
ستړی شوم ، ستا تر څنګ.
ستاسو موسکا لا دمخه زما د شونډو ترمینځ سوځي ،
او پدې کې بوی کول زه د پاکې ځمکې څخه یم ،
دمخه ر lightا ، دمخه د ماسپښین تازه والی
چیرې چې لمر یو ځل بیا ځلیږي ، او ایرس ،
د هوا په واسطه لږ حرکت شوی ،
دا ستاسو د موسکا په څیر دی چې پای ته رسیږي
د هغې ښکلا د ونو په مینځ کې پریږدي.
سرچینه: سیوا ښار