Zdjęcia: strona internetowa Amara Castro Cid.
Amara Castro Cid, z Vigo, od dawna nie był w świecie literackim, ale już osiągnął sukces w swoich dotychczas wydanych powieściach, Dość czasu i to Z tym i ciastem. W tym wywiad Opowiada nam trochę o niej i wiele więcej. Doceniam Twój czas i życzliwość.
Amara Castro Cid - Wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Twoja najnowsza powieść nosi tytuł Z tym i ciastem. Co nam o tym mówisz i skąd wziął się ten pomysł?
CID AMARA CASTRO: Z tym i ciastem to powieść o rodzinie, przyjaźni, miłości i doskonaleniu. To historia młodej kobiety, Mariana, który wraca do rodzinnego Vigo, aby wyzdrowieć po wypadek. Jego ojciec, jego bracia, jego psycholog, jego fizjoterapeuta… wszyscy będą kluczowymi postaciami dla uzdrowienia, nie tylko fizycznego, ale także emocjonalnego. Tematem przewodnim jest proces żałoby, ale jest to książka pozytywna, czuła, którą czyta się z przyjemnością i która zdaniem czytelników podłącza się od samego początku.
Pomysł się zagotował. Zawsze zwracałem na to szczególną uwagę jak wpływa na nas utrata bliskiej osoby. Jest to coś, z czym wszyscy musimy sobie kiedyś radzić i nie jesteśmy przygotowani. Powodem przeniesienia mojej troski na papier był jeden dzień, w którym rozbiłem szklankę w kuchni w domu. Lubiłem go, ponieważ był ze mną przez całe życie, ostatni z sześcioosobowej grupy, ocalały, który przeżył z powodu mojej niezdarności. Widziałem, jak zbieram fragmenty i delikatnie wrzucam je do kosza. Poświęciłem mu kilka słów wdzięczności, cały pogrzeb za prosty przedmiot. Ale dobrze było to zrobić, złagodziło ból. Zacząłem o nim myśleć ból, który generuje stratę, gdy nie ma możliwości pożegnania i w tym momencie się urodził Z tym i ciastem.
- AL: Czy możesz wrócić do tej pierwszej książki, którą przeczytałeś? A pierwsza historia, którą napisałeś?
AMC: Kiedy byłem mały, byłem? chory bardzo często i pamiętam w łóżku z książką w rękach tak długo, jak pamiętam. Najpierw urzekł mnie zbiór opowiadań, Miniklasyki. Potem przyszedł Michael Ende o charakterze Guzik Jima. I jako książka już pewnej długości, Czarnoksiężnik z krainy Oz Pracował na mnie swoją magią, dając mi upodobanie do czytania, aby towarzyszyć mi przez resztę mojego życia.
Pierwszego opowiadania, które napisałem, nie pamiętam. Już jako dziecko uwielbiałam pisać i robiłam to na co dzień. Przez całe życie wiele razy wyprowadzałem się z domu i miasta i już nie wiem, kiedy straciłem z oczu notatniki z dzieciństwa. Ostatnio Znalazłem historię z datą w roku 1984czyli moich 9 lat. Nie mogło być bardziej tandetne. Dziadek opowiadał wnukom historie w cieple kominka. Nie mogło zabraknąć burrito z okna, bardzo miękkiego kota na kolanach dziadka i oczywiście kochającej babci, która piecze babeczki na popołudniową herbatę.
- AL: A ten główny pisarz?
AMC: Laurę Esquivel jest zawsze pierwszy na liście przez Jak woda do czekolady, moja ulubiona powieść; Isabel Allende, zwłaszcza jego wczesnych dzieł; Rani Manickiej, za ślad, który na mnie zostawił Matka ryżu; Susana Lopez Rubio, któremu niestrudzenie polecam; Juan Jose Millás, mistrz mistrzów; Cristina Lopez Barrio, siłą, z jaką ujmuje mnie jego narracyjny styl; Niedziela Villarmój bliźni, znakomity pisarz, którego głęboko podziwiam; Jose Luis Martin Vigilza zaznaczenie mojej młodości jako czytelnika; i nie chcę przestać wspominać eloy moreno, nie tylko ze względu na jego teksty, ale także dlatego, że był moim punktem odniesienia w wytrwałości w realizacji marzenia o pisaniu.
- AL: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
AMC: Chciałbym się spotkać Kraj Zachodu, autor i protagonista Edukacja. To byłby zaszczyt stworzyć Johna Browna, drugorzędny charakter Jak woda do czekoladyprzez Laurę Esquivel.
- AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
AMC: Nie mogę być bardziej maniakiem, a najgorsze jest to, że z wiekiem jest coraz gorzej. Zbieram wszystkie typowe manie czytelników i pisarzy, ale powiem ci trochę bardziej osobiście. Kiedy piszę zwykle mam na stole kilka Playmobil. Większość z nich to postacie z powieści, nad którą pracuję, ale towarzyszą mi też dwie inne, potencjalni czytelnicy, Kreta i Cypr. Bez nich nie skupiam się. Jeśli ktoś chce uniemożliwić mi życie, wystarczy, że go ukryje i wygra bitwę.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
AMC: Nie ma dla mnie lepszego czasu niż czwarta lub piąta rano, kiedy wszystko milczy. Weź pod uwagę, że Mieszkam na deptaku, najbardziej komercyjnym w Vigo, a nie jest łatwo skoncentrować się ze śpiewakiem operowym pod twoim oknem, a gdy odchodzi, skorzystaj z chwili spokoju, możesz być pewien, że niedługo pojawi się gitarzysta, dudziarz lub piosenkarz-tekściarz. Jeśli nikt nie ma decybeli na pełnych obrotach, to dlatego, że zbliża się demonstracja, parada lub nadszedł czas, aby wziąć udział w zapaleniu lampek choinkowych. Biblioteki były moim schronieniem, ale nie mogę pracować z maską. Mam nadzieję, że wkrótce wrócę.
A bardzo szczególnym miejscem, w którym uwielbiam pisać, jest spichlerz domu moich rodziców. Zawłaszczyłem go na letnie biuro i jest to wspaniałe miejsce do pisania.
- AL: Czy są inne gatunki, które lubisz?
AMC: lubię chodzić przeplatanie gatunków w czytanie. W chwili pisania tego tekstu, z myślą o wydaniu, jestem bardziej wierny swojej ze względu na „szewc, do butów”, ale też trzymam w szufladzie kilka sekretów. Kto wie, czy pewnego dnia...?
- AL: Co teraz czytasz? I piszesz?
AMC: czytam Zagubiona siostraz Lucynę Riley. To siódma księga sagi Siedem sióstr. Kochałem ich wszystkich. Przeczytałem to ze ściśniętym gardłem, ponieważ autorka opuściła nas w tym roku z powodu raka. Młoda kobieta, z błyskotliwą karierą i tak wiele do opowiedzenia… Nie mogę uwierzyć, że to będzie ostatnia historia, którą przeczytam przez Lucindę Riley, więc staram się poruszać powoli, nie chcę, żeby się skończyła.
Od tamtego czasu minęło dużo czasu Zacząłem pisać swoją trzecią powieść. Na razie nie mogę wiele zdradzićPowiem tylko, że główny bohater ma na imię Rita i jest również osadzony w Galicja, jak moje poprzednie powieści. Jestem bardzo podekscytowany Z tym projektem, chociaż czasami uderza mnie pomysł, że nie sprostam zadaniu, głównie dlatego, że jestem człowiekiem i jako taki mam normalne obawy, jakie miałby każdy inny. Na szczęście nie spieszy mi się. Delektuję się każdym etapem procesu i lubię poruszać się we własnym tempie.
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza?
AMC: zacząłem jako autor samodzielnie opublikowany w 2017 roku. Rozumiem, że pandemia znacznie nasiliła ten sposób wypuszczania prac na światło dzienne, ale wtedy nie było nas tak wielu i poszło bardzo dobrze dzięki tytaniczny wysiłek Co udało mi się zrobić dla promocja. Wiedziałem jednak, że to nie jest droga, którą chcę iść, a przy drugiej powieści miałem więcej wstrzemięźliwości. Dzień, w którym Maeva zatwierdziła mój rękopis, na zawsze zapamiętam go jako jeden z najszczęśliwszych w moim życiu. Teraz jestem dokładnie tam, gdzie chciałem być. Nie możesz prosić o więcej.
- AL: Czy ten moment kryzysu, którego doświadczamy, jest dla Ciebie trudny, czy będziesz w stanie zachować coś pozytywnego dla przyszłych historii?
AMC: Myślę, że w mniejszym lub większym stopniu wszyscy jesteśmy różni, różni od tego, kim byliśmy przed pandemią. Osobiście, Nadal trudno mi się przyzwyczaić do ponownego wychodzenia z domu. Powiedzmy, że nadal cierpię na trochę mentalnej blokady, to wszystko wydaje mi się niewiarygodnie odległe. I wychodzę, tak, ale robię to z pewnym wysiłkiem. Nie mogłem też oglądać programu informacyjnego bez łez napływających mi do oczu. Myślę, że to wszystko odciśnie swoje piętno na przyszłych historiach, jest to nieuniknione.