Metonimia w poezji Gabrieli Mistral.
Wielu współczesnych pisarzy chilijskich odcisnęło nieocenione piętno na światowej literaturze. W ciągu ostatnich dwóch stuleci ten latynoamerykański kraj był świadkiem narodzin wielkich autorów, cieszących się dużym uznaniem na całym świecie. Kilka z nich otrzymało ważne nagrody, takie jak Nagroda Nobla, którą Gabriela Mistral i Pablo Neruda mieli zaszczyt otrzymać.
Poprzez różne gatunki literackie Tym autorom udało się urzec miliony czytelników na całym świecie. Działa jak: Dzicy detektywi (Roberto Bolano) I Dwadzieścia wierszy miłosnych i rozpaczliwa piosenka (Pabla Nerudy) są tylko częścią repertuaru ogromnej spuścizny. Następnie zostanie pokazana część tego, co uważane jest za chilijskich pisarzy o największym wpływie na świat.
Gabriela Mistral
Lucila de María del Perpetuo Socorro Godoy Alcayaga urodziła się 7 kwietnia 1889 roku w mieście Vicuña (prowincja Elqui, Chile). Pochodził z skromnej rodziny, z hiszpańskimi i baskijskimi korzeniami. Jego dzieciństwo spędził w różnych miejscach w prowincji Elqui, chociaż to Czarnogóra uważał za swoje rodzinne miasto.
Pomimo braku studiów zawodowych, od 1904 r. Pracował jako nauczyciel, najpierw w Escuela de la Compañía Baja, następnie w La Cantera i Los Cerritos.. W 1910 roku jego wiedza i doświadczenie zostały potwierdzone przez Normalną Szkołę nr 1 w Santiago, gdzie otrzymała tytuł profesora państwowego.
Równolegle do pracy nauczycielskiej pisał do gazet Coquimbo i Głos elqui Vicuña. Od 1908 roku przyjął pseudonim Gabriela Mistral, użyte po raz pierwszy w wierszu „Przeszłość”. Przyszło mu pierwsze znaczące uznanie Sonety śmierci, z którą chilijski pisarz otrzymał nagrodę Igrzysk Kwiatowych (1914).
Na swojej trajektorii Mistral stworzył setki wierszy zawartych w różnych kompilacjach. Obejmują one: Spustoszenie (1922) Tala (1938) y Stacja (1954). Pisarz został również wyróżniony ważnymi laurami, takimi jak: Literacka Nagroda Nobla (1945) i Narodowa Nagroda Literacka Chile (1951). Mistral zmarł w Nowym Jorku na raka trzustki 10 stycznia 1957 roku.
Pablo Neruda
Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto przyszedł na świat 12 lipca 1904 roku. Jego rodzinnym miastem było Parral w regionie Maule w Chile. Był synem José del Carmen Reyes Morales i Rosy Neftalí Basoalto Opazo. Jego matka zmarła na gruźlicę miesiąc po urodzeniu poety. Pablo Neruda —Jak nazwał siebie później— Mieszkał w Temuco od dzieciństwa do młodości. W tym mieście odbył pierwsze studia, i to było później inspiracją dla wielu jego dzieł poetyckich.
Twój pierwszy artykuł, Entuzjazm i wytrwałość (1917), został opublikowany w gazecie Poranek Temuco. Dwa lata później poznał poetkę Gabrielę Mistral, która wprowadziła go w lekturę i zachęciła do odżywiania się dziełami wybitnych pisarzy rosyjskich. Od 1921 roku podpisywał swoje prace jako Pablo Neruda, chociaż dopiero w 1946 roku zostało to ogłoszone jako jego imię i nazwisko.
W 1924 roku opublikował zbiór wierszy, które przyniosły mu sławę: Dwadzieścia wierszy miłosnych i rozpaczliwa piosenka. Stamtąd, Za życia zaprezentował ponad 40 prac i miał 20 dzieł pośmiertnych. W swojej karierze Neruda był wielokrotnie nagradzany, wśród nich wyróżniono: Chilijską Narodową Nagrodę Literacką (1945), Pokojową Nagrodę Lenina (1966) i Literacką Nagrodę Nobla (1971).
Cytat Pablo Nerudy.
Neruda był trzykrotnie żonaty. Jego jedyna córka urodziła się z pierwszego małżeństwa, Malva Marina Trinidad, która zmarła w wieku zaledwie 8 lat z powodu wodogłowia. Ostatnie dni życia Pablo Nerudy spędził w Santiago, gdzie zmarł 23 września 1973 roku. z zaawansowanego raka prostaty.
Roberto Bolano
Roberto Bolaño urodził się 28 kwietnia 1953 roku w Santiago de Chile. Jego dzieciństwo upłynęło między Valparaíso, Viña del Mar i miastem Los Ángeles, gdzie ukończył studia podstawowe. W wieku 15 lat przeniósł się z rodziną do Meksyku. W kraju Azteków kontynuował naukę w szkole średniej, którą opuścił rok później, aby poświęcić się wyłącznie czytaniu i pisaniu.
W Mexico City, Bolaño spotkał poetę Mario Santiago i innych młodych pisarzy. Grupa miała kilka wspólnych zainteresowań literackich, więc stopniowo zbliżały się do siebie. Z tej przyjaźni narodził się poetycki ruch nierealizmu, założona w 1975 roku. Rok później Roberto opublikował tę pracę Odkryj miłość na nowo. Ten zbiór wierszy był pierwszym z sześciu, które przedstawił w swojej karierze, plus dwa wydania pośmiertne. Jego książki to: Romantyczne psy (1993) Trzy (2000) y Nieznany Uniwersytet (2007).
Jego pierwsza książka, Rada ucznia Morrisona dla fana Joyce'a (1984) otrzymała nagrodę Literary Field. Jednak pomimo długiej kariery, dzieło, które wyrzuciło tego pisarza do sławy, było jego szóstą publikacją: Dzicy detektywi (1998). Ta powieść uczyniła go laureatem nagrody Herralde de Novela (1998) -pierwszy Chilijczyk, który go otrzymał- oraz nagroda Rómulo Gallegos (1999).
Roberto Bolaño zmarł w wieku 50 lat w Barcelonie (Hiszpania) 15 lipca 2003 r. Po długotrwałych bólach wątroby. Chilijski pisarz pozostawił wiele niedokończonych książek, które ukazały się lata po jego śmierci. Z tej kompilacji wyszło arcydzieło, powieść 2666 (2004), z którymi zdobył ważne nagrody, takie jak: Salambó, Ciudad de Barcelona i Altazor.
Aleksandra Costa Magna
Alejandra Costamagna Crivell przyszła na świat 23 marca 1970 roku w Santiago de Chile. Odkąd była mała, lubiła pisać, ale dopiero jako nastolatka poważnie potraktowała tę pracę. Jego nauczyciel Guillermo Gómez miał wiele wspólnego z tą pasją. Na tym etapie życia zaczął czytać Mistrala, Nerudę, Szekspira i Nicanora Parrę; wszystkie miały na nią wielki wpływ.
Costamagna studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Diego Portales. Jakiś czas później uzyskał tytuł magistra literatury na tym samym kampusie. W swojej karierze poświęciła się prowadzeniu warsztatów literackich, pracowała także jako redaktorka, komentatorka teatralna i kronikarka w kilku ogólnopolskich magazynach.
Jako pisarka zaprezentowała swoją pierwszą pracę w 1996 roku, Cicho, który zebrał bardzo dobre komentarze i zdobył nagrodę Gabriela Mistral Literary Games (1996). Costamagna przedstawił udane powieści, takie jak: Złe noce (2000) Ostatnie pożary (2005) i Zwierzęta (2011). Kilku krytyków zamieściło niektóre jego prace w tzw Literatura dziecięca.
Alberto fuguet
W Santiago de Chile 7 marca 1964 r. Urodził się Alberto Felipe Fuguet de Goyeneche. Dzieciństwo spędził w Stanach Zjednoczonych i dopiero w 1975 roku wrócił do rodzinnego kraju. Ograniczony językiem przyszły pisarz zaczął czytać książki w języku hiszpańskim, aby zapoznać się ze swoim językiem ojczystym. Przyznał się Materiały biurowe Marcela Paz wywarł na niego wielki wpływ, co widać w jego pierwszej książce.
Studiował na Uniwersytecie Chile. Jego pierwszą opcją była kariera socjologiczna, którą studiował przez rok, jednak potem przeszedł na dziennikarstwo, które skończył i stał się jedną z jego pasji. Oprócz pracy jako pisarz zbudował uznaną karierę jako felietonista, prozaik, scenarzysta, krytyk muzyczny i filmowy. Jest uznawany za wpływ na współczesnych pisarzy, do postawienia na bardziej realną i miejską literaturę.
W 1990 roku przedstawił swoje pierwsze opowiadanie, Przedawkować, z którym zdobył Miejską Nagrodę Literacką Santiago. W następnym roku opublikował powieść, która doprowadziła go do sukcesu: Zła fala. Jego praca podkreśla również: Czerwony tusz, książka zaadaptowana dla kina w 2000 roku. Trzy lata później wydał pół-autobiografię pt Filmy mojego życiajego najnowsze powieści to: Non-fiction (2015) y Pocić się (2016).