Jeśli powiemy bez kontrastu, że Gabriel García Márquez Jest najbardziej poczytnym autorem wszechczasów z Ameryki Łacińskiej, nie boimy się zbytnio, że się pomylimy. Napisał niezliczone książki i która z nich jest lepsza, ale niewątpliwie jego najbardziej czytana jest książka "Sto lat samotności", opublikowany w 1967.
"Sto lat samotności" jest emblematyczną powieścią wysięgnik i arcydzieło magiczny realizm. Opowiada historię w sumie siedmiu pokoleń rodziny prześladowanej przez fatalne przeznaczenie, co symbolicznie podsumowuje społeczno-polityczną ewolucję kontynentu.
Streszczenie książki
"Sto lat samotności" symbolizuje izolację i frustrację człowieka w sadze Buendia i amerykańskiej rzeczywistości w mitycznej przestrzeni Macondo. Z przepełnioną pojemnością narracyjną GG Márquez znajduje się w cyklicznym czasie, w którym to, co codzienne, jest pomieszane z cudownością.
Założenie Macondo
José Arcadio Buendía i Úrsula Iguarán pobierają się, mimo że są kuzynami. Wyruszyli z Riohacha i znaleźli miasto znane jako Macondo.
Przemiany
Miasto przeżywa różne wojny, zmiany władzy w polityce wewnętrznej oraz przemiany wpływające na życie rodziny. Macondo przestaje więc być przestrzenią mityczną, a staje się przestrzenią uprzemysłowioną.
Zniszczenie
Ostatnia para z sagi Buendii, Aureliano Babilonia i jego ciotka Amaranta Urszula, ojcują dziecko ze świńskim ogonem. Zbliża się koniec kolejki, bo po porodzie matka umrze, a dziecko zostanie zjedzone przez mrówki. Następnie Aureliano Babilonia czyta zwoje, w których Cygan Melquiades, postać pojawiająca się na początku powieści, napisał historię swojej rodziny sto lat wcześniej.
Niektóre mityczne frazy „Sto lat samotności”
- „Najważniejsze, żeby nie stracić orientacji”.
- „Nie rozumiałem, jak dojść do skrajności, prowadząc wojnę z powodu rzeczy, których nie można dotykać rękami”.
- „Ja ze swojej strony dopiero teraz zdaję sobie sprawę, że walczę o dumę”.
- Jak rzadcy są mężczyźni. Spędzają życie walcząc z kapłanami i rozdając modlitewniki.
- „Sekret dobrej starości to nic innego jak uczciwy pakt z samotnością”.
- „Najstarszym krzykiem w historii ludzkości jest krzyk miłości”.
- „Nie umierasz, kiedy powinieneś, ale kiedy możesz”.
- „Próbując sprawić, by go pokochała, w końcu ją pokochał”.
- „Ostrzegawcza starość może być dokładniejsza niż zapytania pokładowe”.
- „Zagubiony w samotności swej ogromnej mocy, zaczął się gubić”.