Rocco schiavone, (wygnany) zastępca szefa policji w Aoście, jest najwybitniejszym dziełem pisarza Antonio Mancini. Jego seria, a heksalogia na razie tak się stało jeden z najpopularniejszych ostatnich kilku lat. Dopiero co skończyłem z kolejnym dobrym smakiem w ustach, ponieważ utrzymuje poziom i nabrał już odrobiny niezbędnej w europejskim gatunku czerni. To jest moja recenzja.
Antonio Mancini
Siódmego byłam 56 roku jest Rzymski pisarz, aktor i scenarzysta że w ciągu ostatnich pięciu lat powstała ważna nisza na europejskiej czarnej scenie. To było w 2015 kiedy ukazał się tutaj pierwszy tytuł serii z bardzo szczególnym Rocco Schiavone. A na początku tego 2020 roku przyjechał ostatni. W tym czasie Manzini był już uważany za najbardziej godny spadkobierca jeden z największych lajków Andrea Camilleri.
Rocco schiavone
Odkryłem Rocco Schiavone przez przypadek w księgarni Czarny utwór. Po prostu wpadł mi w oko i po przeczytaniu tylnej okładki zabrałem go. Kiedy skończyłem, zdałem sobie sprawę, że wszystko mi się naprawdę podobało: fabuła, ustawienie, styl Tak włoska (choć wydaje się to oczywista) z Manzini, ale szczególnie podobała mi się ta z Rocco.
Ten rzymski policjant ma to, co mnie zwykle łapie w bohaterach nie tylko kryminałów, ale w ogóle: brak szacunku, mała ortodoksja i brak politycznej poprawności, więcej niż trudny charakter i głębokie człowieczeństwo i romantyzm. Policjant, którego najgorsze i najciemniejsze sposoby doprowadziły go do wygnania w Dolinie Aosty. Tam pojawia się w swoich rzymskich kostiumach, jego Clarks byliny, ich porro codziennie rano i wszystkie zamiary nic nie robić. Oczywiście nie zapomina o tych sposobach i stopniowo je uczy i rozpowszechnia w swoim zespole, galerię metod drugorzędnych, równie dobrze określonych jak on.
zespół
Od swojego bezpośredniego podwładnego, Italo Pierron, młody i niedoświadczony agent, przechodząc przez swoje szef baldi, który zawsze wyciąga kasztany z ognia, kierując się tym, co absolutnie bezużyteczne i bardziej karykaturalne Deruta i D'Intinoi bardzo skuteczny inspektor Katarzyna Rispoli, który stopniowo robi dziurę w sercu Rocco.
Edge, drażliwy, zły na świat, a zwłaszcza na siebie, Schiavone również ciągnie nieskończony żal po stracie Mariny, jego żona, za którą czuje się odpowiedzialny. Z nią gadaj dalej dialogi pierwszoosobowe które pojawiają się w całej serii i sprawiają, że nie jesteśmy w stanie uniknąć wczuwania się w jego ból.
Przyjaciele
Wszystkie powieści z tej serii dotyczą różne przypadki, ale jak zwykle w każdym poznajemy więcej bohaterów i okoliczności. Tak więc, mimo że śledzili z zainteresowaniem ich badania, ostatecznie najważniejszy jest dla nas rozwój. Również tło we wszystkich, z wyjątkiem piątego, który dokładnie to dotyczy, jest powód ostatni z tego wygnanie od Schiavone: jego (więcej niż) domniemana korupcja kiedy pracowałem w Rzymie. To i pojedynczy związek z twoi przyjaciele na całe życie, Brizio, Sebastiano i Furio, trio, które jest najlepsze w każdym domu.
Cała czwórka, z Rocco jako kontrapunktem, ponieważ jest policjantem, angażuje się - albo się w to wkracza. zawsze w tarapatach, ale też zawsze zrobiliby wszystko dla każdegoza tę nierozerwalną przyjaźń. To jest w ostatniej powieści, Kurz i cień, kiedy ta przyjaźń będzie naprawdę zagrożona, a zdrady będą najbardziej nieoczekiwane. Albo może nie.
Seria Rocco Schiavone
Jak zwykle zalecam we wszystkich rozpoczynanych seriach, Wygodne jest czytanie ich po kolei zobaczyć ewolucję postaci. Również po to, by sprawdzić, jak logicznie ewoluuje styl Manziniego, który w tym ostatnim właśnie je zaokrąglił.
- Czarny utwór
- Żebro Adama
- Wiosna psów
- Słońce maja
- 7-7-2007
- Kurz i cień