Królestwo, nowa powieść Jo Nesbø. Przejrzeć

Que es odosobnioną farmę Opgard w górach. A Opgardowie to rodzina ojca, matki i dwóch braci, Roy i Carl, gdzie teraz mieszka tylko Roy, najstarszy. Samotny, milczący, lubiący ptaki i zarządca miejskiej stacji benzynowej, prowadzi pozornie nijakie i spokojne życie, prawie bez kontaktu ze swoimi mieszkańcami, choć zna wszystkich i wszyscy go znają. Ale to życie wywróci się do góry nogami - co nie było pierwszym i nie ostatnim - gdy jego brat Carl wróci po 15 latach za granicą, skąd wyjechał po śmierci rodziców w wypadku samochodowym.

Carl nie wraca sam, on też przynosi Shannon, jego żona, architekt i osobowość tak urzekająca, jak to jest szczególne. Obaj mają własne wielkie plany, ale także mają na celu zapewnienie powodzenia społeczności: zbudować hotel luksus w okolicy.

Mają Charyzma Carla, zawsze wesoły, bystry, podekscytowany i przedsiębiorczy, przed cichym, poważnym i znacznie mniej atrakcyjnym Royem, który też zawsze wyciągał kasztany z ognia. I tak będzie nadal, ponieważ bracia Opgard ukrywają o wiele więcej historii z przeszłości, które zostaną połączone z historiami wywołanymi przez teraźniejszość i ich naturę, które są już pokazane bardziej niż wyraźnie w szokującym prologu otwierającym.

Tak mówi Carl w rozmowie wkrótce po przyjeździe i przedstawieniu go swojej żonie. To Roy opowiada nam całą historię w pierwszej osobie, zwykły głos narracyjny, którego Nesbø używa w powieściach publikowanych poza serią Harry holeJak Łowcy głów o Krew na śniegu y Krwawe słońce. I to pokazuje czuje się swobodnie w niej. Wszyscy, którzy w połowie piszą, wiedzą, że pozwala to na większą swobodę działania różnym jaźniom, które chcemy usunąć, nawet jeśli musimy poświęcić punkt widzenia reszty bohaterów. Ponadto Roy wielokrotnie zwraca się do czytelnika, jakby rozmawiał z nami pochylony nad ladą barową i od czasu do czasu popijając drinka.

„Rodzina jest pierwsza. Na dobre i na złe. Wyprzedzający resztę ludzkości.

Czy to wyrażenie podsumowuje i koncentruje wszystko co jest czytane Królestwo. To jedyna motywacja i poczucie, że Roy musi robić to, co robi dla niej, aw szczególności dla jej brata. A to, co robi, to WSZYSTKO I BEZ WSZYSTKIEGO.

Czytałem o komponencie religijnym (który nie jest mityczny, twórcy nagłówków w mediach) Kain i Abel, które są jednocześnie imionami bohaterów. Ale nie, nic takiego nie ma, ponieważ ta historia nie kończy się tak, jak historia pierwszych biblijnych braci. To, co jest w Nesbø, co zwykle nie oszukuje nikogo, a przynajmniej nie jego lojalnych czytelników: kolosalny portret natury ludzkiej, która zawsze porusza się między miłością a śmiercią naznaczoną tragedią.

Ani Carl Opgard nie jest szczerym i życzliwym Abelem, pomimo znęcania się, jakiego doznał, ani Roy nie jest bezwzględnym Kainem. Przekonujesz się o tym, gdy ich poznajesz, a Nesbø - dzięki tej charakterystycznej umiejętności - pozwala dostrzec pogłębiające się pęknięcia w ich skórkach w odpowiednim momencie. Osiągnięciem, które zawsze osiąga ten pisarz, jest to ty też stawiasz się w tej skórze, zwłaszcza u Roya, któremu, jak widzisz, towarzyszysz (i usprawiedliwiasz) w tym samym zamiarze i krokach, które podejmuje, nawet jeśli są one straszne.

Czego byś nie zrobił dla brata i ze wstydu, że ukryłeś lub nie uniknąłeś obrzydliwości? Roy niesie to z odpowiedzialnością i braterską miłością, ale także rozczarowaniem, upokorzeniem i zazdrością, złością z powodu oszustwa i słabości, nadmierną ambicją i zdradą tej krwi, która jest twoja i za którą poświęciłeś i zniszczyłeś oba w najbardziej niewyobrażalny sposób. A także miłość, na którą myślisz, że zasługujesz, która raz w życiu może być uczciwa i prawdziwa, ponieważ ta, którą żyjesz, jest całkowitym błędem. Dobrze Roy zrobił, robi, będzie i poświęci wszystko dla swojego brata, chociaż Carl w ogóle na to nie zasługuje. To jest mistrzowska sztuka.

„Wszyscy jesteśmy gotowi sprzedać swoje dusze. Tyle że każdy stawia na to inną cenę.

Opakowanie uzupełnia galeria postaci drugorzędne w stosunku do tych, którzy również kierują się ambicjami, kłamstwami i pozorami. Od sprzedawcy samochodów, który prowadzi lokalne emporium i jest również pozbawionym skrupułów lichwiarzem, przez żonę, pracowników stacji benzynowej, byłego burmistrza, miejscowego dziennikarza i męża byłej dziewczyny Carla Opgarda lub plotkarskiego fryzjera i porzuconego.

Wszystko otoczone mgliste i uciążliwe środowisko małych miasteczek gdzie jest wiele do ukrycia w szafach, zwłaszcza tajemnice i krew. Tylko Kurt Olson, policjant badający przeszłe i obecne wydarzenia wokół Opgardów, wydaje się zdeterminowany, aby to znaleźć prawda, która nigdy nie nadejdzie. I nawet Shannon, żona Carla, zostanie wciągnięta w tę spiralę tajemnic i tragedii jej męża i szwagra: „Przekraczamy moralność, aby służyć naszym interesom, kiedy czujemy, że nasza sfora jest zagrożona ”.

Będzie podążać odwieczna debata wśród czytelników, którzy chcą tylko Harry'ego Hole'a i te, które lubimy z każdym listem, który pisze NesbøAlbo o policjantach naszych miłości i smutków, albo o jakiejkolwiek historii, która przychodzi na myśl.

Wszyscy mają swój znak, jego wyjątkowa analiza ludzkiej sprzecznościz najlepszymi i najgorszymi, jakie mamy lub do czego jesteśmy zdolni, jego zdolność do zmuszenia nas do myślenia o jednej rzeczy, a wręcz przeciwnie z tą bezpośrednią narracją, do wątroby i serca, by nas szukać i usunąć ten ciemny punkt i uzasadnić to. W Nesbø, i zawsze bez wątpienia, ciemność jest tak samo słuszna jak światło.