Mój własny pokój to esej Virginii Woolf opublikowany w 1929 roku. Książka jest efektem wykładów wygłoszonych rok wcześniej przez brytyjskiego pisarza i które zostały później opublikowane. Rozmowy te polegały na ukazaniu sytuacji kobiet jako powieściopisarek i pisarek.
To odważny esej Virginii Woolf o tym, co to znaczy być kobietą i pisarką.. Książka składa się z alegorii i refleksji pełnych feminizmu w kontekście, w którym kobiety właśnie uzyskały prawo do głosowania.
Wskaźnik
Własny pokój: kobieta i pisarka
Wolność i autonomia
Mój własny pokój to zestawienie idei, które jej autorka wyraziła podczas rozmów w Newnham College i Girton College (dwóch kobiecych instytucjach uniwersyteckich) w Cambridge w 1928 r. Poprzez fikcyjnego narratora Woolf analizuje sytuację kobiet i ich rolę jako autorki, nawiązując do potrzeba niezależności, jaką ma ta osoba, jeśli chce poświęcić swoje wysiłki pisaniu. Zdobądź własną przestrzeń, w której możesz swobodnie i autonomicznie pisać. Bo przestrzeń literacką tradycyjnie zajmują mężczyźni. Przez wieki kobiety nie miały w nim miejsca, były po prostu wymazywane lub ignorowane.. Takie jest założenie i zalążek tej książki, która zrodziła się na uniwersytecie. To tekst pełen wrażliwości, szczerości i śmiałości, opowiedziany inteligentnie.
Jest to książka non-fiction o zdecydowanie narracyjnym charakterze, dzięki czemu bardzo łatwo się ją czyta. Tak ok Jest to istotne dla rozwoju aktywności twórczej, gdyż jako tekst opowiadający o powieści i pisaniu ma także podłoże protestacyjne. wobec sytuacji kobiet oraz wobec ucisku i paternalizmu, jakim były one poddane.
Warunki społeczne i ekonomiczne kobiet uniemożliwiają im rozwój w innych aspektach niż domowy i rodzinny. Spychany do sfery prywatnej, Poza zajęciami publicznymi zawsze znajdowały się w gorszej sytuacji niż mężczyźni. Przekłada się to na przykład na biedę, która przyszła wraz z płcią.. Bez możliwości prosperowania poza męskim schroniskiem, uznania zawodowego i prestiżu, nie nadawały się do osiągnięcia jakichkolwiek szans w literaturze. Dlatego tak sławne stało się pojęcie „posiadania własnej przestrzeni lub pokoju”, którym zatytułowano esej.
Od muz po powieściopisarzy
Autorka nie zaprzecza trudnościom w przetarciu drogi w świecie listów dla mężczyzn, ale zapewnia, że przeszkody i niedogodności dla kobiet mnożą się. Podobnie mówi o obecności kobiet w literaturze uniwersalnej. Imiona tych klasycznych i ponadczasowych postaci fikcyjnych są wszędzie na kartach wielkich pisarzy. W pewnym sensie są to muzy rządzone według woli tych, którzy je budują., ponownie cierpiąc z powodu biernej roli, na jaką skazano kobiety. Dokładnie to, co Virginia Woolf próbuje wyjaśnić Mój własny pokój jest to, że kobiety również mają potrzeby, talent i odwagę oraz że mogą wykorzystywać swoją inteligencję do robienia, co im się podoba, w tym do pisania powieści.
Oprócz pieniędzy kobiety potrzebują miejsca do tworzenia. Mieć własny pokój Oznacza to dostojeństwo swojego zadania; bo poza tym kobieta mógł pisać, należy ją także widzieć i szanować jako autorkę. Posiadanie na to czasu oznacza również, że kobiety mogą zrobić więcej niż tylko zajmować się domem. To znaczy, jeśli esej zajmuje najbardziej praktyczną część pisarstwa i literatury, dzieje się tak dlatego, że istnieje oczywista potrzeba, która nie była wcześniej brana pod uwagę i którą eksponuje Woolf. Krótko mówiąc, ma na celu zrównoważenie warunków, w jakich znajdują się pisarze w tekście otwarcie feministycznym.
Wnioski
Mój własny pokój Był to tekst nowatorski w swoim czasie i nadal jest szeroko czytany. opisuje Virginia Woolf najbardziej funkcjonalne aspekty rzemiosła pisarskiego, mające na celu obronę specyficznych potrzeb kobiety-literatki. Czas, miejsce i pieniądze to podstawa poczęcia pracy twórczej, której odmawia się zwłaszcza kobietom i pisarkom. Woolf poszukuje także wzbogacenia, jakie dwoistość męskości i kobiecości może zaoferować literaturze. Tekst ukazujący śmiałość, wrażliwość i szczerość.
O autorze
Virginia Woolf urodziła się w Londynie w 1882 roku w kulturalnej i zamożnej rodzinie.. Od najmłodszych lat była narażona na wpływ pisarzy i innych artystów ze względu na osobowości, które znał jej ojciec, pisarz Leslie Stephen. Kiedy zmarł jej ojciec, ona i jej siostra przeprowadziły się do bardziej surowej dzielnicy, ale takiej, w której bywali także intelektualiści i inni pisarze. Woolf byłby częścią dobrze znanego Bloomsbury Circle. W 1912 roku wyszła za mąż za pisarza Leonarda Woolfa, z którym założyła wydawnictwo Prasa Hogartha. W ten sposób, Oprócz pisania byłoby to ściśle powiązane z redagowaniem. W 1941 roku popełnił samobójstwo, topiąc się w rzece, na skutek problemów psychicznych, na które zawsze cierpiał.
Znamy jego najsłynniejsze powieści Pokój Jacoba, Pani Dalloway, Do latarni morskiej, Orlando, Fale, Lata y Między aktami. Woolf był także autorem opowiadań i esejów, m.in Mój własny pokój to ukazuje mściwy charakter roli kobiet, do której Woolf tak bardzo dążyła w swoim życiu jako kobieta i autorka.