Fountainovejuna
Fountainovejuna to tragikomedia podzielona na trzy akty. Ta sztuka została napisana w Złotym Wieku — a konkretnie między 1612 a 1614 — przez hiszpańskiego dramatopisarza Lope de Vegę. Następnie tekst został opublikowany w 1619 r. w ramach tzw Dozena sic Część komedii Lope de Vegi. Książka jest uważana za jedną z wielkich dramatów autora, obok tytułów takich jak Dowódca Ocaña i najlepszy burmistrz, król y peribanez.
Podobnie jak w przypadku wielu dzieł angielskiego pisarza i poety Williama Szekspira, Fountainovejuna stała się ikonografią walki społecznej: ludu, który jednoczy się, aby położyć kres niesprawiedliwości, która ich krzywdzi i poniża, jednocześnie odbierając im godność i wartość.
Podsumowanie Fountainovejuna
Pierwszy akt (Podejście, 12 scen)
wyjątkowy złoczyńca
Fountainovejuna Oparta jest na prawdziwym kontekście historycznym. Biegnie w czasach królów katolickich, Izabeli i Fernando —1474-1516—. Dwa wątki, jeden społeczny i jeden polityczny, przeplatają się i dopasowują do wydarzeń. Odbywają się one w mieście Fuente Obejuna w Kordobie. Zasadniczo narracja podąża za komandorem Fernánem Gómezem de Guzmánem, który przebywa w Almagro podczas rozmowy z mistrzem Calatravy.
Fernán martwi się wybuchem wojny. Król właśnie umarł i są dwie frakcje, które dążą do koronacji nowej królowej: jej siostra Isabel i jej rzekoma córka o imieniu Juana. Dla Gómeza de Guzmána jest to wygodne, że wybrano JuanęZ tego powodu udaje się do pana Calatravy, aby przekonać go do walki u jego boku.
Ten człowiek należy do wpływowej organizacji religijnej, która odmawia posłuszeństwa rozkazom jakiegokolwiek króla, ponieważ należą się one wyłącznie ich Bogu. Niemniej jednak, Po grze słów Fernán przekonuje go, by przyłączył się do jej sprawy.
Fontanna Obejuna
W Fuente Obejuna mieszka zaledwie 500 osób, a życie zazwyczaj toczy się spokojnie. Te ziemie należą do hiszpańskiej korony, ale królowie pozwalają Dożywotnemu Dowódcy używać ich w zamian za militarną ochronę. Jednakże, Fernán nie chroni wieśniaków, ale raczej znęca się nad nimi. W tym kontekście poznajemy Pascualę i Laurencię.
Ta ostatnia jest córką burmistrza Estebana. Panie komentują, że są zmęczone sposobem, w jaki Komendant traktuje kobiety, którego używa bez dyskryminacji do zaspokojenia swoich cielesnych pragnień. Na ogół Fernán korzysta z prawa seigneur — porywa nowożeńców i zmusza ich do wspólnego łoża. To sposób na utrwalenie zniewolenia mieszkańców.
Zdobycie Ciudad Real
Dowódca i jego słudzy przybywają do Fuente Obejuna w środku rozmowy pań, dumnie ogłaszając swoje zwycięstwo w Ciudad Real. Początkowo mieszkańcy oklaskują jego wyczyn. Jednak mężczyzna postanawia się nagrodzić porwaniem Laurencii i Pascuali. Panie stawiają opór i uciekają. Fernán jest zaskoczony i zły.
Wewnątrz czuje, że ma do tego prawo i że nigdy nie zapomni takiego chamstwa. Tymczasem, pretendentka do tronu Isabel i jej mąż Fernando postanawiają wysłać swoją armię w celu odzyskania Ciudad Real, aby uniknąć zasięgu wojsk Juany i jej sojuszników. Fernán ignoruje ten ruch, ponieważ czuje się zwycięzcą. Później dowódca znajduje Laurencię w lesie.
Konflikt z kochankami
Fernán uważa, że Laurencia jest sama, ale jest w towarzystwie młodego kochanka o imieniu Frondoso. Kilka minut wcześniej chłopak błagał panią, aby natychmiast wyszła za mąż, ale ona nie chciała, bo uważa, że powinni poczekać i poprosić ojca o pozwolenie. Słysząc konia Dowódcy, Frondoso chowa się za drzewami.
Potem Fernán podchodzi do Laurencii i atakuje ją swoją kuszą.. Jednak Liściasty opuszcza swoją kryjówkę, bierze broń i celuje nią w Dowódcę, żądając uwolnienia ukochanej. Mężczyzna nie ma wtedy innego wyjścia, jak tylko uciekać pieszo, upokorzony i nieuzbrojony.
Akt drugi ( The Knot , 17 scen)
Później wieśniacy organizują zgromadzenie. Rozmawiają na różne tematy i nie mogą uniknąć komentowania próby gwałtu, której doznała Laurencia. Gdy burmistrz dowiaduje się o skardze, Komendant wraca do miasta i nieśmiało konfrontuje się z jego mieszkańcami. Fernán Gómez przypomina im, że nie mają honoru bycia zwykłymi ludźmi.
Wyjaśnia im również, że ich żony powinny czuć się szczęściarzami, mając ich uwagę. Podczas gdy Dowódca dyskutuje ze swoimi sługami, dlaczego wieśniacy tak się zbuntowali, Nadchodzą nowe wieści: Ciudad Real został odzyskany przez Isabel i FernandoWięc Fernán biegnie, by zbadać, co się stało.
O dobrych przyjaciołach i długich walkach
Laurencia i Pascuala są nad jeziorem w towarzystwie zabawnego młodzieńca o imieniu Mengo. Wyznają mu, jak bardzo boją się Komendanta. w tej chwili Laurencia potwierdza również, że Frondoso to wielki człowiek i że podziwia odwagę, z jaką jej bronił., chociaż nie jest jeszcze gotowa, by podać mu rękę. Kilka minut później przybywa inny wieśniak o imieniu Jacinta. Kobieta ucieka przed ludźmi Komendanta, którzy ścigają ją, próbując ją zgwałcić.
Następnie Mengo prosi kobiety o ucieczkę. Tymczasem zostaje w tyle, by bronić Hiacynty. Pierwszą rzeczą, jakiej próbuje, jest rozmowa z ludźmi Fernána Gómeza, ale to nie działa. Asystenci ignorują Mengo i karzą go batami za to, że ośmielił się rzucić im wyzwanie. Po, Porywają Jacintę i pozbywają się jej do woli, co doprowadza do furii całe miasto.
Ślub i zemsta dowódcy
Burmistrz i mieszkańcy z Fuente Obejuną dyskutują o złych uczynkach Dowódcy i żebrzą PA pa jaka Izabela — wróg Juana, a co za tym idzie, Fernána Gómeza — wygrać wojnę, ponieważ byłby to sposób na uwolnienie ludzi od ich nędzy. Później Frondoso jest zachęcany do odwiedzenia Estebana i poproszenia Laurencii o rękę. Burmistrz, dostrzegając dobre serce chłopca, z radością się zgadza.
Wkrótce potem organizują wesele. Podczas gdy to ma miejsce, Dowódca jest wściekły: wojska Isabel wygrały wojnę, a pan Calatravy mówi mu, że wróci do swojego ludu, pozostawiając za sobą sojusz. Widząc, że wszystko poszło nie tak, Fernán wraca do Fuente Obejuna, by wyładować się na mieście.
W tym, co się pojawia, poznaje ślub Laurencii i Frondoso. Kierując się złością, aresztuje chłopaka i porywa młodą kobietę. Kiedy burmistrz Esteban konfrontuje się z Fernánem Gómezem, Comendador porywa mu laskę i zaczyna go nim bić. Wszyscy mieszkańcy są wściekli, ale boją się cokolwiek powiedzieć.
Akt trzeci (Rozwiązanie, 25 scen)
Bunt
Kiedy Dowódca odchodzi ze swoimi zakładnikami, mieszkańcy miasta spotykają się na nadzwyczajnym spotkaniu. Są zmęczeni okropnymi czynami Fernána i postanawiają jak najszybciej zakończyć problem.. Niektórzy twierdzą, że powinni opuścić miasto, inni, że najlepszym rozwiązaniem jest pójście przed królów, aby położyli kres Fernánowi Gómezowi. Żaden nie zapewnia realistycznego rozwiązania.
potem biedni Laurence pojawia się w środku sesji, poobijany i brudny. Walczyła z ludźmi Dowódcy, którzy brutalnie ją bili. Jednak dziewczyna udało się ujść z życiem. Młodych zmierzyć się z wieśniakami. Dla niej wszyscy są tchórzami, którzy pozwolili Fernánowi osiągnąć te skrajności, przypominając im o wszystkich występkach popełnionych przez podmiot.
Zemsta, rozwiązanie i kara
Wściekła Laurencia proponuje ekstremalne rozwiązanie: zabić dowódcę. Wieśniacy strzelają do jego zachęcającej przemowy i przygotowują się z bronią i pochodniami do polowania na potwora. Wszyscy mieszkańcy — mężczyźni, kobiety, starzy i młodzi — udają się do domu Gómeza na obrzeżach miasta. W pierwszej chwili Dowódca nie zwraca na nich uwagi. Wydaje rozkaz powieszenia Frondoso i uspokojenia tłumu.
Ale nic z tego nie ma miejsca w tym momencie. Wieśniacy napadają na dom i zabijają służących. Dowódca, widząc ogrom niebezpieczeństwa, postanawia negocjować i proponuje im uwolnienie Frondoso. Mimo to, gdy chłopiec zostaje uwolniony, dołącza do tłumu. Mieszkańcy Fuente Obejuna niszczą dom Fernána. Po tym wydarzeniu wreszcie, wszyscy zabijają człowieka, który tak wiele razy ich źle traktował.
Mordercą był Fuente Obejuna
Po zabiciu Dowódcy całe miasto zabija pozostałych sługusów. Wszyscy, którzy znieważali Hiacyntę, biczowali Mengo i inne barbarzyństwa, zostali wyeliminowani; Jednak jednemu z najbardziej lojalnych sług Fernána udaje się uciec. Mężczyzna dociera do Isabel i Fernando i prosi o audiencję. Ranny opowiada historię ze swojej perspektywy, domagając się śmierci mordercy i przykładnej kary dla miasta.
Królowie zgadzają się na to, więc wysyłają sędziego śledczego, aby zbadał sprawę. W wiosce ludzie świętują śmierć Fernána Gómeza i zwycięstwo katolickich królów. W tym samym czasie małżeństwo Laurencii i Frondoso zostaje skonsumowane.
Werdykt, triumf dobra
Ludzie podejrzewają, że w pewnym momencie przybędzie wysłannik królów, aby przesłuchać ich w sprawie. Biorąc to pod uwagę, planują, co wszyscy odpowiedzą na pytanie, kto był mordercą. Przyjazd sędzia wypytuje ich o śmierć Fernána, na co zawsze otrzymuje tę samą dziwną odpowiedź: – Fuente Obejuna to zrobił, proszę pana. Wobec braku innej odpowiedzi mężczyzna decyduje się na tortury.
Pascuala jest przywiązany do stojaka, Mengo, powieszony. Staruszek i dziecko są torturowani. Niezależnie od gehenny 300 skalanych ludzi, wszyscy wieśniacy powtarzają: „Fuente Obejuna to zrobił, proszę pana”. Sędzia jest pod wrażeniem zjednoczenia i siły woli mieszkańców wioski, dlatego wraca z pustymi rękami. Następnie przedstawia swój raport królom.
przebaczenie lub śmierć
Sędzia przypomina ich Wysokościom Masz tylko dwie opcje: lub wybaczyć do zwykłych ludzi, o les oni zabijają do wszystkich. W tym momencie królowie proszą o obecność oskarżonego.
Kiedy wieśniacy przybywają do pałacu, są zdumieni pięknem tego miejsca. Więc, Isabel pyta, czy ci ludzie są agresorami, a te wyjaśniają królowej całe zło, jakie wyrządził im Dowódca, mocno trzymając odpowiedź przyznane sędziemu: to To Fuente Obejuna zamordował Fernána.
Królowie są zdumieni wielką siłą ludu. Po naradzie postanawiają oszczędzić ich wszystkich. Ich Wysokości dodają, że na razie nie otrzymają Komendanta, a ziemie będą użytkowane wyłącznie przez monarchów. Mieszczanie są zachwyceni werdyktem, bo uwielbiają swoich nowych władców.
O autorze, Félix Lope de Vega
Felix Lope de Vega Carpio Urodził się w 1562 roku w Madrycie w Hiszpanii. Jest jednym z najbardziej reprezentatywnych pisarzy hiszpańskiego Złotego Wieku. W ten sam sposób, płodność jego twórczości czyni Vegę jednym z najważniejszych dramaturgów w całej literaturze uniwersalnej.
Zwykle uważa się, że Lope de Vega —Feniks sprytu— był jednym z największych przedstawicieli hiszpańskiego baroku. Autor ten był także jednym z najwybitniejszych autorów tekstów w języku hiszpańskim. Dzięki swoim wielkim zdolnościom twórczym pisał prozą i wierszem powieści i rozbudowane tytuły narracyjne. Ten materiał pozostaje aktualny i nadal jest reprezentowany w kinach na całym świecie.
Niektóre z najważniejszych dzieł Lope de Vegi
- Dyskretny kochanek (1604);
- Stal madrycka (1608);
- Głupia dama (1613);
- Pies w ogrodniku (1618);
- kara bez zemsty (1631).
najlepsze podsumowanie na świecie