Ostatni statek

Ostatni statek (2019) to trzecia książka autorstwa autora Vigo Domingo Villara. Z udziałem inspektora Leo Caldasa tytuł jest zamknięciem serii powieści kryminalnych poprzedzonych przez Oczy wodne (2006) y Plaża utonęła (2009). Pierwszy numer trylogii uzyskał skromne wyniki komercyjne w porównaniu do spektakularnych wyników sprzedaży drugiej części.

Dlatego nie było zaskakujące, kiedy Plaża utonęła został z powodzeniem zaadaptowany do kina w 2015 roku pod kierunkiem Gerardo Herrero. Podobnie jak film, cała trylogia rozgrywa się głównie w Galicji. Wszystkie postacie zaangażowane w wątek wydarzeń mają jakiś związek z morzem i Rías de Galicia.

O autorze Domingo Villar

Niedziela Villar Vázquez urodził się w Vigo 6 marca 1971 roku. Był studentem historii na Uniwersytecie w Santiago de Compostela, choć później pracował jako scenarzysta filmowy i telewizyjny. Później był komentatorem kulinarnym i literackim w różnych mediach w Madrycie, mieście, w którym obecnie mieszka.

Villar pierwotnie napisał swoją trylogię kryminalną z inspektorem Leo Caldasem w roli głównej w języku hiszpańskim i galicyjskim. Seria została przetłumaczona na kilka języków i przyniosła mu kilka nagród literackich i filmowych za dostosowanie do dużego ekranu. Wśród nich możemy wymienić:

• Nagroda im. Antoniego Lozady Rodrígueza.
• Nagroda Galicyjskiej Federacji Księgarzy.
• Nagroda Frey Martín Sarmiento.
• Nagroda Syntagma.
• Brygada 21.

Własny styl, galicyjski

Pomimo swojej stosunkowo krótkiej kariery literackiej, Villa rozwinęła jakość, która jest bardzo poszukiwana przez wielu pisarzy. (i osiągnięte przez bardzo niewielu): własny styl. W tym sensie doświadczenie autora Vigo jako scenarzysty audiowizualnego uwidacznia się w jego sposobie ponownego przeżywania wątków historycznych. Atmosfera stworzona wokół dość głębokich postaci jest szczególnie uderzająca.

również, opisy jego scen są bardzo szczegółowe. Dynamika wątku narracyjnego ma bardzo przyjemny i zabawny rytm dla czytelnika (inaczej nie mogło być z tak perfekcjonistą). Bez nękania go swoją prozą, ale bez przestawania przynosić mu chwile intrygi i humoru. W którym - oczywiście - nie można pominąć sporej dawki typowej galicyjskiej ironii.

Trylogia Leo Caldasa według Domingo Villara

W oświadczeniach dla kanału Saturno Aragón, Villar potwierdził, że nigdy nie planował napisać trylogii o postaci Leo Caldasa. W rzeczywistości przypadki przedstawione w trzech publikacjach można przeczytać osobno, bez konieczności posiadania określonej kolejności.

Ponadto Villar kładzie nacisk na realistyczną wizję swojej historii, do tego stopnia, że ​​integruje ona wielu prawdziwe miejsca i postacie. Wymienia nawet swoich przyjaciół. Identyfikuje się jako członek grupy autorów, których intencja „wyprowadziła powieść kryminalną z zaświatów”. Nie idąc zbyt daleko, zwraca uwagę na pisarza gatunku, Freda Vargasa, niedawnego zdobywcę nagrody Księżniczki Asturii.

Argument z Ostatni statek

Książkę można kupić tutaj: Ostatni brco

Victor Andrade, Wybitny chirurg z Vigo potępia zaginięcie jego córki Móniki na miejskim komisariacie. Trzydziestoletnia nauczycielka o bardzo prostym stylu życia (w porównaniu z rodziną). Którego miejsce pobytu nie było znane od pięciu dni. Z tego powodu, gdy inspektor Leo Caldas wraz ze swoim asystentem Rafaelem Estévezem wkracza do akcji, wskazówki są bardzo rozproszone.

Sprawę prowadzi komisarz Soto, którego żonę interweniował Andrade. O Mónicy wiadomo tylko, że mieszkała w małym domu w Tiranie, między miastami Cangas i Moaña. Podobnie w czasie swojej pracy przekroczył ujście rzeki, aby uczyć ceramiki w Szkole Rzemiosła Artystycznego.

streszczenie

Introspektywny inspektor Caldas przybywa na drugą stronę ujścia, aby zbadać dom zaginionej kobiety. Jego osobowość całkowicie kontrastuje z werwą i odwagą (czasem nawet upartą) jego aragońskiego asystenta. Fabuła policyjna łączy prawdziwe historie i elementy z mitami i legendami Galicji, a wszystko to bardzo dobrze udokumentowane.

W miarę postępów przesłuchań między mieszkańcami Morrazo, Autor korzysta z okazji, by po mistrzowsku opisać wyjątkowe lokalizacje wraz z ich mieszkańcami. W ten sam sposób Villar oddaje hołd pięknu pracy miejscowych garncarzy i twórców instrumentów muzycznych.

Inne postaci

Wśród osobliwych postaci galicyjskiej enklawy są biolog morski Walter Cope, angielski przyjaciel Moniki, jego matka Rosalía i Andrés el Vaporoso, rybak wierzący w syreny. Jednak najbardziej zagadkowym tematem tego miejsca jest Camilo Cruz, młody człowiek ze wspaniałymi rysunkami (niezdolny do komunikacji), który swoje obrazy podpisuje spiralą.

Ponadto, Niektórzy koledzy Caldasa, garncarz Miguel Vázquez, lutnik Ramón Casal, uczestniczą w mieście Vigo i Napoleon, włóczęga filozof. Z portugalskiej granicy przyjeżdża również ojciec Leo i inspektor Vasconcelos, który szuka seryjnego mordercy o imieniu El Caimán (tak zwanego, ponieważ zostawia swoje ofiary w błotnistych miejscach).

Rozwój dochodzeń

Jako dobra powieść kryminalna, milczący bohater przeszedł wewnętrzną ewolucję, ponieważ klucze do śledztwa zostają ujawnione. Badania odbywają się po obu stronach ujścia i stopniowo tory, początkowo rozmyte, wskazują na prawdziwego winowajcę. Chociaż zakończenie sprawiło, że niektórzy czytelnicy byli niezadowoleni, jest całkiem spójne.

Analiza

Książka licząca ponad 700 stron może onieśmielać. Jeśli nie jest pełna niespodzianek, staje się - prawdopodobnie - bardzo ciężką lekturą. Jednak Villar udaje się utrzymać oczekiwanie do ostatnich stron bez uciekania się do dramatycznych zwrotów akcji lub bardzo zabawnych sytuacji lub postaci. Po części dzięki prostej strukturze 151 krótkich rozdziałów.

Oczywiście poprzez głębię swoich bohaterów osiąga bardzo efektowny chwyt, pełen niuansów i niedoskonałości, bardzo ludzki, niezwykle realny. W związku z tym, „Sztuczka” Villara polega na rozbudzaniu empatii (i przywiązania) czytelników do jego bohaterów w bardzo dobrze napisanej powieści.