Drugi artykuł poświęcony niezależnym autorom. Dzisiaj mam Gabriel Romero z Avila, również z korzeniami w La Solana, ale bardzo podróżujący po świecie i teraz osiadł Galicja, obok mostu Rande. Autor Królowa Demonów rzeki Izydy, współpracuje również jako artykulista w gazecie cyfrowej Vigo jest.
W teście 10 pytania Gabriel Romero de Ávila opowiada nam o swoim ulubione książki i autorzy, ich wpływy, hobby, lektury, projekty i doświadczenia. Krótko mówiąc, zawsze dobrze jest odkryć więcej głosów literackich.
Kim jest Gabriel Romero de Ávila?
urodziłem się Madryt, badane Medycyna i mieszkałem w Leeds, Newcastle, Teneryfie i Pontevedrze, by w końcu osiedlić się w Vigo, ale nigdy nie mogłem przestać podróżować.
Królowa Demonów rzeki Izydy
W pierwszych miesiącach 1852 Imperia Brytyjskie i Osmańskie rywalizują o posiadanie pięknego narodu nilidia. Wkrótce zdadzą sobie sprawę, że ta bitwa nie będzie łatwa, gdy w walce o duszę i za ulice miasta basista interweniować strasznie przekleństwo, relikt z magicznymi mocami, gubernator zakochany w kobiecie z Zachodu, porzucona żona, A. czarownik zwolenników niewolnictwa, piraci z rzeki Izydy, czerwone płaszcze, potwory koszmar i Allan Quatermain.
10 pytania
1. Czy pamiętasz pierwszą przeczytaną książkę? Pierwsza historia, którą napisałeś?
W moim domu zawsze było dużo książek. Dorastałem z opowieściami Andersen, bajki Samaniego i powieści przygodowe Juliusz Verne, Arthur Conan Doyle i Emilio Salgari. To były czasy przed informatyką, kiedy wszyscy byliśmy bardziej niewinni, były tylko dwa kanały telewizyjne i naszą wielką złośliwością było oglądanie tych dwóch diamentowych filmów.
Pierwsza historia, którą napisałem, to bezczelna kopia Sherlocka Holmesa, w którym zmienił tylko imiona bohaterów, a fabuła była do zniesienia. Zrobiłem to na starej maszynie do pisania mojego ojca i kilku ogromnych zeszytach, a on pomagał mi je zszywać. Nadal trzymam go w domu (oczywiście z powodu nostalgii, bo to było naprawdę okropne).
2. Jaka była pierwsza książka, która cię uderzyła i dlaczego?
Czytałem jako młody człowiek Sandokan, powieść, która zaskoczyła mnie najbardziej od wielu lat, ponieważ pokazała mi, że źli ludzie są dużo bardziej złożeni niż dobrzy, i że czasami mają więcej powodów, by robić to, co robią. Odtąd przychodzi moja pasja do morza. Potem dowiedziałem się, że na łodziach Retiro dostałem zawrotu głowy, aw Malezji nie mogę być piratem. Więc zacząłem pisać.
3. Kto jest Twoim ulubionym pisarzem? Możesz wybrać więcej niż jedną ze wszystkich epok.
Wśród klasyków mnie tracą Salgari i Hemingway. Ale podziwiam też wielu innych, na przykład Steinbeck, gałąź, Sabatini lub Anthony Hope.
Wśród obecnych moich ulubionych są Vazquez-Figueroa, Pérez-Reverte y Javiera Reverte. Podążam też uważnie za E.spido Freire i Máxim Huerta. JUŻлесандро Baricco jest niezwykłe.
Mój główny problem to znaleźć miejsce w domu po więcej książek. Nie mam już wolnych półek, nie mam czasu, aby czytać więcej. Jeśli komuś pozostała którakolwiek z tych rzeczy, niech mi ją przekaże.
4. Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
Jedną z najlepszych postaci w literaturze ostatnich czasów jest Diego Alatriste’a: szlachetny i bohaterski, z fatalizmem swoich czasów. Ściśle podąża za tym Lorenzo Falco, który bawi się ze wszystkich stron i ma bardzo mało blasku 007.
5. Masz jakieś hobby, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
Czytając, mam mało cierpliwości. Nie jestem w stanie skończyć książki, która mnie nie interesuje. To właśnie nazywam „testem 50 stron”: jeśli w tej przestrzeni nie znalazłem elementów, które do mnie przemawiają, to nie mam dość cierpliwości, by kontynuować.
Podczas pisania mniej więcej to samo mi się przytrafia. Dlatego mam w głowie tysiąc powieści, ale dobór naturalny sprawia, że przeżywają tylko te najlepsze (lub mutacje, które pozwalają im przystosować się do środowiska).
6. A preferowane miejsce i czas, aby to zrobić?
Mimo że dorastałem bez komputera, teraz stałem się uzależniony od nowych technologii, a dzięki nim mogę czytać w każdej chwili: noszę książki na telefonie lub tablecie i korzystam z każdej okazji. Nawet w samochodzie, dzięki audiobookiktóre były moim najlepszym odkryciem ostatnich lat.
Z pisaniem dzieje się coś podobnego: nie ma straconej chwili.
7. Jaki pisarz lub książka wpłynął na twoją pracę jako autora?
Postanowiłem nie nazywać ponownie Salgari, więc teraz powtórzę Hemingway: nie ma nikogo, kto opanowałby dialogi (i milczenie) tak jak on. Każda z jego stron jest pełna magii. I tego mnie nauczył wielką historię można opowiedzieć w bardzo małej przestrzeni.
8. Twoje ulubione gatunki?
Czytam bardzo różnorodne gatunki, ale uwielbiam powieści przygodowe i podróżniczes. Również powieść historyczna i gatunek noir. Nawet trochę manier, ale nie za dużo.
9. Co teraz czytasz? I piszesz?
W tym roku zacząłem technikę „Literacka łódź”: umieść jedno euro w puli za każdą przeczytaną książkę, a te pieniądze można wyjąć dopiero pod koniec roku i można je wydać tylko na więcej książek. W tym roku zaoszczędziłem już 20 euro, więc moje uzależnienie będzie nadal rosło. Właśnie teraz zaczynam Scaramoucheprzez Rafaela Sabatiniego; Y Kwiat pustyniprzez Waris Dirie.
Jeśli chodzi o pisanie, badam życie koczownicze plemiona Sahary, rozprzestrzenianie się islamu na tych terytoriach i konfrontacje między Korsarze Barbary i rycerze maltańscy. Niedługo mogę mieć gotową powieść. Albo dwudziestu, ponieważ te problemy mogą przejść długą drogę.
10. Jak myślisz, jaka jest scena wydawnicza dla tylu autorów, ilu jest lub chce publikować?
Ma wiele zalet i kilka wad. Internet dał dostęp do pisarzy, którzy mogą teraz łatwo kontaktować się z wydawcami, samodzielnie publikować, promować się, pokazywać swoją pracę itp. Świat literacki bardzo się zmienił, ale zmienili się też czytelnicy. Wszyscy uczymy się nowych zasad, czasami w locie. Ale z pewnością jest to fascynujący czas. Nigdy wcześniej nie było tak dużej aktywności, tylu autorów i tyle pracy. I dobrze się bawię.