Nieskończoność w trzcinie
Nieskończoność w trzcinie to esej przygotowany przez pisarka i filolog z Saragossanu Irene Vallejo. Opublikowany w 2019 roku tekst szczegółowo przywołuje historię powstania i ewolucji książki na przestrzeni wieków. Rok później, dzięki sukcesowi i akceptacji, praca otrzymała kilka nagród, między innymi: Hiszpańską Nagrodę za Esej Narodowy oraz Krytyczne Oko za Narrację.
W tym eseju kariera autora została katapultowana, udało się przekroczyć 200.000 XNUMX sprzedanych egzemplarzy i szybko stać się bestsellerem. Jego twórczość cieszyła się dużą aprobatą na ziemi hiszpańskiej, co pozwoliło na jej umiędzynarodowienie, tłumaczone do tej pory na ponad 30 języków.
Nieskończoność w trzcinie (2019)
Jest to historia licząca ponad 400 stron, która opowiada wynalezienie książki, część jej rozwoju i ważne wydarzenia w jej historii. W tej pracy opisano około 3000 lat wydarzeń, między przeszłością a teraźniejszością. Praca pisemna va od powstania pierwszej książki, pierwsze biblioteki i czytelnicy świata antycznego, do teraz.
Dzięki tej pracy autorce udało się być piątą kobietą, która zdobyła Hiszpańską Nagrodę za Esej (2020), oprócz otrzymania doskonałych komentarzy. Wśród komplementów wyróżniają się słowa Mario Vargasa Llosy: „Bardzo dobrze napisane, z naprawdę godnymi podziwu stronami; miłość do książek i czytania to atmosfera, w której przechodzą strony tego arcydzieła ”.
Historia, która narodziła się pośród trudności
Autor przeżywał trudny rodzinny czas Kiedy zaczął pisać tę książkę, jego syn był bardzo chory. Przez wiele miesięcy mieszkał w szpitalu ze swoim maleństwem, wśród dziesiątek zabiegów medycznych, chemioterapii, igieł i niebieskich sukien.
Pero Irene po raz kolejny schroniła się w literaturze, tym razem pisząc własny esej. Będąc z ulgą od męża, wracała do domu, chwytała zeszyt i zaczynała pisać. W ten sposób miot miał chwilę spokoju i spokoju, z dala od zmartwień chwili. Nawet nie podejrzewając, że napisze sukces, który zmieni ich życie.
Inna i kompletna historia
Wiele katalogów Nieskończoność w trzcinie jako niezwykły i wyjątkowy esej, ponieważ jego treść jest kompletna i zróżnicowana. Można w nim znaleźć pospolite i tradycyjne szczegóły, takie jak humor, poezja, narracje, opowiadania wiejskie, biografie, fragmenty publicystyczne i etymologie. Oprócz wspaniałych scen historycznych obecnych podczas tej rozległej trajektorii ponad 30 wieków.
Imię, które pisarz pierwotnie chciał nadać esejowi, brzmiało: Tajemnicza lojalność, oddać hołd Borgesowi. Zmodyfikowano je jednak za sugestią wydawnictwa, tym razem nawiązując do Pascala, który zwrócił uwagę, że ludzie to „trzciny myślące”.
kompozycja
Praca składa się z 2 części; pierwszy: Grecja wyobraża sobie przyszłość, z 15 kompletnymi rozdziałami w środku. Tam historia przebiega przez różne scenerie: życie i twórczość Homera, pola bitew Aleksandra Wielkiego, wielką Bibliotekę Aleksandryjską — jej chwałę i zniszczenie — Kleopatra. Także trudne czasy i osiągnięcia: początek alfabetu, pierwsza książka i księgarnie objazdowe.
Wtedy masz drugi segment: Drogi Rzymu. Ta sekcja zawiera 19 rozdziałów, wśród których znajdują się: „Biedni pisarze, bogaci czytelnicy”; „Librero: handel ryzykiem”; „Owidiusz zderza się z cenzurą”; i „Canon: historia trzciny”. Pisarz wyznaje, że była osoba trzecia, która posunęła się aż do wynalezienia prasy drukarskiej, ale postanowiłem zachować tę treść, ponieważ sprawiłoby to, że esej byłby bardzo długi.
Streszczenie
To esej, który przechodzi przez proces powstawania książki poprzez różne materiałytakich jak: dym, kamień, glina, trzcina, ceramika, papirus, pergamin i światło. Co więcej, opowiada również o wydarzeniach historycznych w których są opisane: pola bitew, erupcje wulkanów, greckie pałace, początki bibliotek i miejsca sporządzania odręcznych kopii.
Podczas historii różne postacie pojawiają się i wchodzą w interakcję, kto musi przezwyciężyć znaczna liczba przeciwności w celu zabezpieczenia ksiąg. Nie chodzi o superbohaterów, ale o zwykłych ludzi: między innymi nauczycieli, sprzedawców, skrybów, gawędziarzy, buntowników, tłumaczy, niewolników.
Podobnie mówi o historii współczesnej; Wyeksponowana zostaje ważna część zmagań dotyczących tematu literackiego. Kompletny opis różnych etapów, przez które przeszły książki w procesie przetrwania, jako jeden z najistotniejszych sposobów rozpowszechniania wiedzy.
O autorze
W 1979 roku w Saragossie urodziła się Irene Somoza. Od najmłodszych lat nawiązała więź z książkami, ponieważ rodzice czytali jej i opowiadali historie przed pójściem spać. W wieku 6 lat poznał Odyseja, jego ojciec opowiadał mu to noc po nocy jako historię, a stamtąd jest fanką opowieści o mitologii.
W wieku szkolnym był ofiarą zastraszanie przez jego kolegów ze studiów, którzy doprowadzili go nawet do znęcania się fizycznego. Jego rodzina była na tym etapie podstawowym wsparciem, chociaż jego głównym schronieniem były książki. Dla Irene powrót do domu i czytanie były postrzegane jako rodzaj zbawienia.
Studia zawodowe
Pisarz czy jego studia wyższy en uniwersytety w Saragossie i Florencji, gdzie ukończył studia, a później uzyskał doktorat w Filologia klasyczna. Po zakończeniu kariery poświęcił się pogłębianiu i rozpowszechnianiu wszystkiego, co dotyczy klasyki literatury.
Życie prywatne
Miot jest żonaty z producentem filmowym Enrique Mora, z kim ma syna o imieniu Pedro.
Praca
Oprócz pracy jako pisarka i filolog pracowała jako nauczycielka na różnych uczelniach w kraju. W tym momencie, pisze artykuły do hiszpańskich gazet El País y Herold Aragonii, w którym starożytna mądrość przeplata się z nowoczesnymi motywami. Kilka z tych recenzji zostało zebranych w dwóch jego pracach: Przeszłość, która na ciebie czeka (2008) y Ktoś o nas mówił (2010).
Wyścig literacki
Pisarka ma na swoim koncie 8 książek, jego pierwszym postem było: Zakopane światło, thriller wydany w 2011 roku. Później parał się literaturą dla dzieci i młodzieży, m.in Wynalazca podróży (2014) y Legenda o łagodnych przypływach (2015). Kontynuował z: Gwizdek łucznika, historia miłosna i przygodowa opublikowana w 2015 roku.
Jego najnowsza książka pojawiła się w 2019 roku: Nieskończoność w trzcinie, y w krótkim czasie stało się bestsellerem. Ten esej był wielokrotnie nagradzany od czasu jego wydania. Oprócz Critical Eye of Narrative (2019) i National Essay (2020) otrzymał również wyróżnienia: Los Libreros Recommend (2020), José Antonio Labordeta Prize for Literature (2020) oraz Aragon Prize 2021.
Odtwarza
- Biblioteka i terminologia krytycznoliteracka w Marcial (2008)
- Przeszłość, która na ciebie czeka (2010)
- Zakopane światło (2011)
- Wynalazca podróży (2014)
- Legenda o łagodnych przypływach (2015)
- Gwizdek łucznika (2015)
- Ktoś o nas mówił (2017)
- Nieskończoność w trzcinie (2019)