Aby zrozumieć wiersz, musisz znać różne czynniki, które go tworzą. Poezja jest sztuką i kieruje się szeregiem zasad, które poeta dobrze zna, a dobry czytelnik poezji chciałby wiedzieć więcej.. To prawda, że w ostatnich dziesięcioleciach i latach zasady, którymi ten gatunek literacki zawsze się kierował, stały się bardziej elastyczne. Ale te zasady trzeba najpierw zrozumieć, aby później wybrać rodzaj poezji, którą chcesz tworzyć, lub też cieszyć się czytaniem.
Metryka wiersza składa się z elementów, których wszyscy uczymy się w szkole; i które wciąż pamiętamy dzisiaj z mniejszym lub większym sukcesem i głębią. W tym artykule zebraliśmy główne zasady metryki wiersza.
Pojęcia pierwsze: wiersz, zwrotka i wiersz
Wersety to każdy z wersów które tworzą poetyckie ciało tekstowe i które podlegają mierze.
Zwrotka, jak mówi Królewska Akademia Hiszpańska, to „każda z części złożone z takiej samej liczby wersów i uporządkowane w taki sam sposób, jak niektóre kompozycje poetyckie.
Wiersz jest zatem całością struktury. Może mieć zmienną długość w zależności od liczby wersów i rodzaju wersetu, z którego jest wykonany.
Metryka służy do mierzenia wiersza, a jego wersety i strofy są mierzone. Pomaga uporządkować tekst poetycki. Dlatego tak ważna jest znajomość metryki, jeśli chcemy pisać poezję lub ją analizować. Metryka ma różne elementy, które mierzą wersety i strofy: rym, który zwykle ma werset, może być spółgłoskowy lub asonansowy, o większej lub mniejszej sztuce, w zależności od liczby sylab, dla których istnieje forma pomiaru.
rym asonansowy i spółgłoskowy
Rym spółgłoskowy to taki, w którym ostatnie słowa rymują się spółgłoskowo, tj. dopasowuje spółgłoski i samogłoski. Przykład:
[…] Twoje ciało odejdzie, a nie Twoja opiekakorowody;
Będą popiołem, ale to będzie miało sens;
pyłem będą, więcej pyłu w miłościkorowody".
Rym asonansowy zgadza się tylko co do samogłosek. Przykład:
Brak napisu aluna,
gdzie mieszka zapomnienie,
będzie mój tumba.
Wersety sztuki mniejszej i sztuki wielkiej
drobne wiersze artystyczne
Te wersety, które mają do ośmiu sylab. Język hiszpański, ze względu na swoją kadencję i rytm, ma ośmiosylabowy werset par excellence. Drobne wersety artystyczne dzielą się na:
- 2 sylaby: bisílabo.
- 3 sylaby: trójsylabowe.
- 4 sylaby: tetrasylaba.
- 5 sylab: pentasílabo
- 6 sylab hexasílabo.
- 7 sylab: heptasílabo
- 8 sylab: ośmiosylaba.
główne wersety sztuki
Sw wersach składających się z więcej niż ośmiu sylab. W sztuce wyższej w języku hiszpańskim wyróżnia się wers hendkasylabowy (również ze względu na wpływy włoskie), który w kompozycjach poetyckich jest zwykle łączony z innymi pomniejszymi wersami artystycznymi. Wersety wielkiej sztuki są następujące:
- 9 sylab: eneasílabo.
- 10 sylab: dziesięciosylabowe.
- 11 sylab: hedekasylaba.
- 12 sylab: dodekasylaba.
- 13 sylab: tridecasílabo.
- 14 sylab: aleksandryjski.
Ostre i niewyraźne słowa
Zwykłe słowa występują w języku hiszpańskim najliczniej. W tekście poetyckim ani nie dodają, ani nie odejmują ostatniego prostego słowa wersetu. Przykład:
„Ostatnie [11 sylab] może zamknąć mi oczy”. „Pos-tré-ra” to płaskie słowo, które nie dodaje żadnej dodatkowej sylaby do wiersza.
Natomiast wiersze, których wersety kończą się ostrym słowem lub esdrújula, zmieniają liczbę sylab. Palabras agudas dodaje jedną sylabę, a esdrújulas odejmuje jedną.
Przykład ostrych słów: „Głupcy, którzy oskarżają [7+1 = 8] / kobiety bez powodu [7+1 = 8]”.
Przykład słów esdrújula: „Pamiętam, że jest świat i że są łzy [12-1=11]”.
licencje metryczne
sinalefa
Zdarza się, że w wersecie wyraz może kończyć się na samogłoskę i następny też. W takim przypadku powstaje sygnał, tj. ostatnia i pierwsza samogłoska są połączone, tworząc pojedynczą sylabę. Przykład: Hojawiatr (liść na wiatr).
przegłos
Diaereza jest bardzo wyraźna, ponieważ autor umieszcza ją celowo, tj. powoduje, że dwie samogłoski, które powinny iść razem, rozdzielają się na dwie sylaby. Jest to wycięcie dyftongu. W ten sposób, podobnie jak w przypadku pozostałych licencji, poeta osiąga pożądaną metrykę. Przykład: trój-reputacja-fo.
synereza
Jest przeciwieństwem diaerezy. Synereza łączy dwie samogłoski, które w zasadzie musiałyby być rozdzielone ponieważ w naturalny sposób nie tworzą dyftongu. Przykład: streor/poetak.
Luka
Przerwa zakłada przeciwieństwo sinalefa. Dwie samogłoski, które powinny się łączyć (samogłoska końcowa i samogłoska następująca po słowie), nie łączą się. Przykład: pomyśla + en.
Główne rodzaje zwrotek
W następnym artykuł znajdziesz główne rodzaje zwrotek: dwuwiersz, tercet, soleá, kwartet, redondilla, serpentesio, czterowiersz, copla, seguidilla, cuaderna vía, limeryk, kwintet, lira, sekstet, sekstylla, złamany dwuwiersz stopy, ósmy prawdziwy, dziesiąty lub spinel, sonet, romans, silva.
Analiza „Stała miłość, poza śmiercią”
Następnie przeanalizujemy wiersz Francisco de Quevedo. Jest to sonet, jest to forma stroficzna podzielona na dwa czterowiersze i dwie trójki, z rymem spółgłoskowym. W ten sposób będziemy mogli również pokazać, jak oznaczać liczbę sylab w wierszu, rym i budowę zwrotki. Następnie możesz sprawdzić wielkie litery, które odpowiadają hendcasyllabom, czyli arte mayor (gdyby były małe litery, mielibyśmy do czynienia z pomniejszymi wierszami artystycznymi). Podobnie, widzisz również, jak rymowanki są sparowane i jak zorganizowane są strofy. Na przykład ten wiersz ma następującą strukturę metryczną: ABBA ABBA CDC DCD.
Niech moje oczy zamkną się na zawsze [A]
cień, który zabierze mnie biały dzień, [B]
i będziesz mógł uwolnić tę moją duszę [B]
czas na jego niespokojną gorliwość pochlebstwa; [A]
ale nie po drugiej stronie, na brzegu, [A]
pozostawi wspomnienie, gdzie spłonęło: [B]
pływanie zna mój płomień zimną wodę, [B]
i stracić szacunek dla surowego prawa. [A]
Dusza, dla której bóg więzienia był, [C]
żyły, które dały humor tak wielkiemu ogniowi, [D]
szpiki, które wspaniale płonęły, [C]
twoje ciało odejdzie, a nie twoja troska; [D]
będą popiołem, ale to będzie miało sens; [C]
Pył będą, więcej pyłu w miłości. [D]