Twoje najsłodsze kłamstwo: trudna historia między kulinarnymi przysmakami.
Mary Goodin wydał nas 2013 Twoje najsłodsze kłamstwo. W tym do tej pory tylko powieść, opróżniła swoje serce i doświadczenie jako wolontariuszka w ośrodku chorób psychicznych.
Są takie chwile, które mają ludzie historia do opowiedzenia światu i tylko jedna. W przypadku Goodina, który w powieści gastronomicznej zajmował się dramatem społecznym, zbudował inną opowieść, w której rzeczywistość miesza się z fikcją, skręca, oddziela i ponownie splata z wciągającą łatwością.
Kim jest Maria Goodin?
Maria urodziła się w Anglii, gdzie nadal mieszka, w Hertfordshire. Ukończyła literaturę angielską, pracowała jako administrator, nauczyciel i masażysta terapeutyczny. Publiczny Twoje najsłodsze kłamstwo w Anglii z tytułem Gałka muszkatołowa, oparty na historii o tym samym tytule, a następnie w Australii pod tytułem Córka gawędziarza a później w Stanach Zjednoczonych pod tytułem Z Kuchni Półprawdy. Po wprowadzeniu na rynek w krajach anglojęzycznych został przetłumaczony na język włoski, niemiecki, szwedzki i hiszpański.
Kto z nas mógłby zapewnić prawdziwość jego wspomnień?
Skąd wiemy, czy rzeczy, którymi żyjemy, są rzeczywiste, czy wytworem naszej wyobraźni?
Twoje najsłodsze kłamstwo Jest to książka tych, które czytasz po południu, w której strony przewracają się, nie zdając sobie z tego sprawy, podczas gdy drzwi, w których kryją się emocje, otwierają się i rośnie głód, aby kontynuować wkraczanie w opowieść. Nie jest to jedyny głód, jaki generuje, ponieważ kulinarne przysmaki stają się kolejnym bohaterem.
W powieści nie ma znaków głęboko, znamy je tylko na tyle, na ile wspierają historię, którą Maria chce opowiedzieć. Nie są okrągłymi postaciami, a jednak się nimi stają niezapomniane, nawet jeśli czas mija, a inne książki zajmują w naszej pamięci najbardziej dostępne miejsce.
Bohaterka, Meg, jest pasjonatką nauki, która dorastała wśród zapachu gulaszu i polew wydobywających się z pieca matki, która otuliła swoje dzieciństwo fantazją i baśniami. Fantastyczny i cudowny świat, w którym matka wychowywała ją tak, jakby była Alicją w Krainie Czarów, wywołał jej obrzydzenie, odkąd koledzy zaczęli się z niej naśmiewać.
«W moim pierwszym wspomnieniu jestem bardzo mała i siedzę na podłodze w kuchni z mamą, która ma zamiar pokroić fasolę pnącą. Nagle uciekają z rąk i zaczynają wspinać się po meblach »« - »« Fasola mnie łaskocze i nie mogę przestać się śmiać »
Rzeczywistość zamaskowana miłością i fantazją
Podczas gdy wielu dorosłych tęskni za fantastycznym światem dzieciństwa, Meg nie jest w stanie rozróżnić, jakie są jej prawdziwe doświadczenia z dzieciństwa, a jakie historie, które wymyśliła jej matka. Nie wie, jakie było jego dzieciństwo, więc nie lubi o tym mówić. Boi się przeciwstawić temu racjonalnemu myśleniu otaczających ją ludzi. Jako dorosła kobieta nie chce słyszeć niczego, czego nie da się wytłumaczyć rozumem, potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, jakie daje logika. Ich wątpliwości i chęć trzymania się tego, co można udowodnić, sprawiają, że zastanawiamy się, ile z rzeczy, które pamiętamy, jest prawdą, ile jest wynikiem tego, co nam powiedzieli i które nasza pamięć ustaliła jako swoją własną, a ile mieszanin pomiędzy dwoma.
Frustracja Meg z powodu matki ustąpi miejsca odkryciu rzeczywistości sprytnie ukrytej za zasłoną iluzji, którą otulała ją jako dziecko. Jest historia tak słodka, jak trwa, chaotyczny, rytmiczny i ciągły dziennik, który mówi o miłości ponad wszystko i która uczy nas, że pamięć i prawda zwykle nie są zbieżne, ale także pozwala nam to zrozumieć to nie sprawia, że pamięć jest mniej prawdziwa, ani prawda bardziej realna. Na dobre i na złe żyjemy i czujemy to, w co wierzy nasz mózg: Nie ma znaczenia, czy to się stało, czy nie.
Jest to historia do przeczytania w pojedynkę, gotowa do śmiechu, płaczu, ekscytacji. Wiara, że dobroć człowieka może świecić na zło świata, nawet jeśli nie może go zakończyć.
Jaka przyszłość przyniesie nam Goodin?
Chciałbym ponownie przeczytać Marię Goodin, może potrzebuję więcej czasu, a może to było jej wyjątkowa historia, jej dar dla wszystkich dzieci, które dorastają w środowisku, w którym nigdy nie powinny żyć, jej hołd dla wszystkich matek, które chronią swoje dzieci w najbardziej ekstremalnych sytuacjach. Jeśli tak, dziękuję za twoją powieść, Mario. Tak czy inaczej, udało mu się stworzyć rozdział naszej przeszłości, chociaż czasami możemy pomyśleć, że tylko to sobie wyobraziliśmy.