A Marcus Valerius Martial Mam dla ciebie jeden szczególne współczucie. Bardzo zachęcał mnie drugi rok studiów na uniwersytecie, który mimo studiowania F. Inglesa miał Łacina w pierwszych dwóch kursach z jednym z tych nauczyciele kości wyznaczają życie studenckie. Jego fraszki były ponad nudne Eneid kto grał w pierwszym roku lub Catilinaries Cycerona. On, Horacio i Ovidio to moi ulubieni poeci klasyczni. Dzisiaj Podkreślam niektóre z nich fraszki to było jego największe dzieło.
Marcus Valerius Martial
Bilbilitan urodzenia (obecny Calatayud), około roku 64 d. C. wyjechał do Rzymu do ukończenia studiów prawniczych pod ochroną Seneka. Ale jego upadek z łaski i późniejsze samobójstwo pociągnęły go w dół. Tak to wyglądało zmuszony do przetrwania w artystyczny sposób jako klientka różnych mecenasów. Ale w zamian miał przyjaźń z największych pisarzy tamtych czasów, jak Pliniusz Młodszy czy też satyryczne Juvenal.
W Rzymie
Zdobył też przychylność cesarzy braci Tytus i Domicjan, któremu poświęcił kilka ciekawych komplementów. Nazwali go członek zakonu jeździeckiego i zdobył różne wyróżnieniawśród nich zwolnienie z podatków, które musieli płacić ci, którzy nie mieli dzieci. Ale to samo nie stało się z Nervą i Trajano i musiał wrócić do Bílbilis. Tam wrócił do życia na wsi, co było jednym z jego wielkich marzeń i któremu poświęcił kilka kompozycji.
Praca
Praca Marcial został zachowany praktycznie w stanie nienaruszonym Na szczęście. Z piętnaście tomów wierszy, to łącznie około półtora tysiąca wierszy należących do jednego gatunku literackiego - epigram, w którym nie miał rywala w swoim czasie.
Fraszki
Wybieram kilka na życie, śmierć i przyjaźń, oprócz innej krytyki erotycznej, satyrycznej i społecznej oprócz wrogów lub ambitnych. I kończę jednym z jego elegie najbardziej znany.
*
Aby móc cieszyć się wspomnieniami z życia, należy żyć dwa razy.
*
Jeśli chwała przychodzi po śmierci, nie spieszy mi się.
*
Zaufaj mi, nie jest mądrze powiedzieć „będę żył” jutro jest za późno: żyj dziś.
*
Książka, którą recytujesz, Fidentino, jest moja; Ale kiedy recytujesz to źle, zaczyna być twoje.
*
Dlaczego nie wyślę ci moich małych książek, Pontiliano?
Abyś ty, Pontiliano, nie wysyłał mi swojego.
*
Chociaż nie publikujesz swoich wierszy, krytykujesz moje, Lelio.
Przestań krytykować moje lub opublikuj swoje.
*
Zachowaj chwałę za zmarłych
Nigdy nie docenisz żyjącego poety.
Przepraszam, wolę żyć dalej
aby mieć twoją pochwałę.
*
Tais ma czarne zęby, Lecania biała jak śnieg.
Jaki jest powód? Ten kupił trochę, ten jej.
*
Ten, który nazywa cię złym, kłamie, Zoilo.
Nie jesteś złym człowiekiem, Zoilo, ale sam występkiem.
*
Nie zdziw się niczym, co odrzuca
Twoje zaproszenie
na obiad składający się z trzystu osób, Nestor:
Nie lubię samotnych posiłków.
*
Do niedawna był lekarzem, teraz Diaulo jest przedsiębiorcą pogrzebowym;
to, co robił jako przedsiębiorca pogrzebowy, robił także jako lekarz.
*
Kiedy twój niewolnik rani swoją mingę, ty, Névolo, boli cię tyłek.
Nie jestem wróżbitą, ale wiem, co robisz.
*
Masz mingę tak dużą jak twój nos,
tak, że za każdym razem, gdy dojdzie do erekcji, można ją poczuć.
*
Lesbia przysięga, że nigdy nie została zerżnięta za darmo.
To prawda. Kiedy chce się pieprzyć, zwykle płaci.
*
Fronton i Flacila, jej rodzice, ta dziewczyna, którą ci powierzam,
Little Erotion, ciesz się moimi ustami
i moje rozkosze, aby strach przed czarną ciemnością mógł przezwyciężyć
i do potwornych szczęk tatarskiego psa.
Widziałby topniejący lód swojej szóstej zimy,
z którym żył tyle samo dni.
Że pośród tak czcigodnych obrońców wiecznie bawią się i igraszki
i wymawiaj moje imię z jękliwymi ustami.
Kudłate trawy, nie zakrywają na zawsze ich miękkich kości.
Ziemio, nie bądź ciężka: nie była dla ciebie.