Karty marokańskie

Cartas marruecas to powieść epistolarna napisana przez hiszpańskiego pisarza i wojskowego José Cadalso. Wydany w 1789 roku jest jednym z najważniejszych zabytków literatury iberyjskiej XVIII wieku. Również ta praca została doceniona za rozwój swojej oryginalnej i odważnej historii, pozostawiając wiele paradygmatów swoich czasów.

W rzeczywistości wielu uczonych uważa, że ​​jego wersety, przepełnione modernistyczną prozą, wyprzedzają swoje czasy. To samo dzieje się z historią opartą na wymianie listów (w sumie 90) między trzema fikcyjnymi postaciami. Chociaż argument przedstawia nieobiektywną analizę, jest to bardzo ważny punkt widzenia na sytuację panującą w Hiszpanii w tamtym czasie.

Autor, José Cadalso

Życie godne książki i filmu

José Cadalso y Vásquez de Andrade urodził się 8 października 1741 roku w Kadyksie w Andaluzji. Niestety, jego matka zmarła podczas porodu, a ojciec poznał go, gdy miał 13 lat.. To był zamożny biznesmen z interesami w Ameryce, zbyt zajęty, by przekroczyć Atlantyk i pochować żonę lub opiekować się synem.

Ojciec jezuita Mateo Vásquez, wujek ze skrzydła matki, miał go pod swoją opieką w dzieciństwie. Później przeniósł się do Paryża, aby kontynuować studia (w stolicy Francji poznał wreszcie ojca). Później, Koncertował w Holandii, Włoszech i na terytoriach germańskich, dopóki nie osiadł z ojcem w Londynie.

Człowiek „świata”

Ciągłe podróże przez kilka olśniewających europejskich miast dały Cadalso kosmopolityczną wizję życia. Ponadto w pierwszej osobie doświadczył zenitu oświeconej myśli. W rezultacie młody Józef stał się człowiekiem rozsądku.

Ten „postępowy” sposób myślenia przyniósł mu ciężkie konfrontacje z ojcem.. Ponieważ - podobnie jak reszta Hiszpanii - jego ojciec wyznawał bardzo konserwatywne „archaiczne” ideały. Które uprzywilejowane doświadczenie w stosunku do zdobytej wiedzy.

Z powołaniem jezuickim?

Pierwsza konfrontacja między ojcem a synem była spowodowana rozkazem pierwszego, aby jego potomstwo studiowało w Seminario de Nobles de Madrid. Była to instytucja, której podstawową misją było przygotowanie młodych ludzi do zadań biurokratycznych, dalekich od jakiegokolwiek powołania artystycznego i twórczego.

Aby uniknąć tej „kary”, Cadal także udawał, że jest zainteresowany szkoleniem na jezuickiego duchownego. Właściwie to był podstęp; jego ojciec odrzucił ten zakon i odesłał go z powrotem do „oświecenia”. W ten sposób przeżył drugi etap w „mieście miłości”. Podróżował także po kontynencie, aby uczyć się żywych języków i łaciny (język prawie nieużywany w tamtych latach).

Koniec sielanki

Śmierć jego ojca w 1761 roku, kiedy ilustrowany młody człowiek miał zaledwie 21 lat, była „wezwaniem na Ziemię”. Wrócił do Hiszpanii, aby znaleźć niepokojące wieści: stary majątek ojca przepadł ... Bez spadku zdecydował się wstąpić do wojska. To było jego stare pragnienie jako nastolatka, zawetowane w pierwszej kolejności przez jego ojca (nie obcował też z zbrojnymi).

Odtąd łączył intensywne romanse ze swoją twórczością literacką i zajęciami wojskowymi. Z powodu tego ostatniego Cadalso zmarł przedwcześnie w 1782 roku, ofiarą fragmentu granatu który uderzył go w świątyni podczas walki w okupacji Gibraltaru.

Analiza Litery marokańskie

Książkę można kupić tutaj: Litery marokańskie

Kontekst

Ponure noce y Litery marokańskie reprezentują ostateczny w ramach kariery literackiej José Cadalso. Ze względu na okoliczności opisane w poprzednim akapicie obie prace ukazały się pośmiertnie oraz w odcinkach. Stanowisko niewidomych de Madrid był medium odpowiedzialnym za rozpowszechnianie tych wybitnych dzieł w świecie.

Pułkownik - który właśnie otrzymał ten stopień na kilka dni przed śmiercią - wydał swoją słynną powieść epistolarną w latach 1773-1774. Nie udało mu się przezwyciężyć ówczesnej konserwatywnej cenzury, dlatego nie miał okazji cieszyć się życiowymi sukcesami.

Uciążliwe teksty

Po okresie hiszpańskiego złotego wieku późniejsza literatura hiszpańskojęzyczna weszła w dość wyraźny wyboj. Po geniuszu autorów takich jak Lope de Vega, Pedro Calderón de la Barca, Francisco de Quevedo, Tirso de Molina czy Sor Juana Inés de la Cruz (między innymi) było „naturalne”, że następny etap był postrzegany jako „stacjonarny”. ”.

Jednakże, Litery marokańskie posłużył jako niezwykła propozycja ponownego uruchomienia hiszpańskich liter. Dzięki wyśmienitemu połączeniu gatunek epistolarny bardziej wyjaśniające, z najbardziej subtelną prozą pełną narracyjnych postaci.

Postacie

Bohaterem jest Gazel, młody Marokańczyk z zamożnej rodziny, który właśnie przyjechał na wakacje do Hiszpanii.. Obiektywnie ceni on wszystkie obserwowane przez siebie sytuacje i stara się nie dać się zwieść wcześniejszym ocenom. To zachowanie jest w dużej mierze zasługą jego nauczyciela, Bena Beleya, którego na bieżąco śledzi wszystkie swoje doświadczenia.

Z tego powodu Beley jest bardzo dumny z wysiłków swojego podopiecznego, aby przezwyciężyć wszelkie powierzchowne lub z góry przyjęte pomysły. Z drugiej strony, Nuño, Hiszpan w średnim wieku, uzupełnia trójząb nadawców i płatników. Postać ta reprezentuje postępową postawę autora, zagorzałego miłośnika prawdy, mało wierzącego w swoich rodaków, ale niestrudzonego obrońcy kraju.

Cenzura

Pisarz andaluzyjski nie mógł zobaczyć swojej pracy opublikowanej za swojego życia z powodu silnej krytyki społeczeństwa iberyjskiego, odzwierciedlonej w niektórych fragmentach Litery marokańskie. Po zamieszkaniu w Paryżu i Londynie, a także na własne oczy zobaczenia postępów myśli ludzkiej w społeczeństwach włoskich i germańskich, jego powrót do Hiszpanii był niemal traumatyczny.

Przywiązanie narodu iberyjskiego do pomysłów z przeszłości - przewyższające prawie całą Europę - było najbardziej oburzające dla Cadalso. Nic dziwnego, że ta pozycja doprowadziła go do starcia z ojcem (wyemitowanym w połowie jego „esejów”). Podobnie był to punkt widzenia pogardzany przez najbardziej konserwatywne i tradycjonalistyczne sektory, chociaż czas okazał się słuszny.