Literatura na złe dni

Kto jeszcze i kto najmniej miał od czasu do czasu zły dzień (chciałbym, żeby był tylko jeden, prawda?). Dlatego korzystając z faktu, że mamy weekend, kiedy mamy więcej czasu na czytanie, myślenie, odpoczynek i relaks, zostawiam Wam te dwa pisma dwóch wielkich literatur: Walt Whitman y Pablo Neruda. Każdy w swoim stylu, ale ze wspólnym przesłaniem: żyj, żyj i żyj. 

Jeśli z jakiegoś powodu masz zły dzień, przeczytaj te dwa pisma. Obiecuję, że po przeczytaniu poczujesz się trochę lepiej i zaczniesz patrzeć z innej perspektywy. Dlatego jest literatura na złe dni. Ponieważ czytanie może być świetną terapią przeciwko zniechęceniu.

„Don't Stop” Walta Whitmana

Nie pozwól, aby dzień się skończył, zanim trochę się nie urósł,
bez szczęścia, bez zwiększania swoich marzeń.
Nie daj się opanować zniechęceniu.

Nie pozwól nikomu odebrać Ci prawa do wyrażania siebie,
co jest prawie koniecznością.

Nie rezygnuj z chęci uczynienia swojego życia czymś niezwykłym.
Nie przestawajcie wierzyć, że słowa i poezja
mogą zmienić świat.

Bez względu na to, jaka nasza esencja jest nienaruszona.
Jesteśmy istotami pełnymi pasji.
Życie to pustynia i oaza.

Powala nas, boli,
uczy nas,
czyni nas bohaterami
naszej własnej historii.
Chociaż wiatr wieje,

potężna praca trwa:
Możesz wnieść swój wkład za pomocą jednej zwrotki.
Nigdy nie przestawaj marzyć,
ponieważ w snach człowiek jest wolny.

Nie popadaj w najgorsze błędy:
cisza.
Większość żyje w przerażającej ciszy.
Nie rezygnuj z siebie.
Ucieka.
„Wydam krzyki przez dachy tego świata”,
mówi poeta.

Docenia piękno prostych rzeczy.
Możesz zrobić piękną poezję o małych rzeczach,
ale nie możemy wiosłować przeciwko sobie.
To zmienia życie w piekło.

Ciesz się paniką, którą cię wywołuje
masz przed sobą życie.
Żyj intensywnie
bez przeciętności.
Pomyśl, że w tobie jest przyszłość
i staw czoła temu zadaniu z dumą i bez lęku.

Ucz się od tych, którzy mogą cię nauczyć.
Doświadczenia tych, którzy nas poprzedzili
naszych „martwych poetów”,
pomóc ci przejść przez życie
Dzisiejsze społeczeństwo to my:
„Żyjący poeci”.

Nie pozwól, aby życie cię ominęło, dopóki nim nie przeżyjesz ...

„Nie obwiniaj nikogo” autorstwa Pablo Nerudy

Nigdy nie narzekaj na nikogo ani na nic
Ponieważ zasadniczo
Zrobiłeś w życiu to, czego chciałeś.
Zaakceptuj trudność budowania siebie
I odwagę, by zacząć poprawiać siebie.
Prawdziwy triumf człowieka
Powstaje z popiołów swojego błędu.

Nigdy nie narzekaj na swoją samotność ani szczęście
Staw czoła temu z odwagą i zaakceptuj to.
W taki czy inny sposób jest to wynik twoich działań
A to udowadnia, że ​​zawsze trzeba wygrywać.

Nie bądź zgorzkniały z powodu własnej porażki
Nie ładuj go do innego.
Zaakceptuj teraz albo będziesz kontynuować
Usprawiedliwiając się jak dziecko.
Pamiętaj o tym w każdej chwili
dobrze jest zacząć
i że nikt nie jest tak straszny, aby się poddać.
Nie zapominaj, że przyczyną twojej teraźniejszości jest twoja przeszłość;
tak jak przyczyną twojej przyszłości będzie twoja teraźniejszość

Ucz się od śmiałych, od silnych;
Tych, którzy nie akceptują sytuacji,
Kto mimo wszystko będzie żył.
Mniej myśl o swoich problemach
I więcej w Twojej pracy
a rozwiązania same przyjdą na spotkanie z tobą.

Naucz się rodzić z bólu
I być większym
niż największa z przeszkód
Spójrz w lustro siebie, a będziesz wolny i silny
I przestaniesz być marionetką okoliczności
Ponieważ sam jesteś architektem swojego przeznaczenia.

Wstań i popatrz na słońce rano
I wdychaj światło świtu.
Jesteś częścią siły życia.
A teraz obudź się, walcz, idź, zdecyduj się
A więc odniesiesz sukces w życiu;
Nigdy nie myśl o szczęściu, bo tak jest
pretekst niepowodzeń.

Co myślisz o tych tekstach? Czy myślisz tak jak ja, że ​​literatura może cię „uratować” w pewnych sytuacjach? Czy masz jakiś inny tekst, który może Ci pomóc i chcesz się nim podzielić? Szczęśliwy weekend!