David Gistau i Arturo Pérez-Reverte są to dwa rozpoznawane imiona dziennikarze i pisarze o szerszej trajektorii. Y Mikel Lejarza, Wilk, Jest jednym z najbardziej fascynujące postacie, które przewyższają fikcję, z ostatnich czterdziestu lat Historia Hiszpanii. Wszyscy trzej mają pod pachą nowe książki, które są już na ulicy. To te trzy.
przyznaję - Mikel Lejarza i Fernando Rueda
Niedawno słyszałem wywiad radiowy Fernando Rueda, dziennikarzowi, który pomógł mu napisać swoją wspomnienia Mikelowi Lejarzy, El Lobo. Mówił też, oczywiście, z nieokreślonego miejsca iz płytą milczenia, siłą podtrzymywaną przez charakter jego działalności.
Wywiad był tak dobry, że zdecydowałem się na to przyznaję i mam nadzieję, że wkrótce to złapię. Co się liczy: czas życia od 1974 roku rozpoczął pracę w tajne służby infiltrować ETA z aliasem El Lobo. I aż do chwili obecnej, kiedy nadal dla niego pracuje CNI.
Porozmawiaj o wszystkim bez półśrodków, szczerze i nie zostawiając niczego, nawet najgorszego. A nawet pozwól mi też mówić jego żona, Mamen, powiernik, przyjaciel i towarzysz w niektórych jego misjach. Przedstawia swoją osobistą wizję tych wydarzeń i chwil przeżywanych w logicznie skomplikowanej relacji kobiety, która dzieli z nim 40 długich lat. najstarszy agent naszych tajnych służb.
Ludzie, którzy odeszli - David Gistau
Do Davida Gistau Śledzę to w prasie i radiupo pierwsze dlatego, że jest z mojej klasy 70, a po drugie, ponieważ mnie podziwia płynność jego mówionej mowy, jego jasne myślenie i tak dobrze podgrzanybez kruczków i dowcipu, którego tak bardzo mi brakuje, kiedy wyrażam siebie bez kluczy. Śledziłem go również jako felietonista en Świat a następnie w ABC. To jeden z tych dziennikarzy, którzy potrafią pisać i mówić, skąd zawsze będziesz ich śledzić. Oni cię wciągają, a nie medium.
Autor Niskie ciosy, Szum o Ponieważ nie ma jajek, między innymi w tej nowej książce, którą gromadzi historie gromadzą różne postacie, które żyją na różnych marginesach życia i przeszłości. Oni są małe kroniki łączą światło z ciemnością, humor z przemocą i uwydatniają niezwykłość swoich postaci: osoby, które przeżyły przeprowadzkę to nigdy się nie skończyło bujaki z innego futra, dziennikarzy cierpiących na bezsenność, zepsute zabawki artysty i bardziej miejska fauna, która przeszła przez Przemianę.
Historia Hiszpanii - Arturo Pérez-Reverte
Było jasne. Ci z nas, którzy czytali tę historię Hiszpanii w tych latach „Patent of corso”, Kolumna Péreza-Reverte'a w XL Weekly, wiedzieliśmy to bardzo dobrze. Wszystkie te artykuły skończyłyby się w tym kompilacja który trafił do sprzedaży 14-go. W końcu zostali w domu 91 rozdziałów plus epilog.
Ponowne przeczytanie ich będzie nową radością. Tak po jego tonie przyjemny, kwaśny, gorzki i ironiczny. I oczywiście subiektywne, a raczej subiektywne tylko że pan Pérez-Reverte musi nam coś powiedzieć.
Ta historia Hiszpanii sięga od początków do końca Przemiany i widać, że autor dobrze się bawił pisząc to. On też się w to wciągnął zakamarki, których tak bardzo nie lubisz lub spróbuj zrozumieć. Albo że bezpośrednio nie chcą zrozumieć, dlaczego znaczy myśleć i zastanawiać się. I nie wszyscy chcą to zrobić, zwłaszcza najbardziej skrupulatni i ortodoksyjni.
Ale to jest idealna lektura dla tych z nas, którzy są wielbicielami autora, zwłaszcza w jego felietonistycznej stronie, historii w ogóle i tego, że nie jest zbyt gorącym ubraniem. I chodzi o to, że w przypadku takich akapitów jego rzeczą jest przeczytanie go tak lub tak:
Z rozdziału XII: «Jedno z tych plemion było plemieniem Almohadów, ludzi o twardym nosie, którzy ogłosili Dżihad, świętą wojnę - to określenie brzmi dla nich tak samo - najechali południe starej Ispaniji i dali królowi Kastylii Alfonsowi VIII - kolejny raz królestwo zostało podzielone między synów, aby nie stracić zwyczaju, Leon i Kastylia rozdzielili się - pobicie od ojca i mojego drogiego pana w bitwie pod Alarcos, gdzie biedny Alfonso był ubrany do pierwszej komunii ».