Książki o Igrzyskach śmierci

La udana i uznana trylogia książki z Igrzyska śmierci został napisany przez Suzanne Collins, amerykańska dramatopisarka urodzona 10 sierpnia 1962 roku w Hartford w stanie Connecticut. Jest córką Jane i Michaela Collinsów, żołnierza Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Rozpoczął studia teatralne na Indiana University, później ukończył szkolenie na New York University.

Przed konsekracją z Igrzyska śmierci (2008) Igrzyska śmierci: W pierścieniu ognia (2009) y Igrzyska śmierci: Kosogłos (2010) jedna z najlepszych współczesnych sag literackich, Collins był także producentem opowiadań dla dzieci do programów telewizyjnych. od wczesnych lat 1990. Należą do nich Mały miś y Historia Clarisy.

Nowe tysiąclecie dla Collinsa: opowieści, triumfy i rozstania

Wraz z nadejściem nowego tysiąclecia Collins napisał Grzegorza, serial dla dzieci, który opowiada fantastyczny świat pełne gryzoni i gadających owadów i podzielone na pięć dostaw: Niziny (2003) Drugie proroctwo (2004) Wielka plaga (2005) Mroczny sekret (2006) y Ostateczne proroctwo (2007).

Widocznie, Pojawienie się Igrzysk śmierci w kinie było punktem zwrotnym w karierze Collinsa. Kiedy trylogia została wprowadzona na duży ekran przez Gary'ego Rossa (2012) i Francisa Lawrence'a (2013, 2014 i 2015), świat się zatrząsł. To nie był przypadek, w sadze wystąpiła znakomita obsada kierowana przez zdobywczynię Oscara Jennifer Lawrence.

W 2013 roku opublikował Rok w dżungli, autobiograficzna ilustrowana opowieść dla dzieci w którym opowiada o przeżyciach dziewczyny czekającej na ojca, skazanego na wojnę w Wietnamie. Suzanne Collins była żoną Charlesa Pryora przez 23 lata, od 1992 do 2015 roku. Małżeństwo urodziło dwoje dzieci.

Inspiracja i fabuła Igrzysk śmierci

Collins w różnych wywiadach stwierdził, że zainspirowała go legenda o Spartakusie. Autor włączył również elementy z mitologii grecko-rzymskiej, takie jak opowieść o Tezeuszu. W konsekwencji, Igrzyska śmierci To narracja, w której występują postacie w młodym wieku. Widać wyraźne wpływy walk rzymskich gladiatorów przeniesione w niepewny i dystopijny czas. Nie na próżno jego dzieło mieści się w najlepszych futurystycznych książkach. 

Fabuła koncentruje się na opisaniu, jak rząd PANEM karze bunt przerażającą coroczną karą telewizyjną. Jest to naród złożony z dwunastu pozostałych dzielnic Ameryki XXI wieku po wojnie nuklearnej. W tym celu każda dzielnica przydziela dwoje młodych ludzi w wieku od dwunastu do osiemnastu lat, kobietę i mężczyznę (daniny).

Przedstawiciele każdej dzielnicy wysyłani są na arenę, gdzie walczą na śmierć i życie i tylko jedna osoba może przeżyć. Zwycięzca krwawego show jest nagradzany pieniędzmi, lepszym domem i luksusami, niezależnie od kosztów fizycznych i psychicznych, które mogły wiązać się z uzyskaniem takiego zwycięstwa.

Bardzo prawdziwy tyrański rząd

również, Suzanne Collins opisuje tyrański i despotyczny rząd prezydenta Snowa, który kontroluje ludność za pomocą terroru i za pomocą typowego narzędzia dyktatorów w prawdziwym życiu: jedzenia. Podobnie system kastowo-klasowy sprzyja ostentacyjnemu stylowi życia Kapitolu i jego najbliższych dzielnic ze szkodą dla zasobów i dobrobytu bardziej odległych obszarów.

Dla kontrastu nie sposób nie odczuwać współczucia i współczucia dla bohaterki, Katniss Everdeen, która ofiaruje się jako „dobrowolny hołd” za uratowanie swojej młodszej siostry Prim przed pewną rzezią. Collins poprzez swoją bohaterkę demonstruje bardzo solidną wszechstronność tematyczną zajmując się tematami takimi jak romans, akcja, napięcie, intryga i polityka w bardzo szczegółowy i ekscytujący sposób.

Rozwój książek

Igrzyska śmierci (2008)

W pierwszej książce czytelnika wciąga dość atrakcyjny argument: zamknąć 24 istoty ludzkie w zagrodzie przygotowanej z pułapek śmierci, w których celem każdej z nich jest zabicie pozostałych. Telewizyjna akcja ukazuje doskonałą mieszankę frywolności i okrucieństwa futurystycznego społeczeństwa, ale z podprogową aluzją do powierzchowności obecnej opinii publicznej.

Niespodziewane zakończenie pierwszej części ujawnia rodzącą się pasję między Katniss i Peetą. Są gotowi poświęcić się, zamiast zabijać się nawzajem. Akt ten potwierdza lekceważącą postawę bohaterów w obliczu bezwzględnego reżimu.

Igrzyska śmierci: W pierścieniu ognia (2009)

W drugiej książce zaczyna się ujawniać prawdziwy motyw całej sagi: rewolucja, robi to w bardzo subtelny sposób. Buntownicze czyny Katniss i Peety dały nadzieję mieszkańcom dzielnic niedocenianych przez Kapitol.

Tymczasem na arenie, w której uczestniczą zwycięzcy poprzednich konkursów, odbywa się kolejne groteskowe widowisko. Collinsowi udaje się po mistrzowsku przekazać czytelnikowi poczucie zbliżającego się spisku gdzie wszystko kręci się wokół Katniss (bez jej świadomości, co się dzieje). W książkach fabuła ujawnia się w znacznie subtelniejszy sposób niż w filmach.

Igrzyska śmierci: Kosogłos (2010)

W trzeciej książce rewolucja została definitywnie rozpętana. Katniss jest używany przez każdą ze stron do osiągania własnych celów. Zwroty akcji są bardzo ekscytujące. Po pierwsze, Peeta atakuje Katniss z powodu psychologicznych tortur, których doznała przed uratowaniem. Potem, tuż przed obaleniem Snowa, Prim zostaje zabita w wyniku eksplozji.

Po trzecie, Snow wyjawia prawdę Katniss. Mówi jej, że bomby, które zabiły jego siostrę, nie były jego zamówieniem, ale Coinem. Wreszcie Katniss mści się na Coinie, dowódcy sił przeciwnych reżimowi. Dzieje się to w trakcie innego telewizyjnego aktu publicznego, w którym granice ludzkiej niegodziwości pozostają w centrum uwagi - po raz kolejny.

Kosogłos, film, trochę ekscytujące zakończenie

Kosogłos został podzielony na dwa filmy fabularne, które stawały się coraz bardziej nudne (zwłaszcza część 2) w miarę zbliżania się rozwiązania. Jednak w książkach tak się nie dzieje ze względu na ich całkowicie dynamiczną narrację, pełną nieustających niespodzianek. W porównaniu, teksty są dużo bardziej ekscytujące a łuk każdej postaci jest doskonale ukończony.