Zdanie autorstwa Antonio Mercero
Antonio Mercero jest hiszpańskim dziennikarzem, pisarzem i profesorem. Autor znany jest jako współtwórca — wraz z Jorge Díazem i Moisésem Gómezem — jednego z najstarszych seriali hiszpańskiej telewizji: Szpital Centralny. Pracował również nad scenariuszami do takich programów, jak m.in Apteka otwarta (1994-95) oraz Lobos (2005).
Mimo swojej sławy scenarzysty, Mercero jest bardziej rozpoznawalny w świecie literackim dzięki napisaniu dzieł takich jak czwarta śmierć; Sprawa zmarłych Japończyków; Nieuważne życie o Koniec człowieka. Podobnie pisze pod pseudonimem Carmen Mola w towarzystwie takich autorów jak Jorge Díaz Cortés i Agustín Martínez.
Streszczenie pięciu najpopularniejszych książek Antonio Mercero
czwarta śmierć (2012)
Antonio Mercero zadebiutował w literaturze tą powieścią narracyjną. W niej, autorka opowiada o dorastaniu, kroku ku dorosłości i pierwszych rozczarowaniach, jakie życie z uporem zadaje człowiekowi. Historia opowiedziana jest z perspektywy Leo, młodego mężczyzny, który zbliża się do osiemnastego roku życia, nadwrażliwego na niesprawiedliwości życia i nieszczęścia człowieka.
Ta wrażliwość i czułość Lwa zaczyna stawać się bardziej namacalna, gdy musi on doświadczyć czterech śmierci.: taki, który odciągnie go od miłości jego życia; inny, który pokaże mu prawdziwe oblicze jego matki; trzeci, który przypomni mu o okrucieństwie świata; i czwarty, który będzie najbardziej decydujący ze wszystkich i na zawsze zmieni jego sposób życia.
Nieuważne życie (2014)
Nieuważne życie to sztuka, która mówi o zniszczeniu rodziny io tym, jak, z powodu pracy lub prostych egoistycznych pobudek, członkowie grupy rodzinnej nie są w stanie kochać ani rozumieć innych. Mężczyźni z Vildsvin są właścicielami firmy prawniczej, która przechodzi trudny okres. Jego sprawy obejmują skorumpowanego radnego i młodą kobietę maltretowaną przez proboszcza.
Muszą także bronić starszej milionerki, którą jej siostrzeniec chce ubezwłasnowolnić, aby zatrzymać jej pieniądze. Niemniej jednak, Te przypadki to nic innego jak małe okienka, które pozwalają czytelnikowi poznać Ignacio Vildsvina i jego trójkę dzieci, oprócz trzech kobiet, które im towarzyszą. Te damy cierpią z powodu braku miłości swoich mężczyzn, a mimo to trzymają się życia razem z nimi pazurami i szczękami.
Koniec człowieka (2017)
Bohaterem tej historii jest prawdopodobnie pierwszy transseksualny policjant z gatunku powieści kryminalnych. Fabuła, zainspirowana prawdziwym wydarzeniem, opowiada o dziwnych wydarzeniach z życia Carlosa Luny. Tego ranka, kiedy postanawia porzucić dawną siebie i stać się tym, kim zawsze miała być — Sofíą Luną — szokujące morderstwo wstrząsa wydziałem zabójstw.
Podobno Jon, syn Julio Senovilli, wybitnego pisarza powieści historycznych, zostaje znaleziony na huśtawce z niezwykłym średniowiecznym nożem wbitym w brzuch. W wywiadach przeprowadzonych przez Sofíę Lunę i Brygadę Zabójstw wszyscy wydają się podejrzliwi: głowa rodziny, jego młoda kochanka, jej siostra - potajemnie zakochana w zmarłym - ojciec dziewcząt, brat Jona i jego asystent.
W trakcie śledztwa Sofia Musi przezwyciężyć – wraz ze swoją koleżanką i byłą kochanką Laurą – problemy, jakie niesie ze sobą praca w policji. Podobnie musisz radzić sobie ze światem odpornym na zmiany, walczyć o utrzymanie pracy i starać się utrzymać stabilność rodziny i miłość dorastającego syna.
Sprawa zmarłych Japonek (2018)
Ta powieść Jest uważany za kontynuację Koniec człowieka. Po przywróceniu do wydziału zabójstw po operacji zmiany płci, Sofía Luna musi wywiązać się z obowiązku zbadania nadzwyczajnej sprawy i tajemniczy: nieznany zabójca wybiera Japonki w turystycznym centrum Madrytu. Kim jest ta osoba i dlaczego popełnia te zbrodnie?
Wszystkie tory prowadzą do wspólnego celu: zorganizowanych wycieczek turystycznych. Nie chodzi jednak o żadne wyjazdy, a o konkretne: wybranych przez osoby aseksualne którzy chcą uciec przed hiperseksualizacją wielkich miast. Jakby konkretów było niewiele, te ostatnie postacie — grupa bezpłciowa — uwielbiają rozgwiazdy.
Do Brygady dołącza japoński tłumacz o ukrytych zainteresowaniach. Także, Sofía Luna otrzymuje nieoczekiwaną wiadomość, która burzy jej spokój: jego ojciec, którego nie widział od wielu lat, hzamordował człowieka w obronie własneji musi to zbadać. Ślady, które pozostawiła ta sprawa, obiecują ujawnienie szczegółów dotyczących przeszłości, teraźniejszości i przyszłości jego rodziny.
Przypływ (2021)
Jak wygląda obecne społeczeństwo uzależnione od internetu i rządzone przez tzw wpływowi chwili i makabrycznej zbrodni? Siostrzany duet Müller odnosi sukcesy w YouTube dzięki twojemu kanałowi Przypływ, gdzie jako blog opowiadają anegdoty ze swojego życia. Jednak w swoim najnowszym filmie wydają się zamknięci w ciemnej piwnicy, płacząc rozdzierająco.
Młode kobiety, zakneblowane i związane, sprawiają, że widzowie zaniemówią, nie wiedząc, czy to, co widzą, jest częścią spektaklu w złym guście, czy też okrutną rzeczywistością. Wkrótce po, rodzice sióstr ogłaszają ich zniknięcie, a śledztwo zostaje powierzone osobliwej parze: Darío Mur, rozwiedziony mężczyzna i fan muzyki akademickiej, oraz Nieves González, powracający uczestnik randek internetowych.
Śledczy widzą, jak transmitowane jest wideo przedstawiające przedwczesną śmierć Martiny Müller, jednej z sióstr youtuberek. To w tym kontekście gdzie Darío Mur będzie musiał stawić czoła światu internetowych celebrytów, od którego uzależniona jest jego córka, co uczyniło ją konfliktową i agresywną młodą kobietą.
O autorze, Antonio Mercero Santosie
Antonio Mercero
Antonio Mercero Santos urodził się w 1969 roku w Madrycie w Hiszpanii. Jest synem słynnego filmowca Antonio Mercero, po którym odziedziczył imię i miłość do kina. Ten hiszpański pisarz ukończył dziennikarstwo na Wydziale Nauk Informacyjnych w 1992 roku; od tego czasu pracował w różnych sieciach informacyjnych, takich jak Gazeta o Biznes w Nowym Jorku.
Oprócz tworzenia scenariuszy do seriali telewizyjnych, m.in MIR ((2007-2008) lub Przejechać (2006), w 2021 r. Mercero był zwycięzcą Nagroda Planet za swoją powieść historyczną Bestia, które pisał pod pseudonimem zbiorowym carmen mola, przypisywane również pisarzom Jorge Díazowi i Agustínowi Martínezowi.