Eduardo Mendoza opublikował swoją książkę „Prawda o sprawie Savolty” w roku 1975. Książkę tę można uznać w dużej mierze za punkt wyjścia obecnej narracji. W tej powieści detektywistycznej Mendoza, nie wyrzekając się technik eksperymentalnych, przedstawia argument, który przykuwa uwagę czytelnika.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, o czym jest ta książka, czytaj dalej z nami krótkie podsumowanie na „Prawda o sprawie Savolty”przez Eduardo Mendoza. Jeśli natomiast planujesz wkrótce to przeczytać, lepiej przestań czytać tutaj. Zawiadomienie o możliwości spojlery!
Najważniejsze wydarzenia w książce
„Prawda o sprawie Savolty” to powieść intryg, w której aśrodowisko społeczne i polityczne Barcelony w latach 1917-1919 (Co za zbieg okoliczności z dzisiejszym dniem!). Praca, która skupia swoje zainteresowanie na fabule, zawiera także nowinki konstrukcyjne i stylistyczne.
Następnie krótko podsumujemy, co dzieje się w każdej zróżnicowanej części książki.
Oświadczenie Javiera Mirandy
Chociaż głównym narratorem tej powieści jest Javier Miranda, świadek wydarzeń, istnieją również dokumenty dostarczane w procesie sądowym. Istotnych informacji dostarcza oświadczenie narratora przed sędzią w Nowym Jorku w 1927 r., Którego zapisy skrótowe zostały odtworzone.
Morderstwo Savolty
Paul-André Lepprince to Francuz o tajemniczym pochodzeniu, który zaręcza się z córką Enrica Savolty i wchodzi do ich fabryk zbrojeniowych, gdzie planuje nielegalną sprzedaż broni Niemcom w czasie I wojny światowej. Niedługo potem Enric Savolta zginie w ataku oskarżonym o terrorystów przez ruchy robotnicze.
Maria Coral
W rzeczywistości Lepprince był tym, który nakazał zabójstwo Savolty, ze strachu przed odkryciem i dlatego, że chciał kontrolować swoją firmę. Javier Miranda, który głęboko podziwia Paula-André Lepprince'a i nie zna jego działalności przestępczej, również będzie jego ofiarą: Lepprince prosi go o poślubienie Maríi Coral, tancerki, która wcześniej była jego kochanką, aby zapewnić jej godną pozycję społeczną; to wtedy odkrywa przed nim prawdę w dyskusji, o której opowiada krótka część książki.
Śmierć Lepprince
Lepprince zabił i zdradził firmę Savolta, ale koniec wojny przyspieszył bankructwo fabryki broni. Po nieudanej próbie kariery politycznej Lepprince w tajemniczych okolicznościach umiera.
Epilog
Kiedy Lepprince już umarł, komisarz Vázquez mówi Javierowi Mirandzie o jego zbrodniach. Wkrótce do Mirandy dociera list od Lepprince'a, w którym informuje ją, że wykupił ubezpieczenie na życie, aby jego żona i córka mogły je po chwili odebrać, aby nie wzbudzić podejrzeń. Po kilku latach Miranda próbuje sobie z tym poradzić. Powieść kończy list z podziękowaniami od Marii Rosy Savolty, wdowy po Lepprince.
Podsumowanie Prawdy o sprawie Savolta, rozdział po rozdziale
Historię Prawdy o sprawie Savolty Eduardo Mendozy można wyraźnie podzielić na dwie części, a każdą z nich na kilka rozdziałów, w których rozgrywają się wydarzenia, o których jako czytelnik trzeba pamiętać przez całą historię.
Dlatego zrobimy z Ciebie rozdział po rozdziale podsumowanie abyś wiedział, gdzie ma miejsce wszystko, o czym wspomnieliśmy.
Rozdziały pierwszej części
Pierwsza część składa się z pięciu rozdziałów. Każdy z nich jest ważny sam w sobie, chociaż gdybyśmy musieli trzymać się jednego, powiedzielibyśmy, że ten pierwszy jest najważniejszy. Dzieje się tak, ponieważ jest to miejsce, w którym poznajemy postacie i scenariusze, w których każdy z nich jest. Oczywiście radzę mieć pod ręką trochę papieru, aby je zapisać, ponieważ jest ich sporo i może to być nieco zagmatwane.
W rozdziale 1, oprócz spotkania z bohaterami, będziesz miał również odniesienia i sekwencje, które w tym momencie nie połączysz, a nawet nie pomyślisz, że mają sens. Wszystko jest bardzo zagmatwane i miesza przeszłość z teraźniejszością.
Ogólnie podsumowanie tego rozdziału byłoby krótkie: W związku z artykułem, który Lepprince, dyrektor firmy Savolta, czyta w The Voice of Justice, spotyka się z mężczyzną. Robi to za pośrednictwem kancelarii prawnej Cortabanyes, która jest powiązana z firmą Savolta i w której pracuje Javier Miranda. Tam dowiadują się, że w firmie grozi strajk i postanawiają zatrudnić dwóch zbirów, aby dać przykład liderom.
Oprócz tego jest impreza sylwestrowa i skok, w którym widzimy oświadczenie pod przysięgą z pierwszą wersją wydarzeń.
Rozdział 2 jest najkrótszy i dotyczy tylko dwóch kwestii: z jednej strony drugie przesłuchanie Javiera Mirandy; z drugiej sekwencja z przeszłości bohatera, w której widzimy, jak wyglądała jego praca, relacja z „Pajarito”, z dziwną śmiercią Teresy i Pajarito.
Następny rozdział ponownie mówi nam o przeszłości, o jak Javier Miranda został „przyjacielem” dyrektora firmy Savolta, bliską przyjaźń, którą osiągnął w tak krótkim czasie ... I oczywiście skupia się na imprezie pod koniec roku, kiedy twórca i główny dyrektor Savolty zostaje zastrzelony na własnej imprezie i na oczach wszystkich obecnych.
Przedostatni rozdział, rozdział czwarty, oferuje nam trochę więcej logiki, ponieważ chociaż będziemy mieli oddzielne sekwencje z głównej historii, podąża on za fabułą tego, co dzieje się po śmierci biznesmena, jak przybywa Lepprince, przyjaciel menedżera Mirandy przy kopule władzy, projekty, które ma i różne działania, które podejmuje, aby upewnić się, że nikt nie zdoła go zdjąć z tego miejsca.
Wreszcie, piąty rozdział mówi o dochodzenie policyjne, jak uważnie śledzi Lepprince'a i Mirandę oraz sytuację tych dwóch postaci: jednej na górze, a drugiej przeżywającej dość tragiczną sytuację.
Rozdziały drugiej części
Drugą część tej historii można również podzielić na dwa bloki, z jednej strony pierwsze pięć rozdziałów; az drugiej pięć ostatnich.
W pierwszych pięciu rozdziałach jest prawie trzy historie, które zmieniają się i opowiadają historię trzech postaci: po pierwsze, Javiera Mirandy i tego, jak poślubił Marię Coral (oprócz wszystkiego, co się dzieje); druga to impreza, w której mieszka Lepprince i jak musi sobie radzić z problemami w swojej firmie (która jest bankrutem) iz akcjonariuszami (jeden z nich bardzo ważny); trzecia, która przenosi nas w przeszłość, opowiada historię świadka, który jest świadkiem śmierci Pajarito, wyjaśniając wiele punktów z poprzedniej części.
wreszcie ostatnie rozdziały opowiadają w sposób liniowy o wszystkim, co się dzieje z postaciami. To sposób łączenia kropek i na każdym kończą się bohaterowie, jedni tragicznymi momentami, inni mniej.
Postacie, które pojawiają się w Prawdzie o sprawie Savolty
Teraz, gdy znasz już rozdział po rozdziale podsumowanie tego, co dzieje się w historii Eduardo Mendozy, nie chcemy Cię opuszczać bez spotkania z głównymi bohaterami. Nie zamierzamy jednak skupiać się na postaciach (które przecież widzieliście), ale raczej na klasy społeczne, które są reprezentowane w rozdziałach. Pamiętaj, że mówimy o Barcelonie, w której jest kilka poziomów społecznych.
Więc masz:
Szlachta
To te postacie o wielkim statusie społecznym, bogate, potężne ... W tym przypadku bohaterami The Truth o sprawie Savolty, którzy weszliby do tej klasy, są akcjonariusze i menedżerowie, na przykład on sam Savolta, Claudedeu, Pere Parells ... W tym celu manipulacje, robienie rzeczy bez skrupułów (nawet jeśli wiedzą, że to, co robią, jest złe) itp. to jest normalne.
Ale są nie tylko mężczyźni, również pary bohaterów są pod wpływem tego poziomu społecznego, chociaż w tym przypadku bardziej przypominają „kobietę wazonową”, to znaczy naginają się do tego, co mówią mężczyźni i tylko troszczą się o „Udawać " w społeczeństwie.
Klasa średnia
Jeśli chodzi o klasę średnią, większość reprezentowana jest przez urzędnicy, czyli osoby, które zajmują się zadaniami administracyjno-sądowymi… ale jednocześnie pojawiają się wątpliwości, czy to, co robią, jest słuszne, czy nie. Na przykład prawnik Cortabanyes lub policjanci badający sprawę.
Klasa społeczna za wynagrodzeniem
W powieści ten kolektyw staje się tylko świadkiem tego, co dzieje się na przestrzeni dziejówi że boją się, że może to ich oblać w negatywny sposób. Jak byś powiedział „zapłać kaczce”.
Proletariat
Powiedzmy, że to najniższy szczebel w łańcuchu statusu społecznego i są to postacie, które choć się nie rozwijają (bo autorka skupia się na wyższej burżuazji), to są takie, które nieco się wyróżniają.
Lumpen proletariat
Wreszcie w tej kategorii można powiedzieć, że są postacie, które mają jeszcze niższy status niż poprzednie, które są w pewnym sensie wyrzekli się tego, co robią, czy to prostytucja, bycie tyranem itp.