Jerzyki
Jerzyki to współczesna powieść napisana przez hiszpańskiego profesora, poetę i eseistę Fernando Aramburu. Dzieło zostało zredagowane i opublikowane przez dom literacki Tusquets w 2021 roku. Jedna z głównych i najbardziej reprezentatywnych koncepcji książki dotyczy życia i możliwości decydowania przez człowieka o tym, jak je przeżyć, oraz o tym, czy słuszne jest zakończyć to z własnej ręki.
Fernando Aramburu jest prozaikiem i jako taki nie można oczekiwać pod tym względem więcej niż jakości. Niemniej jednak, Wielu jego czytelników skarżyło się na niechlujną i chaotyczną strukturę pracy., podczas gdy inni po prostu zwracają uwagę, że jest to formuła, która składa się na opis narratora
Streszczenie Jerzykiprzez Fernando Aramburu
Podejście samobójcze
jerzyki, Przede wszystkim jest to pamiętnik: kronika życia Toni, niezrównoważona nauczycielka i dość świata i jego udręk, to zdecydować -bez odwołania- odebrać sobie życie. Aby wykonać to niezwykłe zadanie, proponuje się prowadzenie skrupulatnego rejestru. Tam opowiada o wszystkich konfliktach, nieszczęściach i zwrotach akcji, które w jego umyśle skłoniły go do myślenia o popełnieniu ataku na siebie.
Niezależnie od tego, czy w końcu popełni czyn, czy nie, faktem jest, że nastąpi to we właściwym czasie. Tymczasem czytelnik będzie miał okazję poznać szczegółowo biografię Toni: jej przemyślenia, pomysły, intymności, lęki i wszelkiego rodzaju problemy. Jego sposób pisania wspomnień jest pełen cierpkiego spojrzenia, które wydaje się umieszczać go poza konfliktami, które go trapią, stając się przy wielu okazjach posiadaczem uprzywilejowanego czarnego humoru.
Pamiętnik jako kluczowy punkt w konstrukcji bohatera
„Planowałem popełnić samobójstwo w ciągu roku, mam nawet zaplanowaną datę: 21 lipca, środa wieczorem”. Oto samoocena Toniego, dżentelmena, który doszedł do jesieni życia z poczuciem, że nie zrobił nic pożytecznego. Podobnie, dostrzega, że nikogo szczerze nie kochał, a na dodatek Głęboko wierzy, że nie ma powodu, dla którego warto żyć.
Oczywiście wszystkie te domysły i uczucia są ujawniane czytelnikowi poprzez intymny tekst, który proponował napisać w ciągu tego roku, który został przyznany jako granica oceny jego sytuacji. Co miesiąc, od sierpnia do lipca następnego roku, bohater przygotowuje się do wylania wszystkich swoich doświadczeń w tej konfesjonalnej przestrzeni, jaką jest jego pamiętnik, gdzie Toni przedstawi fragmenty swojej historii, które mają dopełnić jego biografię.
Bez zastrzeżeń i przemyśleń
Z wyjątkiem Pepy, psa Toniego, wszystkie postacie są nieprzyjemne. Jednak to nie tylko służy celowi, ale jest zrozumiałe, ponieważ dzieło jest narrowane w pierwszej osobie, a główny bohater jest niewiarygodny. Z tym typowym kwaśnym i szczerym tonem, który charakteryzuje Jerzyki, główny bohater opowiada o wszystkich ludziach, którzy nadawali ton jego egzystencji.
W ten sposób czytelnik może spotkać — w nieprzejrzystym świetle zmaltretowanego umysłu Toni — Amalię, byłą żonę bohatera, kobiety, która po latach nieudanego małżeństwa opuszcza swojego marynarza, aby żyć swoimi nowo nabytymi lesbijskimi fantazjami. Podobnie wiadomo o Nikicie, synu Toniego i konsekrowanym próżniaku, do którego główny bohater bardziej niż sympatii czuje rodzaj litości i protekcjonalności.
Rozliczenie z przeszłością
Według Toni jej dzieciństwo było naznaczone znęcaniem się i brakiem uznania. W rezultacie jej rodzice nie wypadają zbyt dobrze w jej wspomnieniach. na stronach Jerzyki Pada wyrzuty najróżniejszej natury pod adresem pary, która widziała życie bohatera. Toni nie przeszkadza Toni, że jej matka jest w szpitalu psychiatrycznym, cierpiąc na chorobę Alzheimera, ani że jej ojciec jest pochowany od lat.
Wszyscy oni są ofiarami jego czarnego i cierpkiego humoru, wyładowania gniewu — w tym jego brat Raulito, rodzice Amalii czy dyrektor szkoły, w której pracuje Toni, próbując wyedukować wielu młodych ludzi, którzy w rzeczywistości nie go nie interesować. Być może jedyną osobą, która jest oazą spokoju w życiu Toni, jest jego najlepszy przyjaciel., którego za plecami nazywa „Patachula”, ponieważ w ataku stracił nogę.
Miłość nie unika samobójstw
Jedynymi, którzy wydają się powodować odrobinę miłości w Toni, są Pepa -Twój zwierzak-, Ã gueda — stara miłość, która pojawia się niespodziewanie —, i Tiny, sekslalkę, dzięki której czytelnik może uczestniczyć w najserdeczniejszych i najczulszych wpisach w książce.
Każda z wymienionych postaci odgrywa fundamentalną rolę w istnieniu un Tona który spaceruje z Pepą ulicą w Madrycie — mieście, które okazuje się być inną postacią —. Podczas gdy jerzyki — ptaki — latają nad dachami, przede wszystkim wolne, Toni widzi w nich odzwierciedlenie absolutnej i najprostszej niezależności.
O autorze, Fernando Aramburu
Fernando Aramburu
Fernando Aramburu urodził się w 1959 roku w San Sebastián w Hiszpanii. Jest hiszpańskim pisarzem, profesorem, poetą, prozaikiem i eseistą, zdobywcą wielkich wyróżnień, takich jak Nagroda Królewskiej Akademii Hiszpańskiej (2008), Tusquets Novel Award (2011) czy National Narrative Award (2017). W świecie literackim znany jest z powieści o ogromnym wpływie, jak np Ojczyzna (2016), co dało mu bardzo pozytywne recenzje.
aramburu ukończył filologię hiszpańską na Uniwersytecie w Saragossie. Po latach przeniósł się do Republiki Federalnej Niemiec, skąd uczył hiszpańskiego dzieci hiszpańskojęzycznych imigrantów. Później przeszedł na emeryturę, aby cały swój czas poświęcić twórczości literackiej.
Inne książki Fernando Aramburu
- Ognie cytryny (1996);
- Puste oczy: trylogia Antibula 1 (2000);
- Trębacz Utopii (2003);
- Życie wesz o imieniu Matías (2004);
- Shadowless Bami: Trylogia Antibula 2 (2005);
- Podróżuj z Clarą po Niemczech (2010);
- Powolne lata (2012);
- Wielki Marivián: Trylogia Antibula 3 (2013);
- chciwe pozory (2014);
- Jerzyki (2021);
- dzieci z bajki (2023).