La Generowanie 27 była grupą poetycką, która miała w swoich szeregach znakomitych, takich jak Pedro Salinas, Jorge Guillén, Gerardo diego, Federico García Lorca, Rafael Alberti, Vicente Aleixandre, Luis Cernuda, Emilio Prados, Manuel Altolaguirre i Dámaso Alonso. Ta grupa poetów i przyjaciół jako całość rozwijała swoje myśli.
Zaczęli próbować znaleźć równowagę między literacką przeszłością a nowymi trendami, które tak narastały wraz z pojawieniem się awangard, chociaż ich głównym punktem wspólnym było odrzucenie retorycznych ekscesów w poszukiwaniu tego, co można dokładnie nazwać Czysta poezja.
Począwszy od 1929 roku, niektórzy z nich zaczęli badać surrealizm jako sposób na przezwyciężenie kryzysów, które miały miejsce w wielu uprzywilejowanych umysłach, chociaż prędzej czy później, idąc za linią Nerudy, zaangażowali się w prace poetycko-polityczne i stworzyli przekazywanie ideałów na samym poszukiwaniu piękna jako jedynego i ostatecznego celu przedsięwzięć literackich.
Po zakończeniu wojny zaangażowanie staje się bardziej ewidentne, choć realizowane jest z różnych stron świata w wyniku rozproszenia w postaci przymusowego wygnania, w którym wszyscy zostali pogrążeni ze względu na swoje stanowczy sprzeciw wobec okrucieństw reżimu Franco że między innymi miał czelność i małe człowieczeństwo, aby wykonać najbardziej obiecujące z nich wszystkich, takie jak Federico García Lorca, pozbawiając nasze teksty wszystkich dzieł, które wielki poeta i dramaturg stworzyłby, gdyby żył ...
Więcej informacji - „Tontologia”, ocalona od zapomnienia
Zdjęcie - edukacja
Źródło - Oxford University Press
Nigdzie nie widzę Rosy Chacel, Conchy Méndez, Mª Teresy León, Marii Zambrano czy Carmen Conde, pierwszej kobiety, która weszła do RAE.
Może nie słyszałeś o nich lub po prostu nie pamiętałeś o ich dodaniu.
Ich męscy towarzysze nie odwrócili się od nich plecami, nie róbmy czegoś, czego nie robili za dnia.