Z tego bloga o literaturze starałem się w niektórych postach traktować komiks jako część literatury. W niektórych przypadkach było to nieuniknione, biorąc pod uwagę potrzebę przedstawienia propozycji, które głęboko przykuły moją uwagę.
Być może z tego powodu zauważyłem artykuł opublikowany w ABC mówi nam o dziesięciu najlepszych komiksach de 2011. W nim przyjmuje się za pewnik, że powieść graficzna została skonsolidowana w całym 2011, mimo że eksperci przyznają, że przed nami jeszcze długa droga.
Tutaj masz listę. Wybór komiksów, które czynią nas z tego artykułu.
„Plaza Elíptica” (Ediciones Ponent): Jest to siódma odsłona przygód popularnego kapitana Torrezno i została wielkim zwycięzcą roku, zdobywając National Comic Award 2011. Poprzez tę postać, samotnego i smutnego człowieka, który spędza dni skąpane w alkoholu, rysownik Santiago Valenzuela z San Sebastian zastanawia się nad kontrowersyjnymi kwestiami, takimi jak filozofia czy religia.
- „Nemesis” (Panini):A jeśli najpotężniejszy i najbardziej inteligentny człowiek był złoczyńcą? Nie ma nikogo, kto mógłby go pokonać, nie ma rywala. To Nemesis, bohater nowego komiksu autorstwa scenarzysty Marka Millara i rysownika Steve'a McNivena, znanego z takich historii jak „Kick-Ass” czy „Civil War”. Przełomowy komiks, zdobywca nagrody Best International Work na targach Expocómic 2011, który sprzedał się w 13.000 3 egzemplarzy w XNUMX miesiące.
- „Ultimate Comics. Thor” (Panini):Powieść graficzna Jonathana Hickmana i Carlosa Pacheco, zdobywcy nagrody dla najlepszego krajowego rysownika w ostatniej edycji targów Expocómic. „Ultimate Comics. Thor” sprzedał się w 11.000 XNUMX egzemplarzy i zaprasza miłośników komiksów do podróży w czasie, aby w końcu poznać pochodzenie nordyckiego boga, tajemnicy zazdrośnie strzeżonej do tej pory.
- „Pięć tysięcy kilometrów na sekundę” (Sins entido): Zdobywca nagrody za najlepszą powieść graficzną roku 2011 na Międzynarodowych Targach Komiksu w Angoulême (Francja), praca jest bezpłatną adaptacją powieści Arthura Schnitzlera. Doskonałe posługiwanie się paletą kolorów włoskiego Manuele Fiora („Miss Else”) czyni tę powieść prawdziwą wizualną perełką.
- „Wspomnienia mężczyzny w piżamie” (Astiberri):Paco Roca, zdobywca nagrody National Comic Award 2008, śmieje się z ludzkiej głupoty w tej przezabawnej autobiograficznej opowieści, którą opublikował w walenckiej gazecie Las Provincias jako komiksy od marca 2010 do lipca 2011 i którą teraz kompiluje, by nadal wywoływać śmiech u tysięcy ludzie.
- „Winiety na kryzys” (Mondadori): Niekwestionowany geniusz graficznego humoru Andrés Rábago García, El Roto, ironicznie przedstawia światowy kryzys gospodarczy w tej kompilacji swoich najlepszych kreskówek w gazecie El País. Znakomita książka, która zaczyna się od tsunami na rynku nieruchomości, a kończy pełnym nadziei „robi się ciemno, więc zaświta”.
- „Tak, obozujemy! Ślady (r) ewolucji” (Dibbuks):Prawie 50 dziennikarzy, pisarzy, intelektualistów i mistrzów komiksów, takich jak Sergio Bleda, Enrique Flores, Paco Roca i Carlos Giménez, oddało swój talent w służbie ruchu 15-M w tej książce, która przywraca ducha niepewności i dyskomfortu, którego doświadczyliśmy w Hiszpania w dniach poprzedzających ostatnie wybory samorządowe.
- „Bakuman” (standard redakcyjny):To nowa manga twórców rewolucyjnego „Death Note”, Japończyka Tsugumi Ohba i Takeshi Obata. Choć pierwsze dwa numery ukazały się w 2010 roku, w tym roku ukazało się pięć kolejnych. To komiks manga, który opowiada o mandze, prawdziwej rewolucji, która sprzedała się w tysiącach egzemplarzy na całym świecie.
- „Habibi” (Astiberri):Craig Thompson po raz kolejny zanurza się w świecie komiksów, aby zaprezentować „Habibi”, niezbędną i rozdzierającą serce powieść graficzną, która sprzedała się w ponad 5.000 egzemplarzy i która przenosi czytelnika do świata pustyń i haremów, aby opowiedzieć historię Dodoli i Zam, dwóch niewolników uchodźców zjednoczonych przypadkowo.
- „Los Garriris” (Sins Entido):Rysownik Javier Mariscal kompiluje rysunki, które wykonał w latach XNUMX. XX wieku do publikacji takich jak El Rollo Enmascarado czy El Víbora, a teraz ratuje je w tej najbardziej intymnej i osobistej kolekcji artysty. EFE lsc / ps