Fotografie (c) Mariola DCA.
W zeszły poniedziałek byłem w prezentacja Ostatni statek, nowa powieść pisarza Niedziela Villarz Vigo z siedzibą w Madrycie. Odbyło się w Dom Galicja w samym sercu stolicy i były absolutnie pełny.
Prosty, pokorny i przesadzony ze względu na świetne przyjęcie po 10 długich latach oczekiwania na tę książkę, Villar dał nam zrelaksowana rozmowa i całą twoją dobroć. Więc to jest to artykuł na działać i na jednym z najlepsze trylogie kryminalne że przeczytałem.
Galicja, Domingo, Leo, Rafa i ja
Jadę na wakacje do Buu, na południowym brzegu Ujście Pontevedrykażdego czerwca od ponad 20 lat. Y krzyż Vigo z Cangas widząc most Rande. na bok i wyspy Cieś drugi jest dla mnie jednym z największe przyjemności przez cały rok.
faktycznie te dni w Galicji są zazwyczaj najlepsze w roku. Ze względu na klimat, jedzenie, ludzi i muzykę w jej akcentach oraz krajobraz tak zupełnie inny niż na moich suchych i płaskich krainach, z których pochodzę. Więc z czasem Chociaż urodziłam się ser Manchego, to też czuję się jak ośmiornica to feira.
Z tego powodu pewnego dnia ta część mojego serca podskoczyła, gdy w księgarni i szukając, nie szukając niczego konkretnego, zobaczyłem kilka książek w czarno-białych okładkach i atrakcyjne tytuły. Podniosłem jedną i na tylnej okładce przeczytałem nazwiska takie jak Vigo lub Panxón. W Oczy wodne ofiara pochodziła z Bueu iw kraju Plaża utonęła zdarzenie miało miejsce w Panxón, więc Nie wahałem się ich zabrać.
Potem spotkałem bohaterów: Inspektor Leo Caldas, powściągliwy, poważny, kilku słów, spokojny, o nieco zablokowanym życiu osobistym i naznaczony relacją z ojcem i przedwczesną śmiercią matki. Ma pomocnika, Rafael Estévez z Saragossy, 193 centymetry silnej i bezpośredniej ręki, trudnej podpowiedzi, która wpędziła go w więcej niż jeden kłopot i przyniosła mu coś w rodzaju wygnanie do Galicji z dodatkiem: konieczności radzenia sobie także z przysłowiową galicyjską dwuznacznością, która zwykle go wytrąca z równowagi.
Ledwo wytrzymali Szaleńczo zakochałem się w Leo Caldasie i zawsze będę wielbił tę brunatną bestię Rafaela Estéveza, doskonały kontrapunkt w tej parze policjantów, tak wyjątkowych, jak nasza. Teraz zjadłem również trzecią i, nawiasem mówiąc, zwiększały się zarówno pod względem wielkości, jak i czytelników.
Prezentacja Ostatni statek w Madrycie - 25 marca - Casa de Galicia
W prezentacji tej trzeciej powieści Domingo Villar rozmawiał z dziennikarką Susaną Santaolallą przez prawie godzinę. Bardzo podekscytowany i nieśmiały Początkowo Villar okazał podwójne uczucie niedowierzanie i niepewność tak wiele dla Przyjęcie książki po tak długim czasie, ponieważ ten sam czas by ją do tego przeznaczył zapomnienie. Nic nie jest dalsze od rzeczywistości. To było natychmiastowy sukces w krytyce na wszystkich poziomach i w sprzedaży.
Villar nam opowiedział dlaczego to zajęło dziesięć lat, aby wydać trzecią książkę, która była pierwotnie zatytułowana Kamienne krzyże. Osobisty wybój na drodze śmierć jego ojca, zmusił go do ponownego przemyślenia tego, co napisał. Więc postanowił zacząć od nowa. Ponieważ my, piszący, wiemy dobrze, że kiedy muz wyjeżdżają na wakacje, blokują się lub ignorują, trzeba dać czas. Każda historia ma swoją własną.
Proces tworzenia
Mówił też o procesie tworzenia, co trudne i frustrujące Czasami może się to okazać. I o tym też wiemy. Szkicowanie i kształtowanie wydarzeń, środowisk i postaci, które kładziesz na stole, zajmuje 10 lat emocja, którą również chcesz przekazać czytnik. I chcesz osiągnąć, że historia pozostaje zaimpregnowana i traktuje swoich bohaterów na zawsze jak przyjaciół.
I wtedy czytelnikom zajmie tylko kilka dni, by ją połknąć. Siema zajęło mi to zaledwie dwa tygodniea ponieważ odkładałem momenty czytania, które w związku z tym upragnione, na dobre i doskonale zorganizowane, musisz kontynuować tak lub tak, jak tylko zaczniesz.
Przydarzyło mi się to z poprzednimi dwoma, więc jak to może być teraz inne? I zapomnieć? Zapomnij, że Rainy Vigo, to szare ujście chmur i wzburzonego morza, tamto kontrasty między miastem a wsią? Zapomnij o dobroci, prostocie, współczuciu i samotności melancholijnego Leo Caldasa? Świadomość i przywiązanie jego ojciec? Do nie do zniesienia santiago losada? Do skutecznego Clara Barcia.? Do komisarza Soto? Zapomnij, że dzikie zwierzę - Rafa Estévezkogo nienawidzą wszystkie psy na świecie, a kogo nie sposób nie adorować?
Nie, wszystkie te postacie tak dobrze utkane i wyeksponowane są niezapomniane. Jako Historie i postaci wtórnyi działki tak dobrze pomyślane i wplecione scenariusze tak samo jak bohaterowie.
Fotografia: (c) Ediciones Siruela na Twitterze.
Motywy, postacie, hobby pisarza
Villar to przyznał Byłem przeciążony. Ale tak się dzieje, gdy coś jest dobrze zrobione, bez względu na to, jak długo trwa tworzenie. Oczywiście zapytaliśmy go o to nie czekaj kolejnych 10 lat na następne powieść. Z pewnością już chcę więcej.
Kontynuował komentowanie nowa fabuła, postacie i motywy tej trzeciej powieści: wiele i różne relacje rodzic-dzieckoThe samotność w zatłoczonym mieście który jednak może być pokazany jako pusty przez obojętność wobec innych, takich jak bezdomni i bezdomni. Lub w najbardziej wiejskim środowisku odrzucenie i strach wobec tych, którzy rzekomo są inny.
On też o nich mówił Zainteresowania dane osobowe każdego autora, takie jak jego czytaj na głos to, co piszesz mniej lub bardziej bliskich słuchaczy, którzy wyrażają swoją opinię, prowadzą lub po prostu słuchają. W odpowiedzi na pytanie dziennikarza skomentowała, że może pisz zarówno po galicyjsku, jak i po hiszpańsku, zwłaszcza dialogi. A potem jak dalej szlifuje i dopasowuje tłumaczenia do ostatecznego tekstu.
I oczywiście o tym mówił humor tak też jest w jego powieściach. Że Galicyjska retranca, że „rzucają na nas przy narodzinach” i co tak jest marka domu. Humor, który świeci bardziej dzięki temu mistrzowski kontrapunkt pośród wszystkich Galicyjscy bohaterowie i ten, którego nie ma: Rafał Estevez.
Punkt końcowy
Was the szczere i podekscytowane dzięki rodzinie, przyjaciołom, redaktorom i czytelnikom za ten czas oczekiwania i cierpliwości w tej samotnej i wewnętrznej pracy, jaką jest pisanie. To było podziękowanie wzajemny przez redaktorów i oczywiście przez wszystkich uczestników.
W dobrze znanym podpis Po zakończeniu aktu Villar przyjechał do nas z zmarnowaną życzliwością i swoją "Dziękuję Ci" ku mojej chwale, podziwowi i podziękowaniu za ich historie były wykończenie do innego z tych literackich momentów, które już cenisz za szczątki.
Trylogia
Oczy wodne
Ktokolwiek zna Vigo poza jego mieszkańcami, zobaczy to monstrualna wieża mieszkalna odizolowany przy plaży. Tam saksofonista, z uderzająco czystymi oczami i wołał Louis Reigosa, zjawić się zamordowany z okrucieństwem, które wskazuje na zbrodnię namiętności. Ale nie Na miejscu zbrodni nie ma nic, żadnych śladów, żadnych śladów walkiani żadnych podejrzanych relacji osobistych.
Plaża utonęła
Ostatni statek
Zniknięcie młodej dziewczyny, Monica Andradezaangażowana jest córka znanego chirurga, który mieszka w Tiranie obok Moany tajemnica Od początku. Pracowałem w Szkoła Sztuki i Rzemiosła w Vigo, nie miał wyraźnego powodu, aby odejść, ani wrogów, którzy stanowili zagrożenie. A może tak.
La dokładne dochodzenie de Caldas y Estévez podejmuje kroki, które wydają się gubić w tysiącach prawdopodobieństw i etykietach dla wszystkich jako podejrzanych. Dodatkowo, życie osobiste dwóch policjantów będą mieli wiele zmian że wielu czytelników z pewnością już podziękowało.
Resumiendo
Że jeśli jeszcze tego nie przeczytałeś, musisz zacząć teraz. Dla jego jakość literacka i zwinna lektura składnia tak skomplikowana, jak jest jasna. Również dla tych krótkie rozdziały i zawsze wprowadzane przez markę domu: różne znaczenia słowa co w nich jest.
Ale przede wszystkim ze względu na pojemność dWchodzimy w otoczenie tak bliskie, ale mgliste i magiczne z którymi zawsze mi się kojarzy Galicyjska terra. I o znaków tak, zaprzyjaźniają się z tobą od pierwszego spotkania, tych, o których zawsze myślisz, że chciałbym, żeby były prawdziwe za autentyczność.