Co to jest transrealizm?

Po XNUMX wieku pełnym różne ruchy literackienowe tysiąclecie wciąż wydaje się być sierotą od takich koniecznych wpływów, z innymi tendencjami, które dominują zamiast nieco bardziej uznanego eksperymentu.

Jeśli jednak zagłębimy się trochę w różne części świata, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej, odkryjemy nowy trend literacki znany jako transrealizm.

Sergio Badilla, ojciec transrealimo

Chilijski autor Sergio Badilla, największy przedstawiciel transrealizmu

Urodzony w 1947 roku w mieście Valparaíso (Chile), Sergio Badilla-Castillo Studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Chile w latach 1968-1972, a po latach uzyskał tytuł magistra antrologii w Sztokholmie, mieście, w którym na początku lat 80. zaczął publikować swoje pierwsze prace, Más Abajo de mi Rama i La Morada del Signo, a następnie Kantoniryczny, zbiór wierszy, w których strofach manifestowałoby się pierwsze cechy tego, co jest znane jako poetycki transrealizm.

Prąd ten jest karmiony wieloma niuansami, chociaż jego najbardziej charakterystyczne cechy tkwią w asynchronicznym języku, pełnym parachronizmów (lub wydarzeń, które miały miejsce w liniach czasowych późniejszych od ustalonych), fuzji przestrzeni czasowych, w których, na przykład, Narracja skupiona na teraźniejszość wyświetla zakończenia lub pustki osadzone w przyszłości (i przywoływane w sposób proroczy) lub przeszłość, będąca tęsknotą za Chile, legendami bogów nordyckich, podróżuje po Europie lub miejskich krajobrazach Norwegii, niektóre z zasobów najczęściej używanych przez Badilla.

inni aspekty definiujące transrealizm byłoby włączeniem słów należących do różnych języków (niektóre istniejące, inne martwe, a kilka nawet wymyślonych), mistyczne racjonowanie oświetlające świetlistą prozę, narcyzm (coś, co odziedziczył po jego obsesji na punkcie mitologii greckiej i wszystkiego, co „epopoeic”) jako broni samoobrony w erze postindustrialnej, a zwłaszcza umysłu, który jest tak samo lub bardziej otwarty niż sam wszechświat, zdolny do wyobrażenia sobie różnych rzeczywistości lub hiperpozycja wymiarów.

Towarzysząc tym wyjaśnieniom, dodaję jeden z wierszy Badilli Cantonírico, który najbardziej mi się podobał, tytuł jego pierwszego dzieła transrealistycznego o tej samej nazwie:

Chodź ze mną w tę nową podróż,
do tropików minutowych wskazówek zegara
gdzie meduza
nie zmieniają już przestrzeni tych snów
którzy nie mają miejsca zamieszkania.
Noc i jej towarzysze nie znają ciemności,
ani ślimakowi, który wrzeszczy w swoim ego,
przeciąganie
Twój codzienny bagaż
… .. planet
którzy stracili swoją obecność na orbicie,
wcześnie.

W tej poezji dostrzega się mistyczne rozumowanie, podróżuje w czasie oraz udana próba „wyrwania słów z cienia i przekształcenia ich w coś materialnego”, cytat, którym Badilla opisywał przykłady swojej poezji, takie jak te meduzy, które unoszą się w podświadomości.

Od czasu jego nieśmiałego urodzenia w latach 80. transrealizm od XXI wieku nabiera większego wpływu, stając się jednym z nielicznych ruchów literackich tysiąclecia i obejmującym inne nurty artystyczne, takie jak malarstwo czy narracja, choć Poetycki transrealizm Badilli stanowi największy wykładnik.

Czy czytałeś coś transrealistycznego?