Czarna powieść.
„Powieść o zawodowym świecie zbrodni”, tym zwrotem Raymond Chandler zdefiniował powieść kryminalną w eseju Prosta sztuka zabijania (1950). Wielu uważa to za odmianę „klasycznej” lub brytyjskiej powieści kryminalnej. Dla innych jest to po prostu „synonim” stworzony w celu zidentyfikowania literatury z udziałem detektywów lub śledczych, w których trzeba rozwiązać sprawę morderstwa.
Nie zawsze był dobrze przyjmowany przez krytyków lub „wykształconych” czytelników od czasu jego pojawienia się w trzeciej dekadzie XX wieku. Chociaż inni Historycy wskazują na pochodzenie tego podgatunku w 1841 r., Kiedy opublikowano Zbrodnie z kostnicy przy ul de Edgar Allan Poe. W każdym razie powieść kryminalna zawsze odnotowywała doskonałe wyniki sprzedaży.
Przed i po Czarna maska
Ci, którzy cenią powieść kryminalną jako gatunek różniący się od brytyjskich kryminałów, za punkt wyjścia wskazują rok 1920. Dzięki założeniu magazynu Czarna maska w Stanach Zjednoczonych To był post miąższ pełne historii o różnych stylach i tematyce, idealne dla początkujących twórców kryminałów.
Tej samej płci? Różnice między kryminałem a powieścią kryminalną
Nazwy takie jak Arthur Conan Doyle i Agatha Christie, pomogło ukształtować powieść kryminalną (niezależnie od tego, czy są klasyfikowani jako autorzy tego stylu). W tym sensie (bez porządku hierarchicznego) poniżej opisano kilka różnicujących aspektów między tymi dwiema grupami. Czynniki często przytaczane na poparcie stanowisk „separatystów”.
Ustawienie
Christie Agatha.
W zdecydowanej większości przypadków Brytyjskie powieści osadzone są w burżuazyjnym i arystokratycznym otoczeniu. W kontekstach, w których szlachta ma określoną wagę w wielu z tych wątków. Wręcz przeciwnie, w opowieściach noir akcja rozgrywa się w zmarginalizowanych środowiskach.
Lokalizacje
Amerykańscy autorzy, zdolni do zerwania z klasycznym stylem, proponowali hiperrealistyczne opisy. Czytając te historie, można szczegółowo poznać niektóre dzielnice Los Angeles lub Nowego Jorku. Mogą nawet dostarczyć informacji mało znanych w innych miejscach w tym samym mieście. W przeciwieństwie do brytyjskich fabuł, w których rzeczywiste lokalizacje są prostym zestawem.
Chociaż w pewnych momentach może mieć to szczególne znaczenie, jest to zwykle tylko poszlakowe. Na przykład: Śmierć na Niluprzez Agatha Christie.
Postacie
W powieści kryminalnej granice między dobrem a złem są bardzo rozmyte, prawie nie istnieją. Bohaterowie (śledczy, którzy niekoniecznie są detektywami z zawodu) naruszają zasady rozwiązywania sprawy i nie zaniedbując osobistych korzyści.
Podobnie przeciwnicy mogą być szlachetni i życzliwi. Następnie, aspekt moralny jest całkowicie zdany na łaskę oceny czytelnika. Każda osoba decyduje - i subiektywnie uzasadnia - jak postrzega jednostki w historii. Z drugiej strony angielskie znaki są niezawodnie podzielone na „dobre i złe”, bez dwuznaczności.
Krytyka społeczna
Edgara Allana Poe.
Powieść kryminalna powstaje w czasach powojennych. Także w warunkach Wielkiego Kryzysu. A zatem, charakterystyczny realizm w wielu z tych relacji służył jako krytyka społeczna. Niesłodzone spojrzenie na szalejący kryzys w Ameryce.
Kapitalizm otrzymał dużą część ciosów. Chociaż bez odwracania uwagi od głównego celu, jakim jest przedstawienie zabawnej historii pełnej akcji i przemocy. W związku z tym, stanowi zerwanie z „klasycznym” stylem powolnej narracji co daje czytelnikowi wystarczająco dużo czasu na „przeżuwanie” wszystkich szczegółów.
Zbrodnia: anegdota
To Andreu Martín, wybitny hiszpański powieściopisarz czarnej fikcji, użył tego terminu, aby odnieść się do wagi zbrodni opowiadanych w historiach tego gatunku. Są niczym więcej niż wymówką, wejściem do uchwycenia rzeczywistości i że czytelnicy odkrywają lub zakładają, że żyją w społeczeństwie dobrych ludzi.
Bardziej przypomina „prawdziwy świat”
Środowiska powieści kryminalnej zwykle pokazują codzienne bolączki ludzkości. Stąd króluje korupcja, egoizm i barbarzyństwo. Podobnie motywacje przestępców zawsze są posłuszne ludzkiej słabości, grzechowi.
W związku z tym cienie ludzkiej duszy są apelowane do: bólu, wściekłości, zemsty, głodu władzy, indywidualizmu, pożądania… To nie jest poszukiwanie wyższego dobra. Nie ma miejsca na spekulacje typu „cel uświęca środki”. Ale to jest zasada, którą kierują się bohaterowie, aby dotrzeć do prawdy i uczynić sprawiedliwość.
Pierwsi antybohaterowie
Antihero to dziś bardzo modna koncepcja dzięki kinu. Postacie dobroczyńcy niezdolne do politycznej poprawności. Ale dużo wcześniej Deadpool stał się punktem odniesienia, „czarni powieściopisarze” już zagłębili się w tę ścieżkę.
Godny uwagi jest kontrast z „klasycznymi” detektywami, takimi jak Sherlock Holmes czy Hercules Puirot.bohaterami powieści kryminalnych są sfrustrowane postacie. Z tego powodu nie wierzą w system (walczą z nim, gdy mają taką możliwość) i są skłonni do samodzielnego dochodzenia sprawiedliwości.
Niezbędny
Aby zrozumieć pochodzenie powieści kryminalnej, Jest trzech autorów, których recenzja jest niezbędna. Pierwszym z nich jest Carroll John Daly. Uważany za ojca tego typu fikcji literackiej. Dashiell Hammet i Raymond Chandler to druga para imion.
Detektywi
Pierwszy to twórca Sama Spade'a. Fikcyjny detektyw, którego popularność wzrosła dzięki filmom i przez długi czas była lepiej znana w Ameryce niż Sherlock Holmes. Humpry Bogart uosabiał go w adaptacji powieści o tej samej nazwie, Sokół maltański. Z drugiej strony, Chandler zostawił nazwisko Philip Marlowe dla potomności.
Obecna i zdrowa płeć
Stiega Larssona.
Powieść kryminalna przeżywała zastój w połowie XX wieku. Historie detektywistyczne - z Jamesem Bondem na czele - ukradły sporą część blasku reflektorów. Dodatkowo uważano ją wówczas za literaturę „drugorzędną”, przeznaczoną wyłącznie do rozrywki mas pracujących. Więcej inri w magazynie Czarna maska On zniknął.
Jednak w nowym tysiącleciu pojawiła się nowa nazwa. Który mimo swojej przedwczesnej śmierci zaproponował europejską wizję gatunku. Oczywiście nie jest to pierwsza, ale najbardziej emblematyczna z ostatnich dziesięcioleci. Chodzi o Stiega Larssona i jego sagę Tysiąclecie. Jest wielu innych aktywnych autorów tworzących nowe wątki, wystarczy, aby poświęcić im ekskluzywny tekst.