„Ciao, Verona”, niepublikowane dzieło Julio Cortázara, dziś w Babelia

babelia, kulturowe uzupełnienie El País, podaje nam w dzisiejszym wydaniu niepublikowany opis Cortazar. Wydawało się, że opublikowano o nim prawie nawet listy zakupów, ale wydaje się, że nie. A może jest tego coś więcej, chociaż dla Carmen Balcells, której zawdzięczamy odkrycie, byłoby to „być może ostatnie wykończenie i niezaprzeczalne znaczenie, jakie można znaleźć wśród niepublikowanych prac autorki”. 

Wydaje mi się, że tekst nie zawiedzie zwykłych czytelników argentyńskiego narratora. Napisane w formie listu, „Ciao, Werona” Przedstawia nam historię trójkątnego złamanego serca: kobieta opowiada dawnemu kochankowi o swoim związku z mężczyzną, który oczekuje od niej niemożliwej miłości. W opowieści odnajdujemy świetne posługiwanie się prozą, emocjami i ironią, chwilami nieco kwaśną, ostatniego Cortázara. Nie bez powodu został napisany w połowie lat 70-tych.

Carles Álvarez Garriga widzi w tym nieopublikowanym silnym odcisku autobiograficznym i odnosi go do „Twarzy medalu”, zawartego w Ktoś, kto tam jest. Stałoby się to swego rodzaju ukrytym rewersem historii, która się tam pojawiła. Nie czytałem jeszcze tej historii, więc nie mogę porównać, ale „Ciao, Verona” przypomina mi coś z powieści 62 / Model do zbudowania, gdzie problem homoseksualizmu kobiet również pojawił się w podobny sposób jak tutaj.

Ci, którzy chcą wyciągnąć własne wnioski, powinni podejść do drukowanego wydania babelia, ponieważ jego wersja cyfrowa nie zawiera niepublikowanej historii. Tak, inne artykuły o Cortázar, a także zdjęcia i pliki audio, które z oczywistych powodów nie pojawiły się na papierze. Obowiązkowa pozycja dla Cortazarian i innych ciekawskich ludzi.