Niektórzy autorzy mają możliwość uderzenia czytelnika w akord jednym zdaniem. Aby przywołać żółte motyle w sercach i przenieść je całkowicie w inne miejsce, do ich historii i postaci. Jednym z tych autorów jest Gabriel García Márquez, syn literackiej Kolumbii, naznaczonej magicznym realizmem i dziełami, które są już częścią historii literatury na wieki. Dołącz do nas w tej podróży przez zwroty, biografia i książki Gabriela Garcíi Márqueza.
Gabriel García Márquez: z Macondo na świat
Zdjęcia: Alberto Piernas
Miłość jest wieczna, dopóki trwa.
Właśnie przyszedłem porozmawiać przez telefon
Kilka miesięcy temu miałem okazję odwiedzić aracataca, miasto zagubione wśród bananowców i gór kolumbijskich Karaibów, w którym 6 marca 1927 r. urodził się Gabriel García Márquez. Oddalone miejsce, w którym każdy dom, rów i wspomnienie krążą wokół Nagroda Nobla w dziedzinie literatury: stary dom rodzinny przekształcony dziś w muzeum upstrzone frazesami i antycznymi meblami, papierowymi motylkami dotykającymi niektórych drzew lub zerodowanymi próbkami sztuki miejskiej, które reprezentują najlepszego gawędziarza, którego to miasto (i Kolumbia) oddało światu.
To w tym samym mieście Gabo zaczął słuchać opowieści swojej babci, kobiety z wyobraźnią i przesądną, która zainspiruje jego późniejszą pracę. Również takie miejsca jak słynny telegraf Aracataca gdzie jego ojciec pracował przed ślubem z matką po historii miłosnej, której pierwotnie zapobiegli jej rodzice.
Ciało ludzkie nie jest stworzone na lata, w których można żyć.
Miłość i inne demony
Po dzieciństwie naznaczonym jego statusem nieśmiałego chłopca, który pisał humorystyczne wiersze w kącie szkoły z internatem w Barranquilla, Gabo rozpoczął studia prawnicze w Bogocie, które ukończył w 1947 roku. Chociaż ukończył je, aby zadowolić swojego ojca, The Future autor postanowił odrzucić pracę prawnika i skupić się na dziennikarstwie, aspekcie, który zaczął łączyć się z pisaniem historie inspirowane takimi dziełami jak Przemiana Franza Kafki, Tysiąc i jedna noc czy historie jego babci które wywołały fantastyczne wydarzenia osadzone w zwykłym, codziennym świecie.
Gabriel García Márquez spotkał wielką miłość swojego życia, Mercedes barcha, podczas jednego z wakacji swojego dzieciństwa, stając się jego wielkim sprzymierzeńcem i powiernikiem. W rzeczywistości, po narodzinach ich syna Rodrigo w 1959 roku, rodzina przeniosła się do Mexico City po groźbach otrzymanych od różnych kubańskich dysydentów i członków CIA w związku z raportami dla gazety Prensa Latina z Nowego Jorku.
Dobry pisarz może dobrze zarobić. Zwłaszcza jeśli współpracujesz z rządem.
Żyj, by powiedzieć
Zainstalowany w stolicy Meksyku, Gabo i jego rodzina znaleźli się w jednej z najgorszych sytuacji ekonomicznych, spowodowanej stworzeniem powieści pt. Sto lat samotności które przeszły tysiące niepowodzeń, zanim dotarły do wydawnictwa Sudamericana w Argentynie w 1967 roku. Nie wyobrażali sobie, że praca stanie się fenomenem sprzedaży i doskonałym narzędziem do stworzenia własnego wszechświata, w którym wszystkie te historie, które reprezentował cały kontynent.
Zbiega się z tym znanym jako «Latynoamerykański boom«, Twórczość Gabo zaczęła nabierać coraz większego znaczenia, stając się jednym z największych autorów swojego pokolenia i ostatecznie tekstów w języku hiszpańskim.
Najlepsze książki autorstwa Gabriela Garcíi Márqueza
Sto lat samotności
Rzeczy żyją własnym życiem, wszystko jest kwestią przebudzenia duszy.
Uważany za jednego z najlepsze książki wszechczasów, Wielkie dzieło Gabo odniosło nieoczekiwany sukces po opublikowaniu w 1967 r., Zbiegając się z boomem w magicznym realizmie, ugruntowanym już przez innych autorów, takich jak meksykański Juan Rulfo. Rozgrywające się w fikcyjnym mieście Macondo (właściwie Aracataca), opowieść opowiada o przemianach rodziny Buendia jako doskonałej metaforze dla magicznego kontynentu, na którym przesądy, dominacja Ameryki lub utrata pewnych wartości składają się na wyjątkową opowieść o postaciach takich jak Urszula Iguarán, matriarcha z rodzina zainspirowana babcią Gabo.
chciałbyś przeczytać? Sto lat samotności?
Miłość w czasach cholery
To było nieuniknione: zapach gorzkich migdałów zawsze przypominał mu los sprzecznych miłości.
Gabo zawsze mówił o nim, że to „jego ulubiona książka”, być może z powodu nostalgii historia miłosna jego własnych rodziców której inspiracją jest powieść wydana w 1985 r., której akcja rozgrywa się w mieście na kolumbijskich Karaibach (prawdopodobnie słynnym Cartagena de Indias tak bardzo zainspirowało autora), Miłość w czasach cholery opowiada o romansie Florentino Arizy i Ferminy Dazy, żonaty z lekarzem Juvenalem Urbino przez pięćdziesiąt jeden lat, dziewięć miesięcy i cztery dni.
Kronika przepowiedzianej śmierci
Wszystkie sny z ptakami cieszą się dobrym zdrowiem.
Chociaż Gabo zyskałby sławę jako autor fikcji, nie możemy ignorować ciężkiej pracy nagrody Nobla jako dziennikarza. Dobra robota, która przenika książki takie jak ta, napięta i eksperymentalna łamigłówka oparta na prawdziwym morderstwie, które miało miejsce w 1951 roku, które przeniesione do królestwa fikcji staje się rekonstrukcja śmierci Santiago Nasara z rąk jednego z mieszkańców miasta zaznajomionego z ciążą zbrodni. Książka została opublikowana w 1981 roku, co czyni ją jedną z najbardziej uznanych książek Gabriela Garcíi Márqueza.
Lee Kronika przepowiedzianej śmierci.
Pułkownik nie ma do kogo pisać
Na nic nigdy nie jest za późno.
Drugie dzieło Gabriela Garcíi Márqueza to krótka powieść, która pomimo swojej krótkiej długości zawiera potężny powód, taki jak utrata syna ważonego przez rodziców, zwłaszcza przez pułkownika, który nigdy nie otrzymuje oczekującej emerytury za swoje zasługi w czasie wojny. Wojna Tysiącdniowa. Kluczowy.
Odkryj historię Pułkownik nie ma do kogo pisać.
Jesień patriarchy
Wiedzieliśmy bardzo dobrze, że to żmudne i ulotne, ale nie było innego, generale.
Bliski związek między Gabrielem Garcíą Márquezem a kubańskim przywódcą Fidelem Castro zawsze była przedmiotem kontrowersji. W rzeczywistości mówią, że dyktatorowi nie spodobała się zbytnio powieść, w której Gabo opowiedział o życiu latynoamerykańskiego generała z różnych perspektyw. Jesień patriarchy Został opublikowany w 1971 roku, rozpoczynając dekadę, w której kraje takie jak Kuba były pogrążone w dyktaturze, a inne, takie jak Republika Dominikany, wciąż wychowywały się spod jarzma Trujillo.
Wspomnienie moich smutnych dziwek
Pierwszym objawem starości jest to, że zaczynasz wyglądać jak twój ojciec.
Gabo powróciła do kontrowersji dzięki tej powieści, która opowiada o zauroczeniu starca, który po raz pierwszy odkrywa miłość poprzez dziewiczą nastolatkę. Sztuka teatralna, zawetowany w Iranie i potępiony przez różne organizacje pozarządowe w Meksyku, stała się ostatnią opublikowaną przez autora przed śmiercią 17 kwietnia 2014 r. z powodu raka limfatycznego, który ciągnął się przez kilka lat.
Jeszcze nie czytałeś Wspomnienie moich smutnych dziwek?