Nie ma wątpliwości Rosalía de Castro była jedną z najlepszych pisarek. Ale co wiesz o jego życiu? Czy czytałeś kiedyś biografię Rosalii de Castro?
Jeśli tego nie zrobiłeś, przeoczyłeś wiele szczegółów, które bezpośrednio lub pośrednio włożył w swoje prace. Dlatego dzisiaj skupimy się na postaci tej pisarki, abyście mogli jak najdokładniej ją poznać. Idź po to?
Biografia Rosalii de Castro
Źródło: Głos Galicji
23 lutego 1837 roku urodziła się Rosalía de Castro.. Ciekawe jednak, co znalazło odzwierciedlenie w jego metryce chrztu, w kaplicy Szpitala Królewskiego. Mówi tak:
Dwudziestego czwartego lutego tysiąc osiemset trzydzieści sześć María Francisca Martínez, mieszkanka San Juan de Campo, była matką chrzestną dziewczyny, którą uroczyście ochrzciłem i nałożyłem święte olejki, nazywając ją María Rosalía Rita, córka nieznanych rodziców, której córkę zabrała matka chrzestna, a ona idzie bez numeru, za to, że nie przeszła inclusa; i dla porządku podpisuję: José Vicente Varela y Montero.
Oznaczało to, że nie wiedząc, kim są ich rodzice, omawiano wiele tajemnic i sekretów. Jednak z czasem okazało się, kim byli jego rodzice; z jednej strony pani María Teresa de la Cruz de Castro y Abadía; z drugiej strony ks. José Martínez Viojo, ksiądz, który nie mógł rozpoznać swojej córki i postanowił powierzyć opiekę swoim siostrom.
Tak więc, mieszkał ze swoimi ciotkami ze strony ojca, Doña Teresa i Doña María Josefa. Jej matka chrzestna, María Francisca Martínez, nie jest pewna, kim była, chociaż mówi się, że mogła mieć związek z matką, będąc jej służącą.
W dzieciństwie Rosalía żyła szczęśliwie, przynajmniej dopóki jej matka nie odebrała jej i zabrała ją do Padrón. Tam mieszkał około 1842 r. i do 1850 r. przeniósł się do Santiago de Compostela.
Pierwsze publikacje
W 1856 przeniósł się do Madrytu, gdzie mieszkał z rodziną swojej ciotki Marii Josefy. To właśnie w Madrycie opublikował zbiór wierszy La flor. I to właśnie ona zwróciła na nią uwagę pisarza i historyka Manuela Murguía. Do tego stopnia, że dwa lata później wzięli ślub w kościele San Ildefonso w Madrycie.
Cztery lata później zmarła jego matka.
Jako para podróżowali z miejsca na miejsce. Ale nadal potrzebowali czasu, aby ich siedmioro dzieci urodziło się w Galicji. Niestety nie wszyscy osiągnęli pełnoletność. Jego ostatnie dwoje dzieci zmarło, jedno z powodu upadku, gdy miał zaledwie rok; a drugi urodził się martwy.
W 1868 roku Manuel został mianowany dyrektorem Archiwum Generalnego Simancas i zaczął mieszkać między swoim rodzinnym domem a Madrytem. Przynajmniej do końca Rosalii.
Ostatni raz Rosalii
Ostatnie lata Rosalíi de Castro miały miejsce w Padrón, miejscu, do którego przybyła w 1875 roku, aby już nigdy nie wyjechać. Oczywiście nie w wiejskim domu, w którym mieszkała w dzieciństwie, bo to miejsce nie należało już do rodziny (co zawsze ją wprawiało w zakłopotanie), ale w Torres de Lestrove (przynajmniej do 1882 r.). Potem był w Santiago de Carril, ale tylko rok.
Od zawsze miała problemy ze zdrowiem, ale nasiliły się one po 1883 roku, kiedy rak macicy, który miała od dłuższego czasu, zaczął być bardziej agresywny i wpłynął na zdrowie pisarki. Następnie przeniósł się do La Matanza.
Mimo to walczył przez dwa lata o życie, aż w końcu 15 lipca 1885 r. wydał ostatnie tchnienie w swoim domu.
Początkowo szczątki Rosalíi de Castro pochowano na cmentarzu Adina (Pontevedra, Galicia), ale w 1891 r. trumnę ekshumowano i przeniesiono do Panteonu Znamienitych Galegos klasztoru Santo Domingo de Bonaval w Santiago de Compostela.
Dlaczego Rosalía de Castro jest referentem feminizmu
Źródło: Twitter
Rosalía de Castro jest nie tylko odniesieniem, które należy wziąć pod uwagę w odniesieniu do literatury, ale jest także odniesieniem dla feminizmu.
I w jego wierszach i powieściach są wyraźne odniesienia do przyczyn społecznych. Swoimi słowami w swoich pracach, w sposób costumbrista, piętnował niesprawiedliwości, jakie pojawiły się w społeczeństwie, w którym żył, zwłaszcza w przypadku kobiet. Niektórymi przykładami mogą być wykluczenie społeczne lub klasizm. Nawet przez dekadę, od 1850 do 1860, publikował wiersze, które wahały się o niezależność, równość i wolność kobiet. A jak to zrobił? Odzwierciedlając ich teraźniejszość, jak zostali porzuceni, wykluczeni i biedni (ponieważ tymi, którzy zajmowali się wszystkimi pieniędzmi, byli mężczyźni).
Z tego powodu Rosalía de Castro postrzega siebie jako pisarkę i kobietę, która potrafiła wyjść poza narzuconą kobietom rolę, aby chcieć się wyróżnić, a przynajmniej być traktowaną na równi.
Dzieła Rosalii de Castro
Źródło: Zvab
Jak widać na Wikipedii, prace Rosalíi de Castro można podzielić na dwie grupy:
Pracuje w języku hiszpańskim i prozą:
- Córka morza.
- Literaci.
- Lidery.
Działa w języku galicyjskim i wierszem:
- Pieśni galicyjskie.
- Kurwa nowy
Ale oprócz nich są też wspomnieć o innych pracach:
- Ruiny.
- Rycerz w niebieskich butach.
- Pierwszy wariat: Dziwna opowieść.
- Na brzegach Sar.
- Wersety do Composteli.
- Kwiat.
- Flawio.
- Do mojej matki.
- Listy.
- Kompletna proza.
- Kompletna poezja.
- poetycka antologia.
- dzieło poetyckie.
Najważniejsze z nich to niewątpliwie Follas novas i pieśni galicyjskie. (są też najbardziej znane). Jednak w niemal wszystkich swoich pracach pozostawił wiele „fragmentów” własnego życia. W rzeczywistości były też listy, które sama napisała do męża, ale ten spalił je kilka lat przed jej śmiercią, mówią, że nie chciał, aby cokolwiek zaciemniało to, jak jego żona była widziana „z zewnątrz”.
Masz wątpliwości co do biografii Rosalíi de Castro?