Bezsenność to pierwsza solowa powieść autorstwa Daniel Martin Serrano, ale ten Madrilenian ma za sobą wiele fikcji z dwudziestoletnią karierą scenarzysta serialu jako Szpital Centralny, Aksamit, Książę o Pełne morze. Jest profesorem scenariusza telewizyjnego w Madryckiej Szkole Filmowej, a teraz rozpoczął swoją działalność z tym czarnym tytułem gatunku, który cieszy się powszechnym powodzeniem wśród czytelników i krytyków. ORAZ dla mnie jest jedna z tegorocznych książek. To jest mój recenzja którym na szczęście mogłem się podzielić z autorem na ostatnich Targach Książki w Madrycie.
Bezsenność - Przejrzeć
Thomas Abad
Były inspektor Tomás Abad cierpi z powodu bezsenność przewlekłe i, co więcej, przytłaczający. A kiedy docierasz do ostatniej strony powieści, ty też myślisz, że złapałeś jego wyczerpanie i udrękę. Ponadto narracja jego historii nie dała wytchnienia, a taki jest stopień… stres i ciemność ten, który cierpi za swoją teraźniejszość i przeszłość, że… z ulgą dziękujesz za odpoczynek, Niemniej.
Faktem jest, że Tomás szło dobrze w policji był doskonały profesjonalista z efektywnym zespołem wokół i jego życie osobiste Udało się też, w spokojnym małżeństwie, ale z synem, którego ledwo widywała z powodu tej absorbującej pracy. Ale to praca staje się obsesyjny kiedy zaczną się pojawiać ciała młodych ściętych głów które ułożą się w makabrycznej układance.
Następnie dowiedz się, że istnieje ktoś bardzo bliski do tego, który jest zaangażowany i wydaje się więcej niż winny. To będzie twój błąd, ponieważ okropna decyzja to, czego potrzeba, aby go chronić, będzie przyczyną jego wydalenie, ostracyzm i odrzucenie przez większość społeczeństwa. Stamtąd do do piekła produkowane przez bezsenność, culpa i więcej obsesji, gdy w teraźniejszości, próbując przetrwać z ochroniarz noc w a parking a potem w ogromnym cmentarz de la Almudena, ktoś cię o tym powiadomi koszmar się nie skończył.
Dwa razy
Jednym z hity powieści jest skłonienie nas do przejścia dwa razy narracyjne które są również pokazane w używanie języka w teraźniejszości —Na prąd— i w przeszłości — Aby powiedzieć nam, co się stało i jak dotarliśmy do tego prezentu. Chodzi o to, że ta sama historia, lub obie, biegną równolegle z tempo tak doskonale zmierzone, że pokazuje niewątpliwy handel autora jako scenarzysty. I robi to tak dobrze, że nawet dla czytelników niezbyt przepadających za obecną narracją, jak w moim przypadku, wcale nie piszczy.
Pomagają też dobre dialogi i różaniec postaci wtórny opalenizna dobrze zbudowany jako protagonista. Tomás odzyska część z nich, którzy spróbują mu pomóc, jak jego stary partner, a także zdobędą nowych sojuszników. Ale nikt nie będzie w stanie powstrzymać jego życia przed coraz większym tonięciem, utratą rodziny i prawie utratą rozumu.
Madryt
Kolejną mocną stroną jest oprawa tak w zgodzie z ponurym, upiornym i niemal wiecznie nocnym tonem w a Madryt bardzo rzadko opisywany z tak wieloma ciemność. Ponadto parking i ustawienia cmentarza dodatkowo to promują poczucie nierealności że Abad ma. Chce tylko rozwiązać sprawę i spać, bo ma wystarczająco dużo do zadośćuczynienia za wielkie poczucie winy, które dręczy go cierpiąc z powodu tak wyniszczającej bezsenności.
Ale
Chociaż za założenie go i bardzo względne, a przynajmniej bardzo moje, powiedzmy domyślnie jako profesjonalny korektor, a potem jako czytelnik: akapity za długie, wiele na jednej stronie. Ale to, co zostało powiedziane, tempo narracji jest tak udane, że wybaczają sobie nawzajem.
Zdecydowanie
Że Daniel Martín Serrano nie był w stanie lepiej zadebiutować w narracji, wywodząc się z tak innego, zmieniającego się i natychmiastowego gatunku, jakim jest scenariusz. Dobra historia, dobra struktura i zakończenie, jak dyktują kanony i to pozostawia ci ten smak, który jest tak często doceniany w tym gatunku.