Analiza dekolonizowania umysłu z Ngũgĩ wa Thiong'o

Część świata wyobraża Afrykę jako miejsce, w którym dominują kolory, fuzja i przyroda, ale także bieda, śmieci i ignorancja wynikająca z kolonizacji, która przez lata trawiła nadzieje społeczności o wyjątkowym potencjale. Te i inne kwestie rozpatrywane są od strony kultury, a dokładniej poprzez Kenijska literatura, poezja i teatr w książce Zdekolonizuj umysł od Ngũgĩ wa Thiong'o, jeden z wielkich myślicieli i autorów największego kontynentu świata.

Dekolonizacja umysłu: ujawnianie korzeni afrykańskiego problemu

Prawdopodobnie jednym z nich jest dekolonizacja umysłu najlepsze książki o problemach Afryki, które możesz przeczytaćczęściowo dlatego, że podchodzi do konfliktu od samych jego korzeni, opierając się na sztuce i edukacji jako dwóch wartościach przeplatających się i jednocześnie miażdżonych przez imperializm, którego ślady wciąż są więzione nie tylko przez ludy Afryki, ale i Azji. Ameryka Łacińska, której mieszkańców autor określa jako „skazanych na świat”. Ale chodźmy na części.

Zdekolonizuj umysł esej zawierający cztery wykłady prowadzone w latach 1981-1985 przez Ngũgĩ wa Thiong'o, nauczyciel akademicki ludu Gikuyu z Kenii, wygnany za granicę na ponad dwadzieścia pięć lat za śmiałość rzucenia wyzwania neokolonializmowi z kultury, która jest głównym tematem książki.

Imperializm w Afryce w XIX wiekuAngielski, francuski, niemiecki czy portugalski był trendem, który nie tylko zawłaszczył ziemie Afrykanów, ale także zmusił ich do spojrzenia na własną kulturę ze wstydem i skupienia swoich zainteresowań na pogoni za zachodnią do tej, do której nigdy nie mieli dostępu. . Oczywiście w tej nowej wizji było całkowite wykluczenie literatury afrykańskiej (przykładem tego był Kongres Afrykańskich Pisarzy Angielskiej Ekspresji, który odbył się w Ugandzie w 1962 r., Na który poeta tanzański Shabaan Robert, jeden z najbardziej uniwersalnych w Afryce) , nie został zaproszony ze względu na to, że wszystkie swoje prace opublikował w języku suahili). W Dekolonizowaniu umysłu Thiong'o zajmuje się tym i innymi faktami wywodzącymi się zarówno z imperializmu, jak i neokolonializmu, głównego obecnego problemu w Afryce.

Afryka to kontynent wielu ludów, grup etnicznych i języków, o wyjątkowym oratorium i poezji. Z tego powodu jednym z pierwszych środków kulturowego kolonializmu, któremu Zachód poddał Afrykę, było wpłynięcie na jej nowe pokolenia poprzez zastąpienie języka angielskiego ich językiem lub wprowadzenie systemu edukacyjnego, w którym Afrykańskie opowieści zostały zastąpione sztukami Szekspira czy TSElliota, w przypadku książek, w których egzotyczna wizja Europy Trzeciego Świata była miejscem dzikiego i niecywilizowanego człowieka. To „obmycie głowy” Afrykanów było wielkim problemem dla ludności afrykańskiej według Thiong'o, który na długo przed wygnaniem napisał sztukę analizującą taki problem i której sukces wśród ludności był wystarczający powód, aby skończyć w więzieniu.

Thiong'o: Gikuju jako broń

Thiong'o urodził się w 1938 roku w Limuru (Kenia), będąc bezpośrednim świadkiem bunt Mau Mau za niepodległość swojego kraju, osiągniętą w 1963 roku. Jednocześnie, dzięki dobrym ocenom, udało mu się uzyskać dostęp jako naukowiec do tej imperialistycznej elity, która podjęła (i nadal czyni) najważniejsze decyzje w kraj, stanowisko, które pozwoliło mu działać w obronie języków i kultur mniejszości. Wśród powieści Thiong'o znajdujemy Rzeka pomiędzy (1965), Ziarnem pszenicy (1967) lub, od niedawna, Wiedźminem Kruka (2006). Jednak podstawą jego pracy było napisanie sztuki Ngaahika Ndeenda, wystawionej w Centrum Kultury i Edukacji w Kamiriitu w 1977 roku, i powód, dla którego rok później Thiong'o trafił do więzienia. To tam napisał swoją pierwszą pracę w języku gikuju, Caitaani Mutharabaini, na wystarczająco grubej rolce papieru toaletowego, imperialistycznym „szczególe”, który sprawi, że miejscowi więźniowie będą cierpieć nawet wtedy, gdy pójdą do łazienki. Po wyjściu z więzienia Thiong'o wraz z rodziną przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, skąd autor nadal bronił swojej sprawy.

Decolonizing the Mind to prawdopodobnie najbardziej dosadna książka autora dotycząca problemów Afryki. W rzeczywistości zacytuję dosłownie niektóre cytaty z książki jako dowód tej zaciekle aktualnej istoty:

Badanie historycznej ciągłości kultury: dlaczego nie może to być kultura afrykańska? Dlaczego w centrum uwagi nie może znajdować się literatura afrykańska, abyśmy mogli rozważyć w odniesieniu do niej inne kultury?

Z kolei z tego wezwania do działania wynika, zdaniem Thiong'o, główny problem dzisiejszej Afryki:

Państwo neokolonialne jest zaprzeczeniem postępu i rozwoju Afryki. Klęska imperializmu i neokolonializmu, a zatem wyzwolenie zasobów naturalnych i ludzkich oraz wszystkich sił wytwórczych narodu, będzie początkiem autentycznego postępu i rozwoju Afryki.

Miałem gotową na kilka dni przed rozpoczęciem książki Historia o neokolonializmie osadzonym na Wyspach Zielonego Przylądka, na który wywarły większy wpływ słowa Thiong'o.

Człowieka, który ryzykował życiem, aby zmienić język i wywodzącą się z niego kulturę w najlepszą broń w dążeniu do pokoju, równości ludów afrykańskich w stosunku do uciskającego świata.