Zdjęcia: Almudena de Arteaga. Dzięki uprzejmości Communications Ingenuity.
Almudeny de Arteagi Jest pisarką, wykładowcą i felietonistką. Urodzona w Madrycie, ukończyła prawo na UCM, w 1997 opublikowała swoją pierwszą powieść, Księżniczka Eboli, którego sukces skłonił ją do poświęcenia się wyłącznie pisaniu. Potem nastąpiło kolejne 20 prac. Krytycy uważają ją za jedną z najwybitniejszych współczesnych pisarek powieści historycznych. Jego najnowsza powieść to Wicekról kreolski. Bardzo dziękuję za poświęcony czas i życzliwość wywiad gdzie opowiada nam o niej io wielu innych rzeczach.
Almudena de Arteaga — Wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Twoja najnowsza powieść nosi tytuł Wicekról kreolski. Co nam o tym mówisz i skąd wziął się ten pomysł?
ALMUDENA Z ARTEAGI: Felicitas, urodzony w Nowym Orleanie (Luizjana) i zmarły w Aranjuez (Hiszpania), jest wyraźnym przykładem niezależna, odważna i doświadczona kobieta. Poznaj z pierwszej ręki dwa ważne momenty w historii świata, niezależność od Stanów Zjednoczonych i rewolucji francuskiej, i w obu jest zaangażowany bezpośrednio lub pośrednio. Oprócz tego, że będąc wdową nie boi się dalej się rozwijać i w świecie, w którym wiele kobiet podróżuje ze starego na nowy kontynent w poszukiwaniu lepszego życia, postanawia odbyć podróż, aby kształcić swoje dzieci zgodnie z zasadami obietnicę, którą złożyła mężowi w łożu śmierci
koniec XVIII wieku życia kobiety nie można zrozumieć bez jej chodzenia obok męża. Bernard jest jedynym Hiszpanem rozpoznawanym jako bohater rewolucji amerykańskiej a jego obraz wisi na ścianach Kapitolu. Uwolnił cały bank Missisipi od brytyjskiego szykanowania, zabrał Florydę i Pensacola, pomógł George'owi Washingtonowi, gdy miał przegrać wojnę, był Gubernator Luizjany i Wicekról Nowej Hiszpanii i nie kontynuuję, ponieważ stworzyłbym spoiler, którego nie chcę w mojej powieści. Jego historia to historia handlu towarami w stanie Missisipi, krzyżowania ras, piratów na Karaibach, wicekrólestw w Meksyku, spotkań literackich na madryckim dworze i wygnania.
- AL: Czy możesz wrócić do tej pierwszej książki, którą przeczytałeś? A pierwsza historia, którą napisałeś?
ADA: Pierwszymi były opowiadania i komiksy dla dzieci, a kiedy udało mi się przeczytać zbiór Piątka y The Hollisters, który przeżył przygody, o których marzyły wszystkie dzieci uczące się w EGB.
- AL: Główny pisarz? Możesz wybrać więcej niż jedną i ze wszystkich epok.
ADA: Trudne pytanie, ponieważ czytałem powieści prawie wszystkich gatunków młodej literatury angielskiej, wszystkie Agatha Christie, który wprowadził mnie w powieści kryminalne aż do wielkich komików takich jak Drewniany dom a Tom ostrzy zakończyć niezrównaną satyrę quevedo czy nasz współczesny Symbol zastępczy dla Eduardo Mendoza.
Powieść historyczna jest zawsze przeplatana inną czystą fikcją.
W szkole zacząłem, jak trzeba, od Don Kichot plamy Don Miguela de Cervantesa, chociaż pierwszy raz przeszła przez moje ręce, być może byłam zbyt młoda, by właściwie to ocenić. Później, od jego Przykładowe powieści do naszego Epizody narodowe przejazdu Benito Péreza Galdós Przeklęci królowie, autorstwa Maurice'a Drouona, Wspomnienia Hadriana, od Marguerite Yourcenar do W poszukiwaniu jednorożca, autorstwa Juana Eslava Galana.
Mógłbym więc toczyć bez końca, ponieważ miałem wielkie szczęście natknąć się na setki ekscytujących historii, które z nawiązką ugasiły moje pragnienie jako czytelnika.
- AL: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
AD: Główna część każdej powieści, która mnie uwodzi w chwili, gdy przechodzi przez moje ręce. Mam plik komputerowy zwany szufladą moich pomysłów, pełen historyczne kobiety pogrążone w najbardziej absolutnym ostracyzmie lub zapomnieniu z życiem wartym odzyskania którzy czekają na swoją okazję, aby pewnego dnia, jeśli Bóg dał mi życie, mogli zobaczyć światło. Mam tylko nadzieję, że spełnię je tak, jak na to zasługują, bo pisanie o kimś wiąże się z wielką odpowiedzialnością, nawet jeśli zostały pochowane przez wieki.
- AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
AD: nie. Będąc córką dużej rodziny i bardzo młodą matką, która wciąż studiuje na uniwersytecie, nauczyłam się koncentrować na najbardziej nieoczekiwanych miejscach i być może to pomogło mi nie być wybrednym.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
ADA: Mój dom, lotnisko, pociąg, plaża, góra... Dowolne miejsce gdzie można usiąść jest dobre do czytania. Aby napisać, zwykle mój dom chyba że terminy dostarczenia powieści mnie przytłaczają.
- AL: Czy są inne gatunki, które lubisz?
ADA: Dopóki praca jest dobra i godna pochwały. chociaż zawsze Skłaniam się ku powieści historycznej.
- AL: Co teraz czytasz? I piszesz?
AD: Czytanie pęczek akta z różnych narodowych archiwów historycznych. Ciężko mnie teraz śledzić.
dokumentujęŻycie Gipuzkoanki w XVII wieku mało kto wie, żonaty z doskonałym marynarzem i przykładem kultury i samodoskonalenia. Więcej nie mówię że później, przez zaskoczenie i wielki zbieg okoliczności, pojawiają się inni pisarze, którzy o tym pamiętają w tym samym czasie. To nie byłby pierwszy raz, kiedy mi się to przydarzyło.
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza i co zadecydowało, że spróbujesz publikować?
ADA: Dobrzy wydawcy mają tytaniczna praca do przodu, bo teraz, oprócz szukania prawdziwego i nowatorskiego sukcesu wydawniczego, aby sprzedawać, muszą walczyć z konkurencją ofertą, jaką nowe technologie w dziedzinie rozrywki oferują młodzieży.
Od sukcesu Księżniczka Eboli, która była moją pierwszą z dwudziestu dwóch powieści, które opublikowałem, nigdy nie pisałem bez publikacji.
- AL: Czy ten moment kryzysu, którego doświadczamy, jest dla Ciebie trudny, czy będziesz w stanie zachować coś pozytywnego dla przyszłych historii?
ADA: Trudne chwile są dla mnie niezwykle podnoszące na duchu, stymulując talent. Ty po prostu musisz usiądź do pracy i twórz a pomysły płyną znacznie łatwiej niż w spokojniejszych czasach.