La Od redakcji Seix-Barralopublikował niektóre z plików wiadomości literackie we wrześniu, październiku i listopadzie. Zawierają dobre wieści, że dbamy o to, aby poinformować Cię tutaj o opiniach z gazet i autorów.
Jeśli chcesz wiedzieć o nowościach redakcyjnych i / lub Seix-Barral należy do Twoich ulubionych wydawców, nie przestawaj czytać tego artykułu.
Aktualności - tytuły według miesięcy
Wrzesień
- „Droga psa” przez Sam Savage.
- „Krzyki w mżawce” przez Yu Hua.
- "Jaka szkoda" użytkownika Paulina Flores.
- 2084. Koniec świata" przez Boualem Sansal.
- Pamiętaj, że umrzesz. To żyje" użytkownika Paul Kalanithi.
październik
- "Jestem tutaj" Jonathan Safran Foer, kiedy mamy informacje.
- „Siódma funkcja języka” użytkownika Laurent Binet
- „Między światem a mną” przez Ta-Nehisi Coates.
- "Lepsze życie" Anna Gavalda.
Listopad
- „Czas się razem obudzić” strzelił Kirmen Uribe.
- „Piękna Annabel” przez Lee Kenzaburo Oé.
- "Jednokierunkowa. Pełna poezja » strzelcem bramki Erri de Luca.
- „Historia Irene” strzelcem bramki Erri de Luca.
Książka po książce, opinia po opinii
„Droga psa” przez Sam Savage
Harold Nivenson jest pomniejszym malarzem, krytykiem i mecenasem, który zastanawia się nad swoją karierą. To, co zaczyna się jako odrzucenie pewnego rodzaju sztuki i gorzka niechęć do rodziny, ustępuje miejsca poczuciu wewnętrznego spokoju, gdy wychodzi z cienia przeszłości i znajduje powód, by żyć w teraźniejszości. Być może życie - podobnie jak sztuka - nie musi być mierzone sukcesem; może powinniśmy szukać brakujących elementów między naszymi błędami a ruinami, które z ich powodu zamieszkujemy.
Droga psa to lekcja sztuki i życia. Sam Savage w niezwykły sposób podejmuje tematy, które zapełniają jego poprzednie powieści: samotność, żal i rozwiane marzenia. I lecąc nad wszystkim, literatura.
Recenzje
- „Elegijna, wymowna i intensywna opowieść o znaczeniu artysty”, Tygodnik wydawców.
- Savage napisał swoje arcydzieło; stanowcza i wyjątkowa, piękna i zarazem bolesna analiza starego skruszonego intelektualisty », Trybuna Gwiazd.
- "Zdolnością Savage'a jest tworzenie skomplikowanych postaci używając tylko własnego głosu", Los Angeles Times.
„Krzyki w mżawce” przez Yu Hua
Pierwotnie opublikowany w 1992 r.„Krzyki w mżawce” to wstrząsająca opowieść o przetrwaniu z perspektywy pierwszej osoby, która szczegółowo opisuje burzliwe doświadczenie klanu na wiejskich obszarach Chin; zjadliwa krytyka rodzinnych ideałów śmiertelnie zranionego paternalistycznego narodu, która prowadzi nas do cudownych zawiłości istoty ludzkiej we wspólnocie w pełni przemian.
Recenzje
- „Ta pierwsza powieść Yu Hua to pikselowy kolaż bólu i przetrwania”, Recenzje Kirkus.
- Pisarstwo Yu Hua nie jest radosne. Mimo to w najbardziej skomplikowanych emocjonalnie fragmentach udaje mu się nadać scenie humor. Lektura polecana dla szerokiego grona odbiorców ”, Dziennik Biblioteczny.
"Jaka szkoda" użytkownika Paulina Flores
Klasa średnia zamieszkuje te dziewięć historii, które rozgrywają się na ulicach peryferyjnych dzielnic, w miastach portowych, w blokach budynków lub przy wejściu do biblioteki. Nikt nie zaczyna od zera: są tacy, którzy wychodzą w poszukiwaniu pracy, są tacy, którzy szpiegują sąsiadów, spotykają starego przyjaciela lub planują napad. Narracja dociera do nich wszystkich bez ostrzeżenia, w samym środku pędu życia.
W tym wstrząsającym tomie ulotny moment, w którym niewinność zostaje za sobą, moment objawienia, w którym wszystko się zmienia, łączy się, wolne od dramatu, z pozornie codziennymi sytuacjami, które zawierają własną tajemnicę.
Recenzje
- „Bardzo szczególny i potrzebny głos”, Patricia Espinosa. Najnowsze wiadomości.
- „Książka o dojrzałej i dojrzałej jakości”, Pedro Gandolfo, Merkury.
2084. Koniec świata" przez Boualem Sansal
W ogromnym imperium Abistanu panuje totalitarny reżim oparty na poddaniu się jednemu bogu; wszelkie myśli osobiste są wykorzenione, a wszechobecny system monitorowania pozwala kontrolować populację. Ati, nasz bohater, próbuje zrozumieć ten dyktatorski system, badając renegatów, lud żyjący obcy religii i podejmujący długi exodus przez pustynię w poszukiwaniu prawdy.
„Religia może sprawiać, że Bóg kocha, ale nie ma nic podobnego do tego, by ludzie nienawidzili i nienawidzili ludzkości”. Tak zaczyna się rok 2084. Koniec świata, orwellowska bajka satyryczna na nadużycia i hipokryzję religijnego radykalizmu, który zagraża demokracji. Jak wyglądałby świat, gdyby wygrali? Ta powieść daje nam odpowiedź.
Recenzje
- „Czarny, zjadliwy tekst, tak precyzyjny, że przyprawia o zawrót głowy”, Punkt.
- „Wyjątkowa powieść i głos alarmu”, Telerama.
- „Równie szokujące, jak prorocze” Lir.
Pamiętaj, że umrzesz. To żyje" użytkownika Paul Kalinithi
W wieku trzydziestu sześciu lat u Paula Kalanithi, który miał zakończyć dziesięciolecie stażu w celu uzyskania stałej pozycji jako neurochirurg, zdiagnozowano raka płuc w IV stopniu zaawansowania. Przeszedł od lekarza zajmującego się terminalnymi przypadkami do bycia pacjentem walczącym o życie.
Pamiętaj, że umrzesz. Vive to niezapomniana refleksja nad sensem naszego istnienia. Pokorna i pełna cudów medytacja, która pokazuje siłę empatii; nieskończoną zdolność odporności istoty ludzkiej do dawania z siebie wszystkiego, co najlepsze, w obliczu tego, czego najbardziej się boi.
Recenzje
- "Przeszywający. I piękny. Wspomnienia młodego lekarza Kalanithi są dowodem na to, że kto wie, że umrze, najwięcej uczy nas o życiu, Atul Gawande, autor książki „Being Mortal”.
- „Wymowna i szczera medytacja nad decyzjami, które prowadzą do pokochania życia, nawet gdy śmierć jest bliska”, Lista książek.
"Jestem tutaj" przez Jonathana Safrana Foera
Jonathan Safran Foer potrzebował ponad dziesięciu lat, aby ukończyć tę monumentalną powieść, która dotyczy kryzysu pojęć uznawanych za święte, takich jak rodzina, dom, tradycja czy nasza rola w społeczności. Mistrzowskie ćwiczenie literackie, czasami lekceważące, zwinne i zabawne, jak komedia telewizyjna, a innym razem nieustanne i bezkompromisowe zejście w najgorszą część nas samych.
Trzęsienie ziemi grozi rozerwaniem Jacoba Blocha. Nie przeżywa swojej świetności ani jako ojciec, ani jako mąż, ani jako amerykański Żyd, chociaż w wieku czterdziestu trzech lat nie odbiera mu to marzeń. Jego małżeństwo się rozpada, a troje dzieci już go nie potrzebuje: mają nowe technologie, dzięki którym mogą patrzeć na świat. Ta osobista rozłam rozprzestrzenia się na skalę globalną, kiedy kolejne trzęsienie ziemi nawiedza Bliski Wschód i Jacob musi zdecydować o swoim miejscu na świecie.
Recenzje
- Ręka Foera nie drży, gdy ma do czynienia ze złożonymi problemami i ich konsekwencjami. Jego czarny humor przerywa dialog, a melancholia przenika jego spostrzeżenia na temat samotności relacji międzyludzkich i świata podzielonego przez nienawiść etniczną. […] Pisarz obdarzony darem poruszania nas », Tygodnik wydawców.
- „Historia dylematów rodzinnych Jonathana Safrana Foera to lekceważąca, polifoniczna i obszerna komedia granicząca z przesadą, otwarcie konfrontująca się z ludzką zdolnością do ośmieszania i transcendencji, okrucieństwa i miłości”, Lista książek.
„Siódma funkcja języka” użytkownika Laurent Binet
Siódma funkcja języka to inteligentna i przebiegła powieść, która spekuluje na temat morderstwa Rolanda Barthesa jako parodii, przepełnionej satyrą polityczną i intrygą detektywistyczną. Podobnie jak w HHhH, Binet miesza prawdziwe fakty, dokumenty i postacie z fikcją, aby zbudować odważną i zabawną opowieść o języku i jego mocy, która nas przemienia.
25 marca 1980 roku Roland Barthes został zabity przez samochód. Francuskie tajne służby podejrzewają, że został zamordowany, a śledztwem kieruje inspektor Bayard, niezwykle konserwatywny człowiek. Wraz z młodym Simonem Herzogiem, adiunktem na uniwersytecie i lewicowcem postępowym, rozpoczyna śledztwo, które doprowadzi go do przesłuchania takich postaci, jak Foucault, Lacan czy Althusser, i odkryje, że sprawa ma dziwny globalny wymiar.
Recenzje
- «Zabawna, popowa i psotna powieść pomiędzy Fight Club, The Name of the Rose i Tíntín w kraju francuskiej teorii», Les Inrock.
- „Deliryczna strukturalistyczna powieść detektywistyczna, która próbuje wyjaśnić śmierć Rolanda Barthesa”, Obserwator Le Nouvel.
„Między światem a mną” przez Ta-Nehisi Coates
List od ojca do syna. Głęboka refleksja nad rzeczywistością społeczną dzisiejszej Ameryki Północnej, która obejmuje wielkie uniwersalne kwestie, takie jak dyskryminacja, nierówności i aktywizm niezbędny do ich zwalczania.
Recenzje
- „Między mną a światem to monolog równie gwałtowny, jak rzeczywistość wielu Afroamerykanów, przemyślany i powolny, jak cała literatura autora, który spędził życie próbując zrozumieć otaczającą go rzeczywistość”, Kraj.
- „Mocna historia przeszłości ojca i przyszłości syna… Poruszający i potężny testament”, Recenzje Kirkus.
"Lepsze życie" Anna Gavalda
Niepowtarzalny styl Anny Gavaldy zamienia te dwie pyszne historie w mały klejnot, który pokazuje nam, że w każdym z nas, bez względu na to, jak nieistotni czasami się czujemy, są nasiona pasji, odwagi i wielkości.
Mathilde i Yann mają ze sobą wiele wspólnego. Oboje nienawidzą swojego życia. Brak godnej pracy zwiększa ich frustrację, a ich relacje miłosne są całkowitą katastrofą. Pewnego dnia gubi torbę w stołówce, a nieznajomy, który ją zwraca, oprócz zmiany szczęścia, zmieni jej życie. Yann zobaczy również, jak jego przeznaczenie wywróci się do góry nogami po niespodziewanej kolacji z sąsiadami, w których rozpozna entuzjazm, którego szuka.
Recenzje
- «Anna Gavalda przenosi nas do swojego wszechświata, w którym najważniejszy jest także najmniejszy cel. Gavalda porusza nas swoją świeżością i optymizmem. Zawsze ma tę cudowną zdolność rozjaśniania czerni świata słowami », L'Indépendant.
- "Kochałem. Gavalda swoją ostrą prozą policzkuje nasz czas. Napisał wspaniałą książkę o nawiedzaniu i smutku samotności. Cudowna praca », Telematin.
„Czas się razem obudzić” przez Kirmen Uribe
Czas na wspólne przebudzenie to historia kobiety, która doczekała się opowiedzenia kilku wygnańcom, których plany zostały okrojone przez wydarzenia historyczne, które określiły losy kilku pokoleń.
Karmele Urresti jest zaskoczona wojną domową w jej rodzinnej Ondarroi. Pod koniec wojny wyjechał do Francji. Tam poznaje swojego męża, muzyka Txomin Letamendi, i razem uciekają do Wenezueli. Ale historia ponownie wkracza w jego życie. Kiedy Txomin decyduje się dołączyć do baskijskich tajnych służb, rodzina wraca do Europy, gdzie prowadzi szpiegostwo przeciwko nazistom, aż do aresztowania go w Barcelonie. Karmele będzie musiała zaryzykować i odejść, tym razem sama, ze ślepą nadzieją kogoś, kto zostawi za sobą to, co najcenniejsze.
Recenzje
- «Bardzo blisko estetyki Emmanuela Carrère'a i jego De Lives of Others oraz JM Coetzee z Petersburga», Jon Kortazar, Babelia.
- „Absolutnie nowoczesny ... jak Emmanuel Carrere, WG Sebald, JM Coetzee i Orham Pamuk”, Suduest.
- „Ma rzadką cechę serwowania tradycji bez nadawania jej brzmienia ludowego i nowoczesności bez rezygnacji z tych, które były wcześniej”, P. Yvancos, ABCD Arts and Letters.
„Piękna Annabel Lee” przez Kenzaburo Oé
Piękna Annabel Lee przywołuje ze swojego tytułu dziewczynę-kobietę, która zakochała się w Poe i zagłębia się w ból i tragedię, które często towarzyszą, jak starożytna klątwa, niewinność i piękno. W tej powieści, pierwszej, w której Kenzaburo Oé przedstawia główną bohaterkę, Japończyk po mistrzowsku eksploruje swoje zwykłe tematy: przyjaźń, sztukę, zaangażowanie polityczne.
Jako dziecko Sakura zagrała w filmowej adaptacji wiersza Edgara Allana Poe Annabel Lee, która zapoczątkowała udaną karierę. Wiele lat później, przemieniona w międzynarodową aktorkę, rozpoznawalną od Hollywood po rodzinną Japonię, wraz z pisarzem Kensanro i producentem filmowym Komori, przenosi powstanie chłopskie na duży ekran. Sakura nie mogła sobie wyobrazić, że podczas kręcenia przypomni sobie traumatyczne przeżycie z dzieciństwa.
Recenzje
- „Najbardziej fascynujący pisarz, najważniejszy w swoim kraju”, Enrique Vila-Matasa.
- „Szczyt współczesnej literatury japońskiej można znaleźć w Kenzaburo Oé”Yukio Mishima.
"Jednokierunkowa. Pełna poezja » przez Erri de Luca
Solo ida po raz pierwszy łączy w jednym tomie całą poezję Erri De Luca, w dwujęzycznym wydaniu i przekładzie Fernando Valverde. Dzieło niepowtarzalne i niezniszczalne, pełne pięknych chwil i wielkiej siły, które z niezwykłą wrażliwością i pozbawione wszelkich sztuczek ukazuje rzeczywistość.
«Mój ojciec miał zapis wierszy Lorki […]. Po wyłączeniu gramofonu ponownie przeczytał wersety. Brzmiały jak bicie serca, szły stopniami nowych sandałów, skrzypiały i pachniały skórą. […] Odtąd poezja ma głos, który formuje się w czaszkach czytających. […] Moje wersety przetłumaczone na język Lorki przenoszą mnie z powrotem do pokoju w Neapolu, gdzie ciche dziecko uczyło się sylabizować wersety hiszpańskiego poety ”, Erri De Luca.
Recenzje
- «De Luca jest poetą i nie boi się niczego, ani dobrych uczuć, ani banału dobra i zła; ważne jest nieprzewidywalny blask, pamięć, która eksploduje na ich oczach, wyobraźnia, która nadaje znaczenie ", Tempo.
- „Jedyny prawdziwy pisarz kategorii, który na razie nadał XXI wiek”, Corriere della Sera.
„Historia Irene” przez Erri de Luca
Ten świetlisty tryptyk o pamięci i zapomnieniu zaczyna się od bajki bez morału, która mogłaby pojawić się w dowolnej kompilacji mitologii greckiej; główna bohaterka, Irene, posiada legendarny charakter magicznych stworzeń. Dwie szokujące historie, które następują, ukazują naturę człowieka, który potrafi wykuć swoje najlepsze cechy w niesprzyjających okolicznościach.
Morze i ląd spotykają się na wyspie oślepionej słońcem i zalanej gwiazdami; cudowne i okrutne miejsce, które nie akceptuje pięknej tajemnicy Irene. Swoją fascynującą historię ujawni neapolitańskiemu pisarzowi, ostatecznemu narratorowi Irene's Story.
Recenzje
- "Świetlisty tryptyk, który przypomina nam, że Erri De Luca jest jednym z wielkich pisarzy światowej literatury", Książki Hebdo.
- „Bardzo intensywna, krótka książka”, Tuttolibri, La Stampa.