Reyesa Martíneza. Wywiad z autorem Strażnika

Reyesa Martíneza Mieszka w Gijón i łączy pracę specjalisty radiodiagnosty z pisaniem. Ma więcej niż dziesięć opublikowanych utworów przeznaczonych dla dzieci, młodzieży i dorosłych. W tym obszernym wywiadzie opowiada nam o Strażnik, które po raz pierwszy opublikowano w 2018 r., a obecnie przedstawiono w poprawionym wydaniu. Bardzo dziękuję za poświęcony czas i życzliwość.

Reyes Martínez — wywiad

• ACTUALIDAD LITERATURA: Masz nową opublikowaną wersję swojej powieści Strażnik. Co nam w nim mówisz i skąd czerpałaś inspirację? 

REYES MARTINEZ: Strażnik to powieść kryminalna dla młodzieży, który porusza kwestię znęcanie się nadając zwrot wszystkiemu, do czego jesteśmy przyzwyczajeni. 

Toño jest dyrektor d Instytut z Gijón, która uważa, że ​​w ich ośrodku nie ma miejsca na przemoc. Po kursie na ten temat odkrywa, że ​​się mylił i podejmuje decyzję wyznacz ucznia, który będzie Twoimi oczami i uszami w instytucie, bardzo upierając się, że nie oczekuje od niego, że będzie zniczem dyrektora, ale raczej jego prawą ręką, która pomoże mu zapobiegać wszystkim zachowaniom, które mogą prowadzić do straszliwego znęcania się, które jest tak obecne w naszych klasach. 

W powieści możemy to znaleźć prześladowcy staną się prześladowanitak jak to miało miejsce w prawdziwy przypadek, który mnie zainspirował napisać tę historię. Zmuszam wszystkich, aby przyjęli rolę w molestowaniu, biorąc pod uwagę, że zwykle uwidaczniamy tylko dwie postacie – molestującego i molestowanego, czyli równie odpowiedzialni, a czasem nawet bardziej szkołaThe rodzina i widz. 

Wynik to bardzo przyjemna powieść, spowita aureolą tajemnicy (reżyser i wartownik komunikują się poprzez czerwoną kopertę, którą zostawiają w opuszczonej szafce na drugim piętrze), z bardzo krótkie rozdziały i gdzie Nic nie jest takie, na jakie się wydaje. 

prawdziwy przypadek

W prawdziwym życiu – zapytał student do ośmiu towarzyszy bezpośrednio w policjant za znęcanie się i choć ośrodek zaczął dobrze, bo odizolował ją od nich, nie porównał informacji (co później okazało się nieprawdziwe), więc tych ośmiu uczniów zaczęli być prześladowani. To popchnęło mnie do napisania tej historii, w której odwracam sytuację i zmuszam ich do poniesienia konsekwencji. 

Wykłady

• AL: Czy pamiętasz jakieś swoje pierwsze czytania? A pierwsze co napisałeś?

RM: Moje pierwsze czytania były cuentos clasicosJestem tego pewien, ponieważ moi rodzice zawsze byli wielkimi miłośnikami czytania i wszyscy mieliśmy je w domu. Ponieważ bardzo wcześnie zaczęłam czytać, od razu po nie sięgnęłam. Ale książką, która zapadła mi w pamięć i wciągnęła mnie w historię, zmieniając czytanie z rozrywki w konieczność, była Niekończąca się historia, ponadczasowa historia, pełna tajemnic i fantazji, w której nie raz stawałem się Bastianem lub Atreyu, w zależności od tego, gdzie w danym momencie czytałem. 

Pierwszą rzeczą, jaką pamiętam, że napisałem i dałem komuś do przeczytania, było sztuka dla liceum, w którym pięć czarownic postanawiają zemścić się na mężczyznach, którzy właśnie ich oszukali, każdy z nich zaklęcie odrębny. Po raz pierwszy naraziłem się na krytykę i zapamiętałem to jako bardzo zabawne. 

Reyes Martínez — Autorzy

• AL: Czołowy autor? Możesz wybrać więcej niż jeden i ze wszystkich okresów. 

RM: Mój autor w pełnym tego słowa znaczeniu Henning Mankell, szwedzki pisarz powieści detektywistycznych, który ma postać inspektora Wallander, coś nietypowego i niekonwencjonalnego, co w dodatku zawsze coś potępia w swoich opowieściach.

Przez wiele lat uwielbiałam książki autorstwa Stephen King, bo były bardzo różnorodne, przestraszyły mnie i trzymał przyklejone do papieru godzinami, ale przyszedł taki moment, że wydawało mi się, że to już zaszło za daleko. 

Nigdy nie przepadałam za powieściami romantycznymi, ale takie historie mnie ekscytują Jane Eyre, Małe kobiety, Historia dwóch miasti były okresy w moim życiu, kiedy czytałam tylko tego typu książki. 

W ostatnich latach odkryłem Zwycięzca Drzewa i nie mogę przejść obojętnie obok jego książki. Od każdego z nich czegoś się uczę i trzyma mnie to w napięciu od początku do końca. Jest świetnym autorem kryminałów. 

Przeczytałem praktycznie całą bibliografię Isabel Allende, chociaż czasami wydaje mi się, że się powtarza, oraz bibliografię Elisabeth George, angielskiej pisarki detektywistycznej o bardzo dobrze zdefiniowanych bohaterach. Tak czy siak, Wolę myśleć, że bardziej interesują mnie książki niż autorzy.. Czasem trafisz na perełkę autora, który Cię nie interesuje, albo trafisz na naprawdę puste książki jednego ze swoich ulubionych autorów. Nie lubię żadnej dobrej książki.

I dużo czytam początkujący autorzy, ponieważ jestem nim od wielu lat i brak uznania dużego wydawcy nie jest równoznaczny z brakiem jakości, wyrażam to jasno. 

Postacie

• AL: Jaką postać chciałbyś poznać i stworzyć? 

RM: To jest bardzo łatwe: Harry Potter. Myślę, że są to książki, które nie będąc pretensjonalnymi, zdołały masowo poruszyć świat. I ponieważ? Ponieważ byliśmy w stanie pomyśleć, że magia istnieje tylko poprzez wejście na jej strony. Dlaczego nam nie mogło przydarzyć się to samo, co chudemu dziecku, które mieszka pod schodami?

Chociaż autor nie należy do moich ulubionych, historie o Harrym Potterze mnie wzruszyły, rozbawiły, przeraziły, dodały otuchy... Czytając te książki, przeszłam przez wszystkie stany, przez które może przejść każdy człowiek. Jaka szkoda, że ​​nie przyszło mi to do głowy!

Zwyczaj

• AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie? 

RM: Od wielu lat sam z trójką moich dzieci (były małe, kiedy zaczynałem publikować) i pracowałem na zmiany w szpitalu. Musiałam robić koronki klockowe, żeby mieć czas na pisanie czy czytanie i zaczęłam wykorzystywać każdą sekundę: po przekąsce siadałam do nich i odrabiałam lekcje, wyjmowałam długopis i papier. Ale nie pozostawiły mi zbyt wiele ciągłości. Więc, Zacząłem pisać, kiedy zasnęli i zebrałem trochę w domu. Od tego zaczął się mój niedobór snu. Położyłem się spać, gdy zasnąłem na papierze, i wstałem o piątej trzydzieści rano, żeby napisać trochę więcej. Mogę więc powiedzieć, że przez lata udawało mi się pisać i czytać, Potrzebowałam ciszy i samotności i szukałem ich, gdzie się dało. 

Później rozwinąłem niesamowitą umiejętność pisania w dowolnej pozycji, sytuacji lub miejscu dopóki nie podrosną i mój nauczyciel w warsztacie literackim, Ramón Alcaraz, powiedział mi, że wszyscy dobrzy pisarze mają jakieś hobby związane z pisaniem. Ponieważ go nie miałem, szukałem go, inaczej nigdy nie zostałbym dobrym pisarzem, prawda?

Manie i chwile

Kiedy zaczynam pisać powieść i piszę na papierze, Do recyklingu używam papieru pracy, a następnie, kiedy przesyłam ją do komputera, podrywam te arkusze i wkładam kawałki do a papierowa torba które zostawiam obok sofy. Ta torba nie rusza się ze swojego miejsca, dopóki całkowicie nie skończę powieści. Szoruję, zamiatam, odkurzam... ale otaczam się torbą, która na miesiące staje się ozdobą salonu. 

Hobby, które mam od początku, to właśnie to Nie jestem w stanie napisać ani jednego zdania, jeśli nie podam tytułu powieści. Po przemyśleniu historii, ułożeniu jej w głowie i udokumentowaniu wszystkiego, co się da, szukam tytułu i gdy go znajdę, zaczynam pisać, nigdy wcześniej. 

• AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić? 

RM: Wykorzystując fakt, że moje dzieci są już dorosłe i nie potrzebują już tak bardzo mojej uwagi, czytam i piszę. W każdej chwili w dowolnym miejscu. Potrafię też oglądać seriale podczas pisania i dowiaduję się o obu rzeczach. Myślę, że to wina moich chłopców, musiałam bardzo ciężko na to pracować koncentrować Kiedy były małe, mój mózg był pod tym względem za bardzo rozwinięty. Nie jestem pewien, czy dziękować im za to, czy kapłonowi, może jedno i drugie. 

Gatunki i projekty

• AL: Jakie inne gatunki lubisz? 

RM: Gatunek, który czytam najczęściej to czarna powieść, także policja i tajemnica. Mógłbym spędzić życie czytając tylko ten gatunek, ale myślę, że nie tylko mnie wzbogaci, ale zuboży, jeśli nie będę dotykał innych. Chodzę więc do dwóch klubów książki, gdzie oferują mi inne rodzaje książek. W ten sposób odkryłam, że lubię fantazja, współczesna narracja bez zbędnych ceregieli, powieść młodzieżowa i dziecięca ponieważ zabiera mnie z powrotem do czasów, za którymi tęsknię, historyczny Jeśli jest dobrze fabularyzowany, np fantastyka naukowa Jeśli jest to wiarygodne i że nadal nie lubię powieści romantycznych, przynajmniej tych, które obecnie są oczywiście oferowane jako romantyczne. 

• AL: Co teraz czytasz? I piszesz?

RM: Teraz czytam Szepty z przeszłości, autorstwa Alicii G. Garcíi, pisarki z Gijón, mającej na swoim koncie trzy nagrody literackie. Ta ostatnia powieść zdobyła nagrodę Princesa Galiana od rady miasta Toledo i została ponownie opublikowana przez asturyjskie wydawnictwo Orpheus. Skończyłem powieść Laetitii Colombani, Warkocz, Poruszająca i bardzo dobrze utkana historia. 

Normalnie Zacząłem kilka powieści, zarówno do przeczytania, jak i do napisania. bo poddaję się swemu nastrojowi za tę czy inną rzecz i nie zawsze mam siłę czytać dramaty albo zabijać na papierze. 

Teraz jestem napisać powieść kryminalną, tytuł Uwalniam cię i która rozgrywa się w miasteczku na południu Madrytu. I jeden Powieść młodzieżowa tytułowy #kochanie który zajmuje się kradzieżą tożsamości w Internecie i cyberprzemocą. 

Reyes Martínez — artykuł wstępny Paranoramy

• AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza?

RM: Od wielu lat się temu poświęcam DTP i wydaje mi się, że jest to metoda wysoce zalecana dla pisarzy, którzy nie mają cierpliwości czekać, aż wydawca przeczyta ich rękopisy i odważą się zrobić z nimi krok. Ale, jak wszystko, myślę, że to wymyka się spod kontroli. Jest wielu autorów, którzy wierzą, że mogą napisać historię, opublikować ją i tyle. A ja uważam, że nie, trzeba to poprawić, trzeba to odpowiednio udokumentować, trzeba szanować czytelnika, zdecydowanie. A tego typu autorzy (i wydawcy, którzy poświęcają się samodzielnej publikacji, nie doceniając tego, co publikują) nie robią żadnej przysługi reszcie autorów, którzy wybierają tę metodę. 

Z drugiej strony uważam, że duzi wydawcy decydują się na wydawanie zbyt wielu powieści, rynek jest dość nasycony, a autorom nie daje się wystarczająco dużo czasu, aby ich książka awansowała w rankingach lub dotarła do większej liczby miejsc. W obu przypadkach liczą się pieniądze, a nie dobra książka. 

Mam szczęście, że wznowiono wydanie Strażnik z wydawcą takim jak Harper Collins, który nie wdaje się w tę grę „publikowania dla samego publikowania” i który dba o swoich autorów i ich historie, jakby byli jedynymi na Ziemi. 

Dla jasności jest to tylko moja opinia, ponieważ przeszedłem przez wszystkie te fazy.

Aktualna Paranorama

• AL: Jak się czujesz w związku z chwilą, w której żyjemy? 

RM: Nie jestem pewien, czy masz na myśli moment literacki. Jeśli tak, to jestem trochę zaniepokojony kwestią sztucznej inteligencji, jest oczywiście bardzo przydatnym narzędziem, ale bardzo umniejsza spontaniczność i świeżość autora. 

Jeśli masz na myśli życie Generalnie myślę, że tak cykliczne. Wszystko, przez co przechodzimy (wojny, kryzysy, pandemie, zastraszanie, przemoc ze względu na płeć), wydarzyło się wcześniej i wydarzy się ponownie później, możemy zmienić scenerię i nazwę tego, co się dzieje, a nawet szukać innych rozwiązań, ale to „tak samo .” „pies z inną obrożą.” Oczywiście, też jestem o tym przekonany Nic nie jest w stanie nas powstrzymać, jeśli naprawdę chcemy coś zrobić.. Wierzę, że powinniśmy skupiać się na celu i dążyć do jego osiągnięcia niezależnie od tego, co nas otacza. Dotyczy to także świata literatury.