Zdjęcie: okładka Alexisa Ravelo na Twitterze
Alexis ravelo ma nową powieść, Facet z torbą na głowie, który ukazał się we wrześniu. Autor Najgorsze czasy, Strategia pekińczyka (Nagroda Hammetta dla najlepszej czarnej powieści), Kwiaty nie krwawią (2015 Czarny VLC) o Ślepota kraba, wśród wielu innych, ceniony pisarz z Gran Canarii zostawił chwilę u siebie Eladio Monroy’a aby opowiedzieć nam tę historię. ty Dziękuję Ci bardzo Twoją życzliwość i poświęcony temu czas wywiad.
Alexis ravelo
Uczył się w Las Palmas de Gran Canaria Czysta filozofia i uczestniczył w warsztatach twórczych prowadzonych przez Mario Merlino, Augusto Monterroso i Alfredo Bryce Echenique. Jest także autorem opowiadań i kilku innych dla dzieci i młodzieży. I udało mu się zrobić dość ważna luka na obecnej scenie literackiej z jego powieściami wg czarna płeć.
wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Czy pamiętasz pierwszą książkę, którą przeczytałeś? A pierwsza historia, którą napisałeś?
Alexis Ravelo: Nie pamiętam pierwszego, który napisałem. Moje pierwsze książki były komiksy oraz zbiór tomów towarzyszących encyklopedia Ustawa 2000, ten, który nasi rodzice kupili na raty. Były ogólnie zatytułowane Moneta dziesięciocentowa... Powiedz mi, kiedy to się stało, Powiedz mi kim jesteś, Powiedz mi, jaki będzie mój zawód… To, co pamiętam, pierwsza ta powieść czytam To była dziecięca adaptacja Dookoła świata w osiemdziesiąt dni.
- AL: Jaka była ta książka, która na ciebie wpłynęła i dlaczego?
AR: Myślę, że pierwszą książką, która mnie uderzyła, była Metamorfoza. O Transformacjaprzez Franz Kafka, ponieważ jest teraz dokładniej przetłumaczony. Przeczytałem numer Prolog Borgesa oraz z analizą Vladimira Nabokova, która po latach była jego częścią Kurs literatury europejskiej. Aby zrozumieć, dlaczego wpłynęło to na mnie, musielibyśmy przyjrzeć się okolicznościom, w których go przeczytałem. Mnie Byłem nastolatkiem, uczyłem się, ale także zadziałało już jako kelner w barze (trzeba było włożyć pieniądze w domu). Czytam w nocy do świtu, bo od zawsze cierpiałem na bezsenność.
Wyobraź sobie więc mnie, wyczerpanego całodzienną pracą, w małym pokoiku małego domu, czytając historię Gregorio Samsy, zamieniłem się w żuka i martwiłem się, że pójdę do pracy, żeby ulokować pieniądze w domu i odkryję, że w rzeczywistości ci, którzy Powiedzieli, że potrzebują tego, aby przeżyć, nie potrzebowali tego tak bardzo. To był pierwszy raz, kiedy to zrozumiałem literatura może pomóc ci uciec od rzeczywistości, ale jest to o wiele lepsze, gdy dodatkowo pomaga ci to zrozumieć lub przynajmniej zadać sobie właściwe pytania na ten temat.
- AL: Kto jest Twoim ulubionym pisarzem? Możesz wybrać więcej niż jedną ze wszystkich epok.
AR: Jest ich wielu. A sprawa zależy bardziej od gustów i pragnień niż od dających się udowodnić wartości. Ale są takie, do których zawsze wracam: Rulfo, Cortázar i Borges, jeśli chcę dobry historia. Na próbach zwykle czytam ponownie Susan Sontag, A Barthes lub Foucault (Nie tylko byli potężnymi myślicielami, ich styl jest godny pozazdroszczenia.) Dzięki poety Mam dni, ale normalnie wracam do Pedro García Cabrera, do Cesare Pavese, A Olga Orozko.
Mis powieściopisarze ulubione również stale się zmieniają: czasami Cormaca McCarthy'ego, czasami Joyce Carol Oates, czasami Erskine Caldwell. Ale czytam ponownie z pewną częstotliwością Onettiktóre uważam za absolutnie hipnotyczne. Czasami jednak masz dziewiętnastowieczne ciało i poświęcasz się ponownemu czytaniu Galdos (ten rok był nieunikniony), Flaubert lub Victor Hugo.
- AL: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
AR: Może Nie chciałbym żadnego spotkać: postać, aby być silną, musi mieć wokół siebie dużo bólu, a dla pocieszenia zazwyczaj woli przebywać z dala od bolesnych doświadczeń. Jeśli chodzi o ich tworzenie, Chciałbym budować postać taka jak Jean Valjeanz Nędznicy.
- AL: Masz jakieś hobby, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
AR: Wiele. Pisząc, najważniejsze to mieć blisko kawa. I do czytania używam ołówek, dlaczego Podkreślam i ja to robię banknoty w moich egzemplarzach. Dlatego wolę papier.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
AR: W domu mamy wysyłka którym dzielę się z moim partnerem. Zwykle pracuję dla poranki.
- AL: Co znajdujemy w Twojej najnowszej powieści, Facet z torbą na głowie?
AR: Cóż, dokładnie to, co sugeruje tytuł, bo opowiada o facecie, który został okradziony i zostawiony z głową w torbie. Czytelnik uczęszcza na Monolog wewnętrzny Przez które ten człowiek dokonuje przeglądu swojego życia, próbując dowiedzieć się, kto mógł wykonać to zadanie lub zlecić jego wykonanie. Staje się rodzaj dekonstrukcji moich czarnych powieści kryminalnych, skupionych tym razem na osobie, która zwykle odgrywa w nich rolę antagonisty, powiedzmy, „złoczyńcy”.
- AL: Bardziej ulubione gatunki literackie?
AR: Prawda jest taka Przeczytałem wszystko, Nie mam uprzedzeń. Mogę cieszyć się tak samo z powieścią science fiction, jak z intymną i sentymentalną historią. Liczy się dla mnie to książka jest dobrze napisana i to sprawia, że zadaję sobie pytania.
- AL: Co teraz czytasz? I piszesz?
AR: Obecnie czytam Zegarek Clíoautorstwa Emilio Gonzáleza Déniza, autor z Gran Canarii, którego bardzo podziwiam i który dawno nie publikował. Y Pracuję nad szóstą powieścią z serii użytkownika Eladio Monroy.
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza dla tylu autorów, ilu jest lub chce publikować?
AR: Jak zawsze: wielu autorów i niewiele możliwości. Ale jeśli tekst jest dobrej jakości, zawsze trafia do redaktora i dociera do czytelników, do których powinien dotrzeć.
- AL: Czy moment kryzysu, który przeżywamy, jest dla Ciebie trudny, czy będziesz w stanie zachować coś pozytywnego dla przyszłych powieści?
AR: Myślę, że jest za wcześnie, aby to analizować. Nie pracuję nad palącymi wiadomościami, ale myślę w perspektywie średniookresowej o kwestiach, które poruszam. Więc jeszcze nie wiem jeśli to, co się dzieje, przyniesie mi twórcze korzyści.