Zdjęcia: Clara Janes. RAE
Clara Janes jest poetą, powieściopisarzem, eseistą i tłumaczem oraz urodził się w Barcelonie w taki dzień jak dzisiaj w 1940. Jest córką redaktora i poety Josepa Janésa, a także ukończyła Filozofię i Literaturę, a także Maître dès Lettres na Sorbonie z literatury porównawczej. To jest również członek Królewskiej Akademii Hiszpańskiej.
Jako tłumacz uzyskała w 1997 roku Krajowa Nagroda Tłumaczeń. Jego twórczość poetycka otrzymała również ważne nagrody, takie jak nagroda miasta Barcelona, nagroda miasta Melilla czy nagroda poetycka Gil de Biedma. Została przetłumaczona na ponad dwadzieścia języków. Wśród jego tytułów są: pokonane gwiazdy, ludzki limit, Szukasz Cordelii, osobista antologia o paralaksy. Aby to odkryć, idzie jeden wybór wierszy.
Clara Janés — wybór wierszy
Poczekam cierpliwie
Poczekam cierpliwie
podkradanie się jak pies, chwila.
Albo pójdę przez dżunglę twoich wersetów
powoli toruję sobie drogę
ukrytymi ścieżkami,
dla małych luk
że zostawiłeś uchylone.
Było o świcie
Było o świcie
przepraszam za godzinę.
Twoje wymarzone powieki zamilkły
pod moją poduszką
i kiedy zgaśnie pierwsze światło
został narysowany na białym
twoja zmarszczka
a twój głos wymamrotał kilka słów.
w lampie
zostawiłeś gest zmęczenia
a następnie
Twój wygląd nazywał mnie
z róż.
Pobiegłem ich przytulić
a ja siedziałem przy stole
i na pustym papierze
Podążałem za liniami
że twoja ręka się poślizgnęła
wyplątane ze strachu
ukryte znaczenie,
ze strachu, że nie będzie już z nim przebywać,
ze strachu przed niewiedzą
jeśli można przyjąć tę boską mutację?
być w jednej dwójce,
zgrywanie
i w ten sposób wyrywając drugiego z martwych.
i na stronie
miał żywy sens
słowo zmartwychwstanie.
zranić drzewo
zranić drzewo,
jego zapach mnie obejmuje,
och miły rave
podczas gdy gwiazdy się obracają
płomień uwodzi
dym snów, które mnie kołyszą.
Czuwaj nad moim sercem, nawet jeśli śpię.
wyspa samobójstw
wyspa samobójstw
pozornie głupi,
zacznij się uśmiechać
twojej twarzy.
pokazuje dwuznaczność
Twoich aromatów,
twojego starego
których oczy odwracają się plecami,
twoich pięknych młodych ludzi z narkotycznym grymasem.
W twojej ciszy, wyspa,
mówisz i mówisz,
ale opcja nie jest ograniczona
do twojej propozycji
Między przeszłością, nicością lub dystansem
Nie,
nie możesz się wydostać, mówi Holan,
przez drzwi
to na ścianach
están
sólo
namalowany.
Pozwolę sobie umrzeć w Twoim milczeniu
pozwolę sobie umrzeć w Twojej ciszy,
że w nocy mnie karmiłeś
owoce wiśniowego drzewa
w twojej sypialni cieni
upuszczacze perfum
i nic więcej nie życzę.
Pozwolę sobie umrzeć w Twoim milczeniu.
Oczy
osaczyłeś mnie?
i z nienawiścią chwycił mnie za klapy,
wepchnęłaś mnie w kąt
i uderzyłeś mnie
dopóki nie zostawi czerwonej krwi
samo powietrze,
i tak i wszystko,
oto i oto wciąż wstaję
i patrząc na ciebie mówię:
już teraz,
W tej chwili decyduję
oddam moje oczy
nawet jeśli będę musiał je wziąć
mój zabójca
Krok po kroku
Krok po kroku
nie ufaj tym
że nigdy nie brali pod uwagę
samobójstwo.
Robią krok po kroku drogę,
oślepiając się na otchłań, która zawsze nawiedza człowieka
Wejdź do koła matematyki
Z materii.
Stają się niewrażliwi na rozpacz.
Mówią nawet chłodno:
z sercem.
ręce nadchodzą
Ręce wyciągają się
niezliczone ręce,
czarne dłonie,
oślepić oczy,
zatrzymać nogi,
wysuszyć moje żyły,
siadać natarczywie
wzdłuż ciała
i zostaw to pogrążone w czerni.
Języki będą wystawać,
zęby,
serce i nerki,
jelita i mózg...
Bliski przyjaciel, tak daleko,
przyjdź na chwilę
i z twoimi grami
rozproszyć tę straszną ciemność.
Daj mi rzekę siły
z łona,
jak wcześniej.
nawet wystarczająco
odjechać
ręce.
te ręce
jak czarny?
i nieustraszony
Otaczają mnie
pytam
Więzień niepokonanej paniki,
i chociaż znam daremność wszystkich snów,
z tego dręczącego więzienia, jakim jest życie,
Proszę o całkowitą autonomię człowieka
i prawo do nieusprawiedliwiania w ogóle
jego istnienie.