Toma Schulmana.
Towarzystwo Poetów Śmierci (książka) to literacka adaptacja scenariusza opublikowanego przez Toma Schulmana w 1989 roku na potrzeby filmu fabularnego o tej samej nazwie. Opowieść ta została dostosowana do powieściowego formatu przez amerykańską dziennikarkę Nancy H. Kleinbaum. Znany jest również z tego, że jest autorem książek dla dzieci, a zwłaszcza dzięki kilku książkom opartym na hollywoodzkich filmach.
również, Stowarzyszenie Umarłych Poetów (oryginalny tytuł w języku angielskim) była pierwszą adaptacją scenariusza ukończonego przez Kleinbauma. W ten sposób amerykańska pisarka wykorzystała doskonałe recenzje otrzymane przez film, aby dać się poznać. Z pewnością tekst dorównuje jakości filmu. W przeciwnym razie uzyskany rozgłos byłby odwrotny do zamierzonego i krótkotrwały.
O pisarzu
Amerykańska dziennikarka i pisarka Nancy H. Kleinbaum (1948 -) jest absolwentką Northwestern Evanston University. W tym momencie, być częścią zespołu magazynu Styl życia i mieszka w Mount Kisco w stanie Nowy Jork ze swoim partnerem i trojgiem dzieci. Oprócz Stowarzyszenie Umarłych PoetówWśród jego adaptacji literackich opartych na scenariuszach filmowych wyróżniają się:
- Ghost Story (1995). Oryginalny scenariusz autorstwa Kermita Fraziera.
- Doktor Dolittle i jego rodzina zwierząt (1999). Oryginalny scenariusz autorstwa Hugh Loftinga.
- Podróże doktora Dolittle (Podróż doktora Dolittle, 1999). Oryginalny scenariusz autorstwa Hugh Loftinga.
Nancy H. Kleinbaum.
Stowarzyszenie Umarłych Poetów
Autor zdecydował się na adaptację tego scenariusza do literatury ze względu na przekazane wielkie walory edukacyjne. Ponadto historia jest naprawdę motywująca z wielu punktów widzenia - poza poziomem pedagogicznym - ponieważ zawiera niezwykłą lekcję życia. Rezultatem jest książka tak zabawna i ekscytująca, jak film z Robinem Williamsem.
Głównym bohaterem jest John Keating, nauczyciel języka angielskiego o nieformalnym wyglądzie i niekonwencjonalnych metodach nauczania. Jego głównym celem jest przybliżenie uczniom literatury, aby zachęcić ich - nie tylko do czytania - także do wyrażania siebie poprzez pisanie. W ten sposób nauczyciel ma nadzieję obudzić twórcze ziarno w swoich uczniach i przekroczyć własne ograniczenia.
Podsumowanie Towarzystwo Poetów Śmierci
Nazwa klubu zmarłych poetów w Hiszpanii.
Książkę można kupić tutaj: Towarzystwo Poetów Śmierci
Na początku narracji pan Gale Nolan, dyrektor Akademii Welton, wygłasza przemówienie do wszystkich uczniów. Adres dotyczy czterech filarów instytucji: tradycji, honoru, dyscypliny i doskonałości. Dyrektor przedstawia następnie nowego nauczyciela angielskiego, pana Keatinga, oraz nowego ucznia o imieniu Todd Anderson.
W miarę upływu dni Todd poznaje swoich kolegów z klasy. Są to Neil Perry, Charlie Dalton, Knox Overstreet, Steven Meeks, Richard Cameron i Pitts. Już po pierwszym dniu zajęć studenci zdają sobie sprawę z wyjątkowości profesora Keatinga i jego niekonwencjonalnych metod. Zwłaszcza, gdy wskakuje na biurko i recytuje fragmenty wiersza Walta Whitmana.
Carpe Diem
Profesor zabiera swoich uczniów do sali honorowej akademii. Tam wyjaśnia znaczenie słów Carpe Diem w wierszach. Termin ten wyraża „skorzystaj z okazji, aby wieść niezwykłe życie”. Później Neil Perry znajduje rocznik profesora Keatinga, który wskazuje na Johna jako członka Towarzystwa Umarłych Poetów.
Neil pyta o to profesora. Keating wyjaśnia, że była to tajna grupa zajmująca się czytaniem wierszy Shelley, Thoreau, Withman i jego własne pisma. Te recytacje zostały wykonane w starożytnej jaskini. Dlatego Perry i jego przyjaciele postanawiają ożywić działalność starego klubu.
Reto
Profesor Keating nieustannie przypomina swoim studentom, jak ważne jest patrzenie na rzeczy z innej perspektywy. Dlatego jedną z jego najczęstszych praktyk jest wspinanie się na biurko. Podobnie nauczyciel nalega, aby każdy bronił tego, czego jest pewien. W tym celu opiera się na haśle Chwytaj dzień, Maksyma Horaciojako codzienny przewodnik.
Jednak Kiedy nauczyciel prosi uczniów o recytowanie własnych wierszy, żaden z nich nie odważy się wyjść na przód klasy. W rezultacie Keating wybiera Todda Andersona jako pierwszego odważnego człowieka w dziedzinie dynamiki. Widząc dyskomfort ucznia, nauczyciel prosi go o opisanie jednej z postaci Whitmana własną wyobraźnią.
Zaszokować
Pewnej nocy w jaskini spotyka się Towarzystwo Umarłych Poetów, z wyjątkiem Neila i Camerona. Na tym spotkaniu Todd w końcu ośmiela się czytać własne wiersze. Następnego dnia wszyscy członkowie Akademii Welton są poruszeni wiadomością o śmierci Neila Perry'ego. Najwyraźniej popełnił samobójstwo ponieważ jego ojciec zabronił mu wykonywania (poetyckich) przedstawień.
Później Cameron narzeka na metody nauczania profesora Keatinga dyrektorowi Gale'owi i opowiada mu o Towarzystwie Umarłych Poetów. Dyrektor błędnie ocenia strategie pedagogiczne nauczyciela, uważając je za „zachęcające” niebezpiecznych zachowań uczniów. Wśród nich role, które wywołały tyle konfliktów u Neila.
Kongruence
Dyrektor Gale bardzo źle odprawia profesora Johna Keatinga. W związku z tym uczniowie są oburzeni brakiem szacunku i postanawiają jasno wyrazić swoje stanowisko w tej sprawie. Na koniec wszyscy uczniowie, którzy są członkami Towarzystwa Umarłych Poetów, siadają na ławkach.
Analiza
Objętość tekstu - 166 stron - plasuje go w kategorii „kieszonkowa książka”. A zatem, jest to całkowicie skondensowana treść, a jednocześnie łatwa do odczytania. Okładka zawiera nawet istotny szczegół: proste ubranie nauczyciela (który wydaje się otoczony przez uczniów). Co nie jest drobnym szczegółem, ponieważ jest to dość formalna instytucja.
Cytat Toma Schulmana.
Wśród uczniów postacią z najbardziej niezwykłą podróżą do samorealizacji jest Todd Anderson. Ponieważ na początku nie pociąga go literatura (a tym bardziej pomysł publicznego czytania własnych wierszy z powodu nieśmiałości). Ale dzięki „zaraźliwej” inspiracji twórczej profesora Keatinga, Toddowi udaje się przezwyciężyć swoje ograniczenia i recytować swoje teksty przed innymi.
Hołd
Dzięki literackiej adaptacji Stowarzyszenie Umarłych Poetów, Nancy H. Kleinbaum postanowiła przywołać ich pamięć zmarli poeci, Właściwie fraza doskonale oddaje nieodłączny przekaz opowieści Carpe Diem... To uniwersalne hasło: uczyń każdy dzień wyjątkowym.