Dziś jest Październik 4, święto San Francisco de Asis, włoski święty również wzór zwierząt. Więc pamiętam go z fragmentem jego najsłynniejszej pracy, Kantyk Stworzeń. Pamiętam też te innych 4 pisarzy nazwał to samo: Francisco Umbral, Francisca Aguirre, Francesco Petrarca i Francis Scott Fiztgerald.
Kantyk Stworzeń - Franciszek z Asyżu
Najwyższy i wszechmocny dobry Boże,
Twoje są pochwały, chwała, cześć i wszelkie błogosławieństwa.
Tylko dla ciebie, Najwyższy, one ci odpowiadają
i żaden człowiek nie jest godzien nazywać cię.
Bądź pochwalony, mój Panie, we wszystkich twoich stworzeniach,
zwłaszcza w słońcu brata,
dla kogo dajesz nam dzień i oświecasz nas.
I jest piękny i promienny z wielkim blaskiem,
Ciebie, Najwyższy, ma znaczenie.
Bądź pochwalony, mój Panie, przez siostry księżyc i gwiazdy,
w niebie uczyniłeś je jasnymi, drogocennymi i pięknymi.
Bądź pochwalony, mój Panie, przez braterski wiatr
i przez powietrze i chmury, i pogodne niebo i każdą pogodę,
przez nich wszystkich utrzymujesz swoje stworzenia.
Bądź pochwalony, mój Panie, przez siostrę Wodę,
który jest bardzo pokorny, cenny i czysty.
Bądź pochwalony, mój Panie, przez ogień brata,
którym rozświetlasz noc,
i jest piękny, wesoły, energiczny i silny.
Zabójczy i różowy - Francisco Umbral
Znalazłem w życiu tylko jedną prawdę, synu, i to byłeś ty. Znalazłem w życiu tylko jedną prawdę i zgubiłem ją. Żyję, by płakać w nocy łzami, które płoną w ciemności. Mały blond żołnierzu, który rządził światem, straciłem cię na zawsze. Twoje oczy zamgliły błękit nieba. Twoje włosy złocą jakość tego dnia. To, co pozostaje po tobie, synu, to zmienny wszechświat, bez konsekwencji, jak mówią, Jowisz, mdła niejasność lat i zim, rozwiązłość słońca i seksu, czasu i śmierci, przez które wędruję tylko dlatego, że ja nie znam gestu, aby umrzeć. Jeśli nie, zrobiłby ten gest i nic więcej.
Jak głupia jest pełnia dnia. Kogo oszukuje to błękitne niebo, w to południe ze śmiechem?
Świadek wyjątku - Francisca Aguirre
Morze, morze jest tym, czego potrzebuję.
Morze i nic więcej, nic więcej.
Reszta jest mała, niewystarczająca, biedna.
Morze, morze jest tym, czego potrzebuję.
Nie góra, rzeka, niebo.
Nie, nic, nic
tylko morze.
Nie chcę też kwiatów, rąk,
nie ma serca, które by mnie pocieszyło.
Nie chcę serca
w zamian za inne serce.
Nie chcę, żeby rozmawiali ze mną o miłości
w zamian za miłość.
Sonnet do Laury - Francesco Petrarca
Nie mogę znaleźć pokoju ani wojny,
i płonę i jestem lodem; i boję się i wszelkiego opóźnienia;
lecę po niebie i kładę się na ziemi;
i nic się nie ściskało i wszyscy się przytulali.
Kto mnie trzyma w więzieniu, nie otwiera ani nie zamyka
nie trzyma mnie ani nie rozwiązuje sidła;
i nie zabija mnie, nie kocha ani nie niszczy mnie
nie kocha mnie ani nie odbiera mi ciąży.
Widzę bez oczu i bez języka płaczę;
i proszę o pomoc i tęsknie patrzę;
Kocham innych i czuję się nienawidzony do siebie.
Płaczę, krzyczę i ból przechodzi;
śmierć i życie dają mi jednakową czujność;
Dla Ciebie, Pani, jestem w tym stanie.
Wielki Gatsby - F. Scott Fitzgerald
Kiedy byłam młodsza i bardziej bezbronna, mój ojciec dał mi radę, o której nie przestałam myśleć od tamtej pory.
„Ilekroć masz ochotę kogoś skrytykować” - powiedział - „pamiętaj, że nie każdemu zapewniono tyle udogodnień, co ty”.
To wszystko, co powiedział, ale ponieważ zawsze mówiliśmy sobie wszystko, nie rezygnując z dyskrecji, zrozumiałem, że jego zdanie ma znacznie szersze znaczenie. W rezultacie nie osądzam nikogo, nawyk, który sprawił, że spotykałem się z wieloma interesującymi ludźmi, a także uczynił mnie ofiarą wielu zatwardziałych bzdur.