Spełniają się dzisiaj 143 roku narodzin Rafael Sabatini, jeden z wielkich pisarzy powieści przygodowe. Ta autorka angielskiej matki i włoskiego ojca podpisała jedne z najlepszych i najbardziej pamiętanych tytułów w gatunku. Nie sposób tego nie przeczytać ani nie zobaczyć w jego filmowych adaptacjach Kapitanie Bloodal Jastrząb morski lub Scaramouche. Aby więc uczcić jego urodziny, przypomnijmy sobie niektóre jego historie i ich wersje na dużym ekranie.
Rafael Sabatini
Boję się o nowsze pokolenia Imię Rafaela Sabatiniego nie brzmi dla nich zbyt wiele lub prawdopodobnie nic. Ale dla tych z nas, którzy są już w wieku i byli zawadiackimi dziećmi w czytaniach i kinie, Sabatini jest synonim najlepszych przygód. Prawdopodobnie znaliśmy już jego pracę dzięki kinie bardziej niż literaturzeKiedy w Hollywood nie było tak wielu superbohaterów z niemożliwymi mocami, a piraci byli prawdziwi.
Sabatini były z z krwi i kości dzierżyli miecze i kapitanowali pirackie statki. W dodatku byli z innych czasów i mieli aureolę tajemniczości lub musieli zmienić swoją tożsamość. Albo nosili maski lub maski i zawsze wychodzili z niebezpieczeństwa z dobrem i pokonali złoczyńców na służbie.
Sabatini był także autorem opowiadania i biografie, ale zwłaszcza powieści T.typ historyczny, z dużą ilością przygód i bardzo dokładną dokumentacją. Być może jego styl, według obecnych kanonów, był nieco przestarzały, ale jego treść nie jest, a jego esencja przygodowego gawędziarza również pozostaje.
Sabatini zmarł 13 lutego 1950 r Adelboden, Szwajcarski. Jego druga żona, po jego śmierci, miała na nagrobku frazę, od której zaczyna się jego dzieło Scaramouche: „Urodził się z darem śmiechu i przeczuciem, że świat jest szalony”.
Jego praca
Opublikował swoją pierwszą powieść, Miłośnicy Ivonne, w 1902 roku, ale dopiero prawie ćwierć wieku później osiągnął sukces z Scaramouche w 1921 roku. Utwór ten, osadzony w rewolucji francuskiej, był wówczas bestsellerem. Sukces zostanie skonsolidowany w następnym roku Kapitanie Blood.
W sumie opublikował 31 powieści przygodowychz których wiele to adaptacje filmowe. Ale scenariusze nigdy nie były wierne do książek i Sabatini zaprzeczył tym wersjom. Oprócz powieści przygodowych publikował 8 opowiadań i 6 biografii postaci historycznych. Napisał też Teatro, w tym adaptacja Scaramouche.
Cztery wersje filmowe
Widzieliśmy je tak lub tak. Ponieważ są częścią Odnoszący największe sukcesy wyimaginowany poszukiwacz przygód w Hollywood lat 30., 40. i 50. Dlatego Errol Flynn gdy doktor Peter Blood zmienił się w kapitana piratów, Blood jest niezapomniany. Ponieważ jest również w Jastrząb morski. Ponieważ oznaczało to owocne relacje Flynna i pracę z reżyserem Michaelem Curtizem lub aktorami Olivia de Havilland, Basil Rathbone czy Claude Rains.
Ponieważ maska na oczy, legginsy w paski i wspaniały pojedynek na miecze między Stewartem Grangerem i Melem Ferrerem en Scaramouche lub niezrównane piękno Janet Leigh i Eleanor Parker. Ponieważ jest to również utrwalone w naszej pamięci kinowej Tyrone Power w czarno-czerwonym szaliku w kabinie z Maureen O'Harą w środku Czarny łabędź. A ponieważ ostatecznie nie mogliśmy lepiej się bawić z tymi historiami.
Kapitanie Blood
Pierwsza wersja pojawiła się w 1924 roku, ale najbardziej pamiętana jest wersja Michael Curtizz 1935.
Doktor Krew Piotra jest lekarzem całkowicie oddanym swoim pacjentom, żyjącym na marginesie problemów politycznych. Ale kiedy jest niesłusznie oskarżony o zdradę jego postawa się zmienia. Wysłany jako niewolnik do Indii Zachodnich, ale obdarzony wielką zręcznością i przebiegłością, udaje mu się uciec i staje się przerażającym piratem, Kapitanie Blood.
Jastrząb morski
Znowu od Michaela Curtiza, który wrócił do reżyserowania 1940 do Errola Flynna, dwa lata po zrobieniu tego w Robin z lasu. Tak jak poprzednia kolejny klasyk z gatunku przygodowego i pirackiego.
Opowiada przygody Geoffreya Thorpe'a, angielski korsarz, postrach hiszpańskich statków. Zbliżając się do jednego z nich, chwyta Donę Maria Alvarez z Kordoby, hiszpański arystokrata, w którym od razu się zakochuje. Kiedy królowa wraca do Anglii Elżbieta I Wysyła go na ważną misję, w której wpadnie w ręce Hiszpanów.
Czarny łabędź
Zabrał ją do kina Henryk Król en 1942 a jego bohaterami byli Tyrone Power i Maureen O 'Hara między innymi.
Wracamy do XVII wieku, gdzie pirat Henryka Morgana jest mianowany gubernatorem Jamajki przez Koronę Angielską. Morgan chce oczyścić Morze Karaibskie z piratów i dlatego prosi dwóch swoich byłych kolegów o pomoc, Ostrzeżenie i Tommy Blue. Ale inny z nich, Kapitanie Leech, nie dołączy do grupy iz pomocą rebeliantów porwie córkę byłego gubernatora, co wywoła krwawą bitwę.
Scaramouche
El dyrektor George Sidney wprowadził 1952 ta wersja de scenariusz bardzo się zmienił w porównaniu z oryginalną powieścią Sabatiniego. Wystąpili w tym Stewarta Grangera, Eleanor Parker, Mel Ferrer i Janet Leigh.
Jesteśmy w środku we Francji XVIII wiek a film opowiada o przygodach Andre-Louis Moreau (Stewart Granger), bękart syn szlachcica. Filip de Valomorin, Najlepszy przyjaciel André, to młody rewolucjonista zamordowany przez Marquis de Mayne, szlachcic i znakomity szermierz. André przysięga zemścić się śmierć jego przyjaciela i zabicie markiza. Problem w tym, że trzeba się wcześniej pojedynkować musi nauczyć się posługiwać mieczem.
Tymczasem Andre się spotka Aline de Gavillac (Janet Leigh), w której się zakocha, ale ona jest narzeczoną markiza. André ostatecznie dołączy do grupy showmanów który nauczy go dobrego szermierza i pomoże mu dokonać zemsty.
Więcej tytułów
- Bardelys Wspaniały. King Vidor zaadaptował go do kina w 1926 roku.
- Wstyd błazna
- Lato w San Martín
- Antoniego Wildinga
- Kaprysy fortuny
- Bellarion
- Romantyczny książę
- Szlachta
- Zaginiony król
Prawda jest taka, że Rafael Sabatini jest autorem praktycznie nieznanym, chociaż jeden z jego bohaterów nalega na przeżycie, Kapitan Blood. Mówię to, ponieważ najnowsza wersja filmowa jest, jak mi się wydaje, rosyjskim filmem z 1991 roku. Jeśli ktoś chce zapamiętać Sabatiniego, nazwij jego powieść „Scaramouche”, ale tam nie ma.
Zresztą jeśli chodzi o gust, żadna z powieści (choć są dobre) nie jest moją ulubioną. Najbardziej podoba mi się… Co za problem, zdecydować, który z nich najbardziej mi się podoba! Jest ich kilka, prawda: „Bellarión”, „Miecz islamu”, „Maska wenecka”, „Bardelys the Magnificent”, znalazłyby się na szczycie listy, chociaż nie mogę przestać nazywać „The straw man”, „On the próg śmierci ”,„ Paola ”,„ Miłość pod bronią ”,„ Hidalguía ”... bez kolejności decyduje o preferencjach, tylko ja je nazywam tak, jak je pamiętam. Nie ma powodu, dla którego „Rycerz karczmy”, „Jastrząb morski”, „Kochankowie Ivonne”, „Lato San Martín”, „Wędrowny święty”, „Czarny łabędź”, „ romantyczny książę ”,„ Kaprysy fortuny ”,„ Flaga byka ”i„ Markiz Carabás ”. Tak, jest kilka, których nie ma na liście, ale to dlatego, że ich nie znalazłem, na przykład taki, który chciałbym przeczytać: „Psy Boga” (Może znajdę je przed wyjazdem lub, jeśli niebo istnieje i jest tak, jak bym chciał, biblioteka, może tam być).
Och dziękuje! Dziękuję bardzo! ten post dał mi przyjemną chwilę