Piotr Salinas

Pedro Salinas uważany jest za jednego z najlepszych autorów XX wieku i wielkiego przedstawiciela prozy kastylijskiej. Jego prace są uznawane za wnikliwe i jednocześnie subtelne. Pisarz był człowiekiem literatury i ewolucji we wszystkich aspektach.

Sam o sobie i swojej twórczości powiedział: „W poezji cenię przede wszystkim autentyczność. Potem piękno. Potem pomysłowość. Większość tekstów w tym słynny hiszpański poeta są oddani romansowi, z ogólnej perspektywy iz awangardowym blaskiem.

Profil biograficzny

Narodziny i dzieciństwo

Pedro Salinas Serrano urodził się 27 listopada 1891 roku w Madrycie w Hiszpanii. Owoc małżeństwa Soledad Serrano Fernández i Pedro Salinas Elmos. Ten ostatni pracował jako kupiec do swojej śmierci w 1897 roku. Przyszły pisarz miał wówczas zaledwie sześć lat.

Od śmierci ojca Instytucje takie jak szkoła Hispano-Francés i Instytut San Isidro w Madrycie stanowiły główne podstawy kształcenia akademickiego Salinas przebić się do świata uniwersyteckiego. Później Pedro rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Madrycie.

Po dwóch latach, porzucił prawa, by wejść w pasję filozofii i literatury. Ta kariera doprowadziła go później, w 1917 roku, do uzyskania doktoratu. Udało mu się tezą o ilustracjach Don Kichot z La Manchy, Miguel de Cervantes, kiedy mamy informacje.

Poeta miłości

Uznawany przez wielu za „Poetę miłości”, ten słynny pisarz ugruntował swoją karierę i dzieła literackie w głębi i subtelność tego wspaniałego uczucia, które zachowywał. Należy zauważyć, że romans, który Pedro opisuje w swoich książkach, nie zawsze jest szczęśliwy i doskonały.

Salinas znalazł sposób na pokazanie, jak nieprzyjemna i bolesna może być miłość, ale w mistrzowski sposób. W ten sam sposób zintegrował osobiste refleksje dotyczące separacji i poczucia straty.

Jego życie, historia miłosna

W 1915 roku w Algierii poślubił Margaritę Bonmatí. Salinas miał wtedy zaledwie 24 lata. Mieszkali głównie w Paryżu. Po latach, w 1917 roku, osiedlili się w Hiszpanii. Mieli dwoje dzieci: Soledad i Jaime Salinas. Małżeństwo pozostało nienaruszone i szczęśliwe do lata 1932 roku.

Wraz z utworzeniem Letniego Uniwersytetu Santander, w którym był zaangażowany, Pedro Salinas skupił wzrok na amerykańskiej studentce imieniem Katherine R. Whitmore'a. Zakochany w niej po uszy i na jej cześć zainspirował poetycką trylogię: Głos należny tobie (1933) Powód miłości (1938) y Długo żal (1939).

Romans został zachowany, nawet gdy Katherine wróciła do swojego rodzinnego kraju. Jednak w okresie akademickim 1934-1935 Margarita - żona Pedra - dowiedziała się o tajnym związku i podjęła próbę samobójstwa. W rezultacie Katherine promowała całkowite zerwanie jej nexusa z Salinasem.

Dramatyczne zakończenie

Hiszpańska wojna domowa była powodem, dla którego oboje kochanków zdystansowali się. Po zamachu Salinas wyjechał do Francji, a później na wygnanie do Stanów Zjednoczonych. W 1939 roku Katherine wyszła za mąż za Brewera Whitmore'a i przyjęła jego nazwisko. Jednak zmarł po czterech latach w wypadku samochodowym.

Najwyraźniej stosunki między Katherine i Pedro czasami utrzymywały się, ale ostatecznie zanikły. Ich ostatnie spotkanie odbyło się w 1951 roku. Kilka miesięcy później, 4 grudnia, poeta zmarł w Bostonie w stanie Massachusetts. Jego ciało zostało pochowane w stolicy Puerto Rico, San Juan.

Później, w 1982 roku, zmarła również Katherine. Ale nie bez uprzedniego zezwolenia, że Litery między nią a Salinasem. Dopóki spełniło się jego ostatnie życzenie: aby minęło dwadzieścia lat po jego śmierci i że jego listy zostały pominięte.

Generowanie 27

Niewątpliwie, Pedro Salinas uważany jest za jednego z największych poetów XX wieku i przedstawiciela tzw. Pokolenia 27. Ruch ten stał się znany kulturowo w tamtym roku i pojawił się jako następca noucentyzmu. Pisarzowi towarzyszyli autorzy rangi Rafał Alberto, Federico García Lorca i Dámaso Alonso.

W przeciwieństwie do poprzednich nurtów, Pokolenie '27 posługiwało się różnymi formami literatury. Wśród nich wyróżniają się: neopopularizm, filologia latynoska - ważna dziedzina Salinas -, poezja surrealistyczna i homoerotyzm.

Analiza jego prac

Najbardziej znanymi dziełami Pedro Salinasa Serrano jako głębokiego humanisty i uczonego są jego niezwykłe dzieła poety i eseisty. Nie można jednak nie wspomnieć o innych jego zawodach. Na przykład prozaik, gatunek, z którego wyszły trzy jego najlepsze tytuły.

Salinas pracował także jako dramaturg w latach 1936-1947, tworząc w sumie czternaście sztuk. Był także tłumaczem francuskiego pisarza Proust, któremu udało się katapultować swoje powieści w hiszpańskojęzycznym świecie.

Styl humanistyczny

Ten poeta-trubadur określił poezję jako: «Przygoda w kierunku absolutu. Podchodzisz mniej więcej blisko, idziesz mniej więcej drogą: to wszystko ». Dla niego poezja była z pierwszej ręki autentycznością, a następnie pięknem i dowcipem, wybierając krótkie wersety niechętne rymowankom jako najlepszą opcję w swoich książkach.

Z drugiej strony krytycy i koledzy ze środowiska literackiego określili twórczość Salinasa jako próbę obrony przed wartościami kultury europejskiej sprzed II wojny światowej. Jego miłość i humanitarny charakter sprawiły, że zaczął dociekać i pisać o ponurej stronie rzeczy.

Leo Spitzer, austriacki geniusz stylistyczny i znawca języków romańskich, Poezja Salinasa zawsze miała tę samą cechę: własną koncepcję. Cała jego praca ma coś z siebie. Sposób, w jaki autor wyraża to poprzez paradoks i elokwencję.

Trzy etapy poetyckie

Jego początek w świecie literackim rozpoczyna się chronologicznie w 1911 roku wraz z pierwszymi wierszami zatytułowanymi „przerażające”. Zostały one opublikowane przez Ramóna Gómeza de la Serna w jego czasopiśmie Prometeo. Jednak, Jego utrwalenie jako subiektywnego poety z kochającą tradycją stało się znane na trzech etapach poetyckich.

Na każdym z tych etapów obserwuje się wielką ewolucję. Wynikało to nie tylko z treści utworów, ale także z postaw samego poety. Jego teksty zawsze były pod wpływem jego życiowych doświadczeń. Ponadto Salinas czerpała inspirację z własnego rozwoju osobistego.

Szczególnie wyróżnia się drugi etap. Powstałe wówczas tytuły, oprócz wzbogacenia całej jego twórczości, były wówczas najbardziej znane.

Pierwszy etap

Pierwszy etap trwa od 1923 do 1932 roku. Salinas był zatem młodym mężczyzną, który dopiero zaczynał przybierać piękny styl, w którym głównym tematem był czuły motyw. Ścieżkę w tym okresie oświetliła poezja Rubéna Darío - pisarza z Nikaragui - oraz autorów pochodzenia hiszpańskiego: Juana Ramóna Jiméneza i Miguela Unamuno.

Omens (1923) Losowe ubezpieczenie (1929) y Bajka i znak (1931) były wytworem tego etapu. Celem autora było, aby jego poezja była jak najdoskonalsza. Cykl ten był swego rodzaju przygotowaniem do drugiego etapu zwanego: pełnią.

Drugi etap

Na tym etapie, który trwa od 1933 do 1939 roku, poeta Salinas przybiera czarujący i zaskakujący obrót, pisząc trylogię miłosną. Głos należny tobie (1933) był pierwszym z tytułów. Dzieło to w całości, od początku do końca i szczegółowo, opowiada intensywny romans.

Potem pojawił się Powód miłości (1936). W nim Salinas ujmuje miłość z jej najbardziej bolesnego punktu widzenia. Podkreśl, jak ciężkie może być rozstanie i jakie cierpienie pozostaje po zerwaniu. Zdania takie jak: „Będziesz, kochanie, długim pożegnaniem, które nigdy się nie kończy” są w tej książce epickie.

Wydaje się, że to zamknięcie Długo żal (1939) - wspominając Gustavo Adolfo Bécquer -. Ta praca również przebiega według tego samego przełomowego kursu, który opisano w innych książkach. Scena nazywa się pełnią, ponieważ zbiega się z okresem jego miłości do Katherine Withmore.

Trzeci etap

Z tego okresu, między 1940 a 1951 rokiem, Salinas opracował wiersze inspirowane morzem z wyspy portorykańskiej. Tak jest w przypadku: Kontemplowany (1946). Powstaje praca Wszystko jaśniejsze i inne wiersze (1949) - tytuł, który podkreśla siłę tworzenia poprzez słowo.

Kolejnym reprezentatywnym wierszem tego etapu jest „Confianza” (1955). W tym autor chwali się radosną i energiczną afirmacją przeżywanej rzeczywistości. Należy zaznaczyć, że był to tytuł wydany w 1955 roku, po jego śmierci.

Pełna lista jego książek

Poezja

• Losowe ubezpieczenie. (Western Magazine, 1929)
• Bajka i znak. (Plutarch, 1931).
• Głos należny tobie. (Znak, 1933).
• Powód do miłości. (Edycje drzewa, 1936).
• Przeliczenie się. (Imp. Miguel N, 1938).
• Długo żal. (Sojusz redakcyjny, 1939).
• Poezja razem. (Losada, 1942).
• Kontemplowany. (Nueva Floresta, 1946).
• Wszystko jaśniejsze i inne wiersze (Sudamericana, 1949).
• Zaufanie (Aguilar, 1955).

Narracja

• Zmodernizowana wersja Cantar de Mio Cid. (Western Magazine, 1926).
• Ewa radości. (Western Magazine, 1926).
• Niesamowita bomba. (Ameryka Południowa, 1950).
• Nienaganny akt i inne narracje (Tezontle, 1951).
• Pełne narracje. (Półwysep, 1998).

Test

• Literatura hiszpańska. Dwudziesty wiek. (1940).
• Jorge Manrique czyli tradycja i oryginalność. (1947).
• Poezja Rubéna Darío (1948).
• Odpowiedzialność pisarza. (Seix Barral, 1961).
• Kompletne eseje. Wydanie: Salinas de Marichal. (Byk, 1983).
• Obrońca (Alianza Editorial, 2002).

Litery

• Listy miłosne do Margarity (1912–1915). Sojusz redakcyjny, 1986
• Listy do Katherine Whitmore. Tuski, 2002.
• Salinas Pedro. (1988 a). Listy do Jorge Guilléna. Christopher Maurer, wyd. Biuletyn Fundacji García Lorca, nr 3, s. 34-37.
• Osiem niepublikowanych listów do Federico Garcíi Lorki. Christopher Maurer (red.) Biuletyn Fundacji García Lorca, n. 3, (1988); p. 11-21.
• Listy od Pedro Salinasa do Guillermo de Torre. Renesans, n. 4, (1990) str. 3-9.
• Osiem listów od Pedro Salinasa. Enric Bou (red.) Revista de occidente, nr 126, listopad. (1991); p. 25-43.
• Korespondencja Salinas / Jorge Guillén (1923-1951). Wydanie, wprowadzenie i notatki Andrés Soria Olmedo. Barcelona: Tusquets (1992).