Został przetłumaczony po raz pierwszy Snajper Stalina, autobiografia Liudmila Pavlichenkoi Wspomnienia snajpera ze Stalingraduprzez Vasili Záitsev, prawdopodobnie jeden z najsłynniejszych w czasie II wojny światowej.
I to właśnie snajperzy, ci niewidzialni żołnierze, tak precyzyjni i zabójczy, zwykle produkują szczególna fascynacja zarówno rzeczywistością, jak i fikcją. Bohaterowie tych książek i ich historie byli prawdziwi. I już wiemy, że rzeczywistość zawsze przewyższa fikcję. Dziś dedykuję wam ten artykuł.
Snajperzy i ja
«My, ludzie, lubimy wojnę, Towarzyszu Sukarow, wojna, zaszczyt i chwała, że śmierć jest odpowiedzialna za rozdzielanie sprawiedliwości i bez niej ». To jedna z fraz mojej ostatniej powieści, którą właśnie wyjęłam. Robię drobną postać, byłego rosyjskiego rewolucjonistę, mówię to do głównego bohatera, Nikołaja Sukarowa. Są w Związku Radzieckim od 1944 roku.
Lubię II wojnę światową oczywiście, a ta powieść była moim bardzo skromnym hołdem dla strasznego historycznego epizodu. Zawsze bardziej interesował mnie front europejski, a konkretnie niemiecka inwazja na Rosję. Więc umieściłem, tylko w odniesieniu, a nie w samej narracji, do mojego bohatera w bitwach Moskwa, Stalingrad i Kursk. A pod Stalingradem to się zbiegło Chruszczow i oczywiście z Wasilij Zajcewchociaż z tym ostatnim nie odnalazł siebie, bo był niewidzialny, duch. Ani z Ludmiła Pawliczenko, jeszcze bardziej zabójczy niż Zajcew, ale znacznie mniej znany i działający na innych frontach.
Więc też przyznaję moja słabość do nich, snajperzy. W rzeczywistości innym bohaterem moich opowieści jest detektyw z lat 50., który również był na froncie europejskim i który opowiada o tym innym w pierwszej osobie. Innymi słowy, chciałem dostać się do tej wyjątkowej skóry z wizji tak odległej, obcej i ignoranckiej jak moja. Ale po to jest literatura, aby dostać się do innych skór i płci, żyć innymi czasami i innymi żywotami. Albo je sobie wyobrazić. Y Záitsev i Pavlichenko to dwa z moich odniesień.
Teraz ich historie spotykają się w księgarniach A dla fanów gatunku wojennego i biografii są one niezbędne.
Snajper Stalina - Ludmiła Pawliczenko
Kiedy Hitler najechał Rosję w 1941 roku, Liudmila Pavlichenko zaciągnął się do Armii Radzieckiej i poprosił o przydzielenie go do piechota i dzierżą karabin. Był pierwszy w Obrona Odessy a później w bitwie o Sewastopolu. Na tych frontach zabił 309 wrogów ze swoim karabinem i stała się najwybitniejszym strzelcem w tym konflikcie, przodującym ponad jego męskimi kolegami, takimi jak Zajcew.
Un moździerz ranił ją w 1942 r., wycofał się z frontu i został wysłany misje propagandowe do Kanady i Stanów Zjednoczonych. Tam dał kilka konferencji prasowych i brał udział w wielu wydarzeniach politycznych. Mieszkała nawet w Białym Domu i zaczęła dobra przyjaźń z Eleanor Roosevelt. Otrzymał odznaczenie Bohaterka Związku Radzieckiego i służył w Armii Czerwonej, prowadząc międzynarodowe rozmowy i konferencje do 1953 roku.
Kiedy wojna się skończyła, mógł skończyć swoją Studia historyczne że zaparkował. To było jego pamiętniki wojenne tych, którzy pomogli jej napisać te wspomnienia. W nich opowiadał o niepewności i niepewności codziennej walki. A także ich bardziej osobiste doświadczenia, podobnie jak jej związek z porucznikiem Aleksiejem Kitsenko, którego poślubiła. Zmarł w wieku 58 lat na atak serca.
Wspomnienia snajpera ze Stalingradu - Wasilij Zajcew
Wasilij Zajcew, myśliwy urodzony na Uralu, był niezwykłym strzelcem. Studiował także rachunkowość i był inspektor ubezpieczeń. W 1937 roku zadzwonili do niego i był taki marinero we Flocie Pacyfiku. Następnie zażądał przeniesienia do firmy strzelcy i zakończyło się Stalingrad. Tam zabił 242 Niemców i 11 innych strzelców wroga. Zdobył liczne odznaczenia, m.in. Bohater Złotej Gwiazdy Związku Radzieckiego.
Ta wznowiona książka to osobiste relacje z ich doświadczeń w walce iw tej bitwie uważanej za najkrwawszą w historii. Ale zaczyna się od jego dzieciństwoze względu na to, jak jego dziadek, z długiej linii myśliwych z Uralu, dał mu swoją pierwszą strzelbę. I jak się tego nauczyłastry i łodygi zabijające wilki. Jest też wiele świadectw na ich temat Działania i oczywiście jego pogląd na historię jest subiektywny. Daje też wiele Porady w rzeczywistości dla snajperów został później instruktorem.
Francuski reżyser Jean-Jacques Annaud wziął udział w filmach 2001 jego postać w Wróg u bramz udziałem miękkiego i zbyt przystojnego Jude Law. To była nieudana wersja, z wieloma fałszerstwami oryginalnej historii, ale to można zobaczyć z ciekawości i dla starannego ustawienia.