Jedną z książek, o której najwięcej mówi się, jest: Ordesa autorstwa Manuela Vilasa. Jest to dzieło, w którym wielu widzi odzwierciedlenie fragmentu jego życia, a nawet może wydawać się autobiografią samego autora. Ale Ordesa to znacznie więcej.
Następnie chcemy z Tobą porozmawiać o książce, jej autorze i wszystkim, co musisz wziąć pod uwagę, aby jak najszybciej zacząć ją czytać. Chcesz wiedzieć, o czym jest Ordesa de Manuel Vilas?
Kim jest Manuel Vilas
Źródło: RTVE
Manuel Vilas to pisarz urodzony w Huesca w 1962 roku. Studiował filologię latynoską i przez dwadzieścia lat pracował jako nauczyciel w szkole średniej. Jednak wezwanie do pisania spowodowało, że porzucił pracę na rzecz literatury. Zaczął rozwijać poezję, a także eseje i powieści. W rzeczywistości Ordesa nie jest jego pierwszym wielkim sukcesem, zanim poprzedziło ją wiele innych, takich jak Aire Nuestro w 2009 roku czy Lou Red era español w 2016 roku.
Należy również pamiętać, że był finalistą Nagrody Planety w 2019 roku za pracę „Alegría sobre las relacje między rodzicami a dziećmi”.
Jako pisarz Współpracował w jednych z najbardziej znanych mediów w Hiszpanii. Mówimy o El Mundo czy El Heraldo de Aragón (obaj z grupy Vocento), La Vanguardia, El País, ABC… Nawet w radiu znaleźli niszę i współpracowali też z Cadena Ser.
Książka Ordesy
Według samego autora, Ordesa zaczęła nabierać kształtu po śmierci matki, która nastąpiła w maju 2014 roku. Dla Vilasa był to zły rok, ponieważ on również wtedy się rozwiódł.
Książka Wszedł do sprzedaży w 2018 roku przez wydawnictwo Alfaguara i odniósł sukces. Doczekała się 14 wydań, wszystkie w niecały rok, dzięki czemu sprzedała się w ponad stu tysiącach egzemplarzy. Była to książka roku (2018) dla różnych mediów, takich jak El País, La Vanguardia, El Mundo, El Correo ... I wyjechała za granicę, ponieważ wiele innych krajów zauważyło pracę (Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Włochy, Portugalia…). Rok później ukazało się kilka tłumaczeń książki, takich jak włoski czy portugalski.
A o czym jest Ordesa?
Gdybyśmy udzielili szybkiej i konkretnej odpowiedzi, Chcielibyśmy powiedzieć, że Ordesa de Manuel Vila zajmuje się relacją między rodzicami a dziećmi.
Jest to powieść z najbardziej osobistymi akcentami samego autora, a dziś jest podręcznikiem zarówno dla pisarzy, jak i szerokiej publiczności.
Muchos inni autorzy opiniowali Ordesę. Możemy wyróżnić niektóre słowa niektórych z najbardziej znanych, takich jak:
„Jedna z najbardziej humanitarnych, najgłębszych, najbardziej pocieszających książek, jakie czytałem od dłuższego czasu”.
Lawrence Silva
„To album, archiwum, pamięć bez kłamstwa i pocieszenia życia, czasu, rodziny, klasy społecznej skazanej na duży wysiłek i mało owoców. […] Liczenie tych rzeczy wymaga dużej precyzji, potrzeba kwasu, ostrego noża, dokładnej szpilki, która przebija kulę próżności. Na końcu pozostaje czyste uczucie prawdy i smutek wszystkiego, co zostało utracone ”.
Antoni Munoz Molina
Para muchos, Ordesa jest jak list pośmiertny, który Manuel Vila napisał do rodziców. Poprzez krótkie rozdziały, które przeplatają się ze sobą, poznajemy historię bezradnego i wykorzenionego bohatera, który stara się przetrwać najlepiej jak potrafi, uświadamia sobie pewne rzeczy, które wydają się „małe i nieistotne”, a faktycznie są ważniejsze niż nam się wydaje. .
Jest napisany prostym językiem, ale jednocześnie trudnym, a niektóre fragmenty mogą być trudne do zrozumienia lub dokładnego poznania, do czego odnosi się sam autor. Ma doświadczenie, zwłaszcza w poezji, ale wielokrotnie grzeszy wykorzystywanie tych zasobów do narracji, przez co czytelnik jest nieco zagubiony.
Jeśli chodzi o historię, nie ma wątpliwości, że przemawia z serca, ponieważ odsłania to, co przeżył, choć nie w pierwszej osobie, ale z bardzo podobną postacią, która nie tylko opowiada swoją przeszłość, ale także swoją teraźniejszość. czytelnik ma podejście do swojego życia. Biorąc pod uwagę, że opowiadanie życia jest bardzo modne, jest to książka, która może Ci się spodobać, jeśli lubisz ten gatunek literacki.
Jakie jest streszczenie Ordesa de Manuel Vila?
Streszczenie Ordesa de Manuel Vila to coś oryginalnego i na pewno bardzo odmiennego od tego, czego można by się spodziewać po powieści. Jest napisana w trzeciej osobie i nie ujawnia prawdziwego przesłania, jakie niesie książka, ale jest bardziej niejednoznaczna. Może dlatego przyciąga uwagę.
Napisana czasem ze łez, a zawsze ze wzruszenia, ta książka jest intymną kroniką Hiszpanii ostatnich dziesięcioleci, ale także narracją o wszystkim, co przypomina nam, że jesteśmy istotami bezbronnymi, o potrzebie wstawania i ruszania dalej. wydaje się to możliwe, kiedy prawie wszystkie więzi łączące nas z innymi zniknęły lub zostały zerwane. I przetrwamy.
Niektóre fragmenty Ordesa de Manuel Vila
przez Losowy Dom, w dokumentacji dotyczącej zasobów książki możemy mieć have Pierwsze podejście Ordesy z kilkoma fragmentami książki. Pozostawiamy je poniżej, abyś mógł zdecydować, czy go przeczytać.
I zacząłem pisać tę książkę. Myślałem, że stan mojej duszy był niejasnym wspomnieniem czegoś, co wydarzyło się w miejscu w północnej Hiszpanii zwanym Ordesa, miejscu pełnym gór, i było to żółte wspomnienie, żółty kolor opanował nazwę Ordesa, a po Ordesa postać mojego ojca została narysowana latem 1969 roku. »
«Kiedy życie pozwala ci zobaczyć małżeństwo przerażenia z radością, jesteś gotowy na spełnienie. Terror widzi kadłub świata ”.
„Moja matka była chaotyczną gawędziarką. Ja też. Po mamie odziedziczyłam narracyjny chaos. Nie odziedziczyłem go po żadnej tradycji literackiej, klasycznej czy awangardowej.”
„Każdy alkoholik przychodzi do momentu, w którym musi wybierać między dalszym piciem a dalszym życiem. Rodzaj wyboru pisowni: albo trzymasz bes, albo uves. […] Kto dużo pił, wie, że alkohol jest narzędziem, które łamie zamek świata”.
«Piszę, bo księża nauczyli mnie pisać. Siedemset milionów lekarstw. To wielka ironia życia ubogich w Hiszpanii: więcej zawdzięczam księżom niż hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej. Ironia Hiszpanii jest zawsze dziełem sztuki ”.
„Nie podoba mi się to, co Hiszpania zrobiła moim rodzicom, ani to, co robi ze mną. Wbrew wyobcowaniu rodziców nic już nie mogę zrobić, to jest nie do naprawienia. Mogę tylko sprawić, żeby to się nie spełniło, ale prawie się spełniło ”.