Juan Jose Millás
Z prawie pięćdziesięcioletnim zawodem hiszpański pisarz i dziennikarz Juan José Millás jest pisarzem konsekrowanym. Obecnie posiada ponad 35 publikacji, w tym powieści, opowiadania, artykuły i reportaże. Walencjan wyróżniał się na polu literatury w latach 80. swoją czwartą książką: Mokry papier (1983). Ta policyjna narracja została napisana na zlecenie wydawcy literatury młodzieżowej i od premiery cieszyła się dużym zainteresowaniem.
To właśnie po sukcesie tej powieści Millás odważył się na dziennikarstwo, zadanie, które wykonuje we własnym, oryginalnym stylu. Dziesięciokrotnie nagrodzony ważnymi nagrodami, zarówno literacki, jak i publicystyczny. Ich dwa doktoraty Honorowy, przyznawany przez Uniwersytety w Turynie i Oviedo.
Biografia
Juan Jose Millas Garcia urodził się w Walencji (Hiszpania) 31 stycznia, 1946. Pochodzi z wielodzietnej rodziny, jest czwartym z dziewięciorga rodzeństwa. Jego rodzicami byli Vicente Millás Mossi – wynalazca i technik przemysłowy – i Cándida García. Wczesne lata spędził w swoim rodzinnym mieście, aż… w 1.952 przeniósł się z rodziną do Dobrobyt, popularne miasto Madryt.
Studia i doświadczenie zawodowe
Uczył się w nocy, bo w dzień pracował jako pracownik tymczasowy w kasie oszczędnościowej. Przez trzy lata studiował filozofię i literaturę —w specjalności czystej filozofii — na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, który wyszedł czas później. Wcześnie dekada 70' dołączył do biura prasowego Iberii.
Wyścig literacki
Na początku flirtował z poezją, ale w końcu poddał się urokowi narracji. W 1975 opublikował powieść: Cerber to cienie; z którą w tym samym roku otrzymał nagrodę Sésamo i zyskał wielkie uznanie krytyków literackich. W ciągu kolejnych sześciu lat zaprezentował dwie prace: Wizja utopionego (1977) y Pusty ogród (1981).
W 1983 opublikował swoją najbardziej znaną książkę: mokry papier, powieść, która przyciągnęła tysiące czytelników. Po tym sukcesie w ciągu ostatnich 3 dekad wzmocnił swoją karierę literacką dzięki 16 narracji które uczyniły go godnym ważne nagrody. Wśród tekstów wyróżniają się: Dwie kobiety w Pradze (2002), z którą zdobył nagrodę Primavera; Tak Świat (2007), zdobywca nagród Planeta (2007) i Narracja Narodowa (2008).
Praktyka dziennikarska
Wcześnie w latach 90. rozpoczął pracę dziennikarską w gazecie El País i inne media hiszpańskie. Charakteryzuje się pisaniem kolumny o nazwie „artykuły”, w którym zwykłe wydarzenie przemienia w coś fantastycznego. W tej dziedzinie był wielokrotnie wyróżniany, wśród jego nagród są: Dziennikarstwo Mariano de Cavia (1999) i Dziennikarstwo Don Quijote (2009).
Powieści Juana José Millás
- Cerber to cienie (1975)
- Wizja utopionego (1977)
- Pusty ogród (1981)
- Mokry papier (1983)
- Martwy list (1984)
- Nieład twojego imienia (1987)
- To była samotność (1990)
- Powrót do domu (1990)
- Głupi, martwy, drań i niewidzialny (1995)
- Porządek alfabetyczny (1998)
- Nie patrz pod łóżko (1999)
- Dwie kobiety w Pradze (2002)
- Laura i Julio (2006)
- Świat (2007)
- Co wiem o małych mężczyznach (2010)
- Szalona kobieta (2014)
- Z cieni (2016)
- Moja prawdziwa historia (2017)
- Niech nikt nie śpi (2018)
- Życie czasami (2019)
Streszczenie niektórych książek Juana José Millás
Mokry papier (1983)
Dziennikarz Manolo Urbina wszczyna śledztwo w sprawie „samobójstwa” jego stary przyjaciel Ludwik MaryJak podejrzewam, że został zamordowany. Podczas tej podróży dokumentuje jednocześnie to, co wydarzyło się w powieści, jako zabezpieczenie na wypadek, gdyby coś mu się stało. Dwie ważne kobiety w życiu zmarłego — Teresa i Karolina — pomogą Manolo w śledztwie.
W poszukiwaniu wskazówek Teresa znajduje teczka z pieniędzmi i kompromitujące dokumenty, w które zaangażowany jest farmaceuta. Wszystko zaczyna się rozpadać, gdy inspektor Cárdenas przejmuje stery procesu. Ten oficer odkryje jeden z podstawowych elementów do rozwiązania sprawy w mgnieniu oka, z zaskakującym i niesamowitym rezultatem.
Dwie kobiety w Pradze (2002)
En la szukaj kogoś, kto pisze jego biografię, Luz Acaso weź gazetę i wpada na Nazwa słynny młody pisarz young. Już postanowiła - pełna zagadek - udaje się do biura literackiego autora, aby złożyć taką prośbę; otrzymuje go i przyjmuje. Ze swej strony Álvaro Abril (pisarz) toczy wewnętrzną walkę: mimo że jego pierwsza książka katapultowała go do sukcesu, odwieczne podejrzenie, że jest adoptowanym synem, nie pozwala mu być szczęśliwym.
Na wywiadzie de Luz z Álvaro, opowiada o faktach ze swojego życia to się wydaje pochodzą z sceny z fikcyjnego filmu. Podczas gdy spotkania między nimi mijają, węzeł rośnie dzięki ciągłym zbiegom okoliczności. Ponadto do fabuły dołącza kilka postaci, między innymi María José, przyjaciółka Luz, która ma propozycję dla Álvaro.
Z przewracaniem stron zaczyna się wyłaniać masa tajemnic, prawd, oszustw i mnóstwo fantazji... Te elementy otaczają wszystkich podczas akcji, która toczy się we wciągającej przebudowie aż do końca, którego mało kto się spodziewa.
Świat (2007)
Chłopiec — Juan José — opowiada o swoim dzieciństwie ze swojej perspektywy; jego narodziny, pierwsze lata w Walencji i przeniesienie z rodzinnego miasta do Madrytu. Opisuje swoje doświadczenia w powojennym środowisku, usiana radościami i smutkami, w zimnym klimacie, z nowymi przyjaźniami i nieodwzajemnionymi miłościami. Rzeczywistość, do której musiał się przyzwyczaić, dobra czy zła.
Gdy dorasta, opowiada, jak traci ważnych ludzi I wszystkie te szare chwile, z którymi trudno sobie poradzić Nieobecność bliskich determinuje adaptację już nastolatka, który stara się żyć jak najlepiej. Opowieść naznaczona jest kilkoma momentami jej istnienia — jak dziecko stopniowo staje się mężczyzną — między rzeczywistością a wyobraźnią.
Szalona kobieta (2014)
Julia jest handlarzem ryb, która postanawia dowiedzieć się więcej o językoznawstwie, to z powodu oferuje nasz konfigurator ma obsesję na punkcie swojego szefa Roberto, który jest filologiem. Poucza się w sposób samouk, a w tym procesie przychodzą na myśl postacie, z którymi prowadzi dialog w poszukiwaniu rozwiązań. Oprócz pracy w sklepie rybnym Julia opiekuje się Emeritą, która jest nieuleczalnie chora, zdecydowana umrzeć.
Pewnego dnia, gdy młoda kobieta uczęszczała do Emerity, odwiedza Millás, dziennikarz, który chce zrelacjonować eutanazję. Po bliższym poznaniu Julii, od razu proponuje napisać swoją historię. Przyczynowo mężczyzna przechodził przez blokadę twórczą. W drastyczny sposób wszystko się zmienia…: Emerita odsłania zagadkę, a reporter jest zaskoczony.
Życie czasami (2019)
Juanjo Millas jest pisarzem, który opowiada o 194 tygodniach swojego życia na podstawie wpisów do pamiętnika. Odsłania tam swoją osobowość, coś wnikliwego, pogodnego, sarkastycznego i posępnego; w wyznaczonym obszarze między zdrowiem psychicznym a paranoją. Podobnie opisuje niektóre doświadczenia, takie jak wizyty u swojego psychoanalityka, jego hobby, leczenie i samotne codzienne życie spostrzegawczego człowieka.
Każdy mały rozdział opowiada o osobliwych momentach, z dziwnymi i interesującymi sytuacjami. Se przedstaw proste scenariusze: takie jak literackie korki, problemy domowe, awaria samochodu. Jest to fikcyjna opowieść, która może mieć pewną rzeczywistość lub nie, o normalnej osobie, ale nieco obsesyjną i z ekstrawaganckimi wizjami.
