Ogrodzenia Javiera
Każdego dnia wielu internautów pyta o „książki Javiera Cercasa”, a główne wyniki dotyczą Żołnierze Salaminy (2001). Ta powieść jest czwartą przedstawioną przez pisarza i jest odpowiedzialna za niezwykły rozwój jego kariery. Dzięki niemu zyskał uznanie krytyki literackiej, zdobywając znakomite komentarze. W związku z tym Mario Vargas Llosa stwierdził: „jedna z największych powieści naszych czasów”.
W powieściach autora charakteryzował się mocną narracją, w której po mistrzowsku zmieszał historię z fikcją. Pomimo zaprezentowania swojego pierwszego dzieła w 1987 roku, jego uznanie nastąpiło dopiero na początku XXI wieku.. Należy zauważyć, że podczas tego długiego okresu w cieniu wielki przyjaciel żarliwie w niego wierzył. To nic innego jak chilijski pisarz Roberto Bolaño, który twierdzi, że Javier jest niezwykle utalentowany. Dziś poprawa hiszpańskiego pisarza stała się wiarygodnym dowodem na to, że Bolaño się nie mylił.
Niektóre dane biograficzne Javiera Cercasa
Dzieciństwo i studia
Pisarz urodził się w poniedziałek 16 kwietnia 1962 roku w małym miasteczku Ibahernando w prowincji Cáceres (Estremadura). Został ochrzczony jako José Javier Cercas Mena. Pierwsze 48 miesięcy spędził w swoim rodzinnym mieście, potem jego rodzina przeniosła się do Gerony. Mimo oddalenia Cercas nie stracił łączności ze swoim miejscem pochodzenia, ale odwiedzał je przy różnych okazjach podczas swojej młodości na wakacje.
Od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie literaturą, co doprowadziło go do podjęcia studiów filologii latynoskiej na Autonomicznym Uniwersytecie w Barcelonie.. Po uzyskaniu dyplomu w 1985 roku zdecydował się na doktorat w tej samej dziedzinie na Uniwersytecie w Barcelonie, który uzyskał po latach.
Dzieła i początki literackie
W 1989 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel na Uniwersytecie w Geronie, prowadząc zajęcia z literatury hiszpańskiej. W tym czasie pisarz przedstawił swoje pierwsze dwa dzieła, Mobilny (1987) y Lokator (1989). Oprócz pracy jako pedagog i pisarz Javier Cercas napisał kilka artykułów i recenzji dla różnych gazet. Od tego czasu do chwili obecnej udzielał się w prasie katalońskiej, a także publikował w gazecie. El País.
Po sukcesie swojej czwartej powieści, Żołnierze Salaminy (2001) pisarz opublikował 6 dodatkowych tytułów. Obejmują one: Prędkość światła (2005) Prawa granicy (2012) Oszust (2014) y Terra Alta (2019). Dzięki nim zachował dobry prestiż i reputację w oczach czytelników, a także uznanie wielu profesorów. Szacuje się, że do 2021 roku przedstawi swoje dzieło numer 11, które będzie nosiło nazwę: Niezależność.
Książki autorstwa Javiera Cercasa
Żołnierze Salaminy (2001)
Jest to czwarta powieść wydana przez pisarza, która go nagrodziła uznanie w Hiszpanii i na świecietłumaczone na ponad 20 języków. We wczesnych latach życia udało mu się sprzedać ponad 1 milion egzemplarzy, co pozwoliło powieściopisarzowi poświęcić się wyłącznie pisaniu. Ponadto dzieło zostało przystosowane do filmu przez Davida Truebę i miało swoją premierę w 2003 roku.
Streszczenie
Żołnierze Salaminy jest to powieść oparta na świadectwie, w której historia wchodzi w interakcję z fikcją. Akcja rozgrywa się w ostatnich miesiącach hiszpańskiej wojny domowej (1939) i przedstawia Falangistę Rafaela Sáncheza Mazasa w roli głównego bohatera. Dramat opowiada, jak niektóre republikańskie wojska, które udały się na granicę w poszukiwaniu wygnania, strzelają do kilku frankistowskich więźniów; Sánchez Maza zdołał uciec z tej masakry. Kiedy uciekł, zostaje przechwycony przez żołnierza, który wycelowuje w niego broń, a po spojrzeniu na niego oszczędza mu życie.
Historia toczy się dalej 60 lat później, kiedy sfrustrowany pisarz - Javier Cercas - przez przypadek poznaje tę historię. Zafascynowany i zaintrygowany, zaczyna dogłębnie badać sprawę, znajdując różne niewiadome do rozwiązania. Postacie takie jak Roberto Bolaño interweniują w przygodzie, który zachęca Cercasa do poszukiwania żołnierza, który okazał litość Sánchezowi Maza. Po drodze, aby dowiedzieć się, dlaczego „akt miłosierdzia”, wiersz po linijce, rozwija opowieść pełną szalonych emocji, które przyniosą niewiarygodne lub być może nieoczekiwane odpowiedzi.
Otrzymane nagrody:
- Nagroda Narracyjna Salambó
- Cálamo Award 2001 (Book of the Year)
- Nagroda Miasta Barcelony
Anatomia chwili (2009)
Jest to kronika opisująca wydarzenia 23F - sfrustrowanego zamachu stanu w Hiszpanii w 1981 roku -. Uważa się to za wyjątkową i fascynującą książkę. Po wyczerpującym dochodzeniu Cercas doszedł do wniosku, że fikcyjna relacja nie uhonoruje tego, co się stało. Autor skupił się na pokazaniu chronologii wydarzenia i ujawnieniu przyczyn, które zaistniały.
Argument
Jak sama nazwa wskazuje, przywołuje moment w historii Hiszpanii, bardzo ważny, który wydarzył się po południu 23F, kiedy to grupa włamała się do Kongresu Deputowanych. Pisarz zwraca szczególną uwagę na stanowisko prezydenta Adolfo Suáreza, który pozostał na swoim krześle, podczas gdy pociski puczu odbijały się echem w amfiteatrze.
W tym samym czasie kapitan generalny Gutiérrez Mellado - wiceprezydent - i Santiago Carrillo - sekretarz generalny - utrzymali tę samą pozycję co prezydent, pozostali nieruchomi, podczas gdy inni parlamentarzyści desperacko szukali schronienia. Nie skąpiąc w szczegółach, kronika ta skrupulatnie przenosi czytelnika do dokładnego momentu zamachu stanu i jego wpływ na historię Hiszpanii.
Władca cieni (2017)
To już dziewiąta powieść autora. W nim Cercas po raz kolejny zdecydował się zachować swój klasyczny styl narracji i wykorzystać hiszpańską wojnę domową jako czas osadzania. Tym razem, autor postanowił opowiedzieć historię Manuela Meny - swojego pradziadka ze strony matki - który w wieku 17 lat wstąpił w szeregi Franco. Powszechnie wiadomo, że przodkowie Cercasa są Falangistami, przekonaniami politycznymi, od których on sam się różni. Dlatego pisanie o tym dramacie było dla pisarza wyzwaniem i jednocześnie pojednaniem z jego przeszłością.
Argument
Cercas - który gra rolę narratora w powieści - opisuje Manuela Menę, chorąży, który dołącza do oddziału frankistowskiej jednostki szturmowej. Młody człowiek został śmiertelnie ranny w bitwie nad rzeką Ebro, po dwóch latach walki w tej sprawie. Historia opowiedziana przez pisarza jest pełna emocji, humoru i akcji. Należy zaznaczyć, że sam autor uważa tę pracę za: „prawdziwy koniec fabuły Żołnierze Salaminy".
